Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w prawo. W lewej, opuszczonej ręce trzyma przy boku miecz, skierowany ostrzem w dół, prawą kładzie na piersi. Twarz ma szeroką, o niskim czole, niewielkich, migdałowatych i półprzymkniętych oczach, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy lekko falowane, krótkie, silnie przylegające do głowy. Twarz okolona długą lekko falowaną brodą i wąsami. Postać ubrana w długą, srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w pasie oraz złocony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i opadający na plecy i lewy bok. Na stopach ma złocone sandały. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w prawo. W lewej, opuszczonej ręce trzyma przy boku miecz, skierowany ostrzem w dół, prawą kładzie na piersi. Twarz ma szeroką, o niskim czole, niewielkich, migdałowatych i półprzymkniętych oczach, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy lekko falowane, krótkie, silnie przylegające do głowy. Twarz okolona długą lekko falowaną brodą i wąsami. Postać ubrana w długą, srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w pasie oraz złocony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i opadający na plecy i lewy bok. Na stopach ma złocone sandały. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w prawo. W lewej, opuszczonej ręce trzyma przy boku miecz, skierowany ostrzem w dół, prawą kładzie na piersi. Twarz ma szeroką, o niskim czole, niewielkich, migdałowatych i półprzymkniętych oczach, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy lekko falowane, krótkie, silnie przylegające do głowy. Twarz okolona długą lekko falowaną brodą i wąsami. Postać ubrana w długą, srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w pasie oraz złocony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i opadający na plecy i lewy bok. Na stopach ma złocone sandały. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w prawo. W lewej, opuszczonej ręce trzyma przy boku miecz, skierowany ostrzem w dół, prawą kładzie na piersi. Twarz ma szeroką, o niskim czole, niewielkich, migdałowatych i półprzymkniętych oczach, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy lekko falowane, krótkie, silnie przylegające do głowy. Twarz okolona długą lekko falowaną brodą i wąsami. Postać ubrana w długą, srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w pasie oraz złocony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i opadający na plecy i lewy bok. Na stopach ma złocone sandały. Polichromia ciała naturalistyczna.

Św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Myślenice
Miejscowość
Krzyszkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Anny
Tagi
rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
prezbiterium, ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/21509
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, srebrzenie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Według źródeł ołtarze zostały wykonane przez nieznanego rzeźbiarza, Pachomia w drugiej połowie XVIII wieku. Prawdopodobnie jest on również autorem figur w ołtarzu głównym. Nastawa razem z figurami pierwotnie stanowiły część wyposażenia kaplicy dworskiej w Krzyszkowicach. Zostały uratowane z jej pożaru i przeniesione do wybudowanego w latach 1856-1860 drewnianego kościoła wzniesionego na miejscu kaplicy. Świątynię tę wraz z wyposażeniem przeniesiono w 1874 roku w miejsce, w którym znajduje się obecnie. Figury były najpewniej odnawiane razem z ołtarzem głównym w latach 1900 i 1948.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w prawo. W lewej, opuszczonej ręce trzyma przy boku miecz, skierowany ostrzem w dół, prawą kładzie na piersi. Twarz ma szeroką, o niskim czole, niewielkich, migdałowatych i półprzymkniętych oczach, małym nosie i rozchylonych ustach. Włosy lekko falowane, krótkie, silnie przylegające do głowy. Twarz okolona długą lekko falowaną brodą i wąsami. Postać ubrana w długą, srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w pasie oraz złocony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i opadający na plecy i lewy bok. Na stopach ma złocone sandały. Polichromia ciała naturalistyczna.






Zarys problematyki artystycznej

Wszystkie figury z ołtarza posiadają cechy formalne pozwalające przypisać ich wykonanie temu samemu rzeźbiarzowi, najpewniej wspomnianemu Pachomiowi. Wszystkie posiadają zbliżone rysy twarzy i sposób rzeźbienia włosów. Figury modelowane są w sposób nieco uproszczony i ukazane w sztywnych pozach. Ich szaty ściśle przylegają do ciała, odzwierciedlając układ postaci, są silnie marszczone i drapowane, ale kształtowanie nieco topornie. Poziom ich wykonania świadczy o mniej wprawnym twórcy, zapewne z warsztatowym wykształceniem, działającym w lokalnie.

Święty Paweł pierwotnie nazywał się Szaweł i do czasu nawrócenia był gorliwym prześladowcą chrześcijan. Przyjął imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem. Święci Piotr i Paweł często przedstawiani są razem. W Kościele uroczystość obu apostołów obchodzona jest wspólnie, gdyż w tradycji uznaje się, że zginęli w tym samym dniu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Rzeźby mogły zostać odnowione wraz z ołtarzem w latach 1900 i 1948.

Streszczenie

Rzeźba św. Pawła została wykonana wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVIII wieku, być może przez rzeźbiarza Pachomia.
Pochodzi z dawnego wyposażenia kaplicy dworskiej i razem z ołtarzem została przeniesiona do nowego kościoła.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania złożona z figury Chrystusa przybitego do krzyża oraz dwóch rzeźb asystencyjnych, Matki Boskiej i św. Jana, ustawionych po jego dwóch stronach. Chrystus ukazany jako umarły, przybity do krzyża trzema gwoździami. Ciało w zwisie, o rozłożonych ramionach; głowa przechylona na prawe ramię; sylwetka lekko esowato wygięta; prawa noga ugięta w kolanie, lewa wyprostowana; stopy w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, szczupła, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i wąskich ustach; okolona krótką, kręconą brodą oraz włosami skręconymi w pukle, opadającymi na ramiona. Ciało szczupłe, o zaznaczonej w sposób uproszczony muskulaturze i żebrach klatki piersiowej; ze śladami męki, w tym dużej rany w prawym boku, z której spływają plastyczne krople krwi. Na głowie korona cierniowa. Perizonium w postaci długiej tkaniny sięgającej kolan, ciężko opadające, modelowane z przodu w trzy duże fałdy w kształcie litery V. Po dwóch stronach bioder długie zwisy tkaniny układające się kaskadowo. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, perizonium srebrzone. Krzyż o prostych zakończeniach ramion z titulusem w formie banderoli z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Matki Boskiej ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na lewe ramię, z ugiętą prawą nogą oraz uniesionymi, ugiętymi rękami na tle piersi, o splecionych dłoniach. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą. Maria ubrana w długą, przylegającą, niebieską suknię, o łamanych fałdach skumulowanych u dołu i opadających obficie na podłoże, spośród których widoczne czubki spiczastych, czarnych butów. Na głowę i ramiona ma narzucony zielony płaszcz z czerwoną podszewką i srebrną lamówką, podtrzymywany rękami z przodu postaci; tkanina ściśle przylegająca do ciała, odzwierciedlająca układ sylwetki, silnie drapowana, układająca się z przodu w fałdy w kształcie litery V i proste opadające wzdłuż nóg, wokół głowy i na prawym boku brzegi płaszcza falowane, wokół prawej ręki tkanina wywinięta. Polichromia ciała naturalistyczna. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana Ewangelisty ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na prawe ramię, podtrzymywaną prawą ręką, druga ręką opuszczona wzdłuż ciała, w dłoni trzyma księgę. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą; okoloną krótkimi włosami, kręconymi po bokach głowy, z grzywką nad czołem. Ubrany jest w długą, przylegającą, zieloną suknię o srebrnych lamówkach, obficie fałdowaną u dołu, opadającą na podłoże, z widocznymi bosymi stopami. Czerwony płaszcz o niebieskiej podszewce i szerokiej, srebrzonej lamówce zarzucony na ramiona i podtrzymywany prawą ręką z przodu postaci; obficie drapowany w fałdy o kształcie litery V z przodu, z wywiniętym brzegiem na piersi i na lewej ręce. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Półkolista misa o płaszczu z imitacją puklowania i brzegiem w formie profilowanego gzymsu. Ujęta uszami w kształcie wolut przytwierdzonych do ściany. Podstawę misy tworzy rzeźbiona półpostać anioła wyłaniającego się z obłoku, który dźwiga ją na plecach i ujmuje uniesionymi w górę rękami. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach i wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, szerokim nosie i rozchylonych, wąskich ustach. Głowę okalają krótkie, silnie kręcone włosy. Anioł ubrany w złoconą tunikę z podwiniętymi rękawami. Skrzydła złocone, złożone. Pokrywa złożona z podstawy na planie ściętego koła, z wybrzuszeniem dekorowanym liśćmi, na niej cztery rocaille'owe kabłąki, dźwigające prostokątną podstawę, na której umieszczona jest niewielka grupa rzeźbiarska ze sceną Chrztu Chrystusa. Misa polichromowana na sposób imitujący marmoryzację.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Feretron składa się z pełnoplastycznej rzeźby Najświętszej Marii Panny Niepokalanej ustawionej na prostopadłościennej skrzyni, nad którą wznosi się baldachim. Skrzynia ujęta przy krawędziach profilowanymi listwami. Ma otwory na drążki. Baldachim wsparty na czterech kabłąkach utworzonych z cęg, o wklęsło-wypukłym zarysie, z krawędziami obwiedzionymi profilowanymi listwami z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Na baldachimie rzeźbione przedstawienie z dwoma uskrzydlonymi główkami anielskimi pośród obłoków, ujmującymi gorejące serce w glorii. Podstawa i podniebienie baldachimu polichromowane w kolorze jasnoniebieskim, pozostałe elementy srebrzone i złocone. Figura Marii ustawiona na kuli imitującej glob, ukazana frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma prostokątną, o wąskich, małych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach; okoloną długimi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w srebrzoną suknię, przepasaną w talii i złocony płaszcz zarzucony na ramiona i zawinięty z przodu postaci. Wokół jej głowy nimb z 12 gwiazdami. Polichromia ciała naturalistyczna.
feretron
Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej
Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron
Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne figury klęczących aniołów usytuowane w zwieńczeniu ołtarza głównego. Postacie są zwrócone w trzech czwartych do wewnątrz, ku ołtarzowi, mają pochylone głowy. Anioł z lewej strony ołtarza składa ręce w geście modlitwy, anioł z prawej prawą rękę ma opuszczoną, a lewą uniesioną przed sobą. Ich twarze są szerokie, oczy małe, nosy i usta niewielkie; okolone brązowymi, falowanymi włosami przylegającymi do głowy i opadającymi im na karki. Mają nagie torsy, a złocone draperie opasują im biodra, uda i kolana. Ich skrzydła są złożone i złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem „Jezu ufam Tobie”. W centrum kompozycji całopostaciowe, przedstawienie Jezusa, ukazanego frontalnie, w wykroku, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą składa na piersi, wskazując na miejsce serca, otoczone glorią promienistą, z którego wydobywają się wiązki promieni – czerwone na lewo, a białe na prawo. Na dłoniach i stopach widoczne ślady męki. Jezus ma owalną twarz z wysokim czołem, ciemnie oczy, wąski nos i małe usta. Jasnobrązowe włosy opadają mu na ramiona, ma krótkie wąsy i brodę dzielącą się w dwa pukle. Wokół głowy świetlisty nimb. Jest ubrany w białą, długą tunikę o szerokich rękawach, która jest przewiązana w pasie. Stoi na obłoku, na kamiennej posadzce. Wzdłuż dolnej krawędzi obrazu banderola z napisem: „JEZU UFAM TOBIE”. Tło obrazu jest jednolite, ciemne, a całość utrzymana w chłodnej kolorystyce.
obraz
Jezu Ufam Tobie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-59

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności