Św. Ludwik
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 2: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 3: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 4: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 5: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 6: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Zdjęcie nr 7: Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.

Św. Ludwik

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Mogilany
Miejscowość
Mogilany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Tagi
św. Ludwik sztuka XVIII wieku
Miejsce przechowywania
nawa kościoła
Identyfikator
DZIELO/04043
Kategoria
rzeźba
Czas powstania
XVIII wiek
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Opis

Pełnoplastyczna, drewniana figura św. Ludwika, ustawiona na konsoli. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję łuskową, na którą narzucono mu przewiązaną pasem tunikę i obfity płaszcz z futrzanym podbiciem spięty pod szyją. Prawą, ugiętą rękę opiera na biodrze, lewą wyciąga przed siebie. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i zwijającymi się w loki. Ma niewielkie, pełne usta, prosty nos i ciemne oczy; na głowie korona zamknięta. Partie twarzy i włosów polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca św. Ludwika, ustawiona na konsoli w nawie głównej, została wykonana w XVIII wieku. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, ubrany w zbroję, tunikę i płaszcz.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna schodami z podestem. Ich balustrada jest pełna dekorowana płycinami wypełnionymi plakietami z ornamentacją roślinną. Kosz na profilowanym cokole z półwałkiem, na planie prostokąta o wklęsło-wypukłych ściankach wydzielonych spływami z wolutami, dekorowanymi kampanulami i liśćmi akantu. Na wklęsłych ściankach płyciny w kształcie stojącego prostokąta, wypełnione płaskorzeźbionymi, całopostaciowymi przedstawieniami św. Łukasza z lewej i św. Jana Ewangelisty z prawej strony, pod ich stopami kartusze ujęte dekoracją rocaille’ową. Parapet w postaci profilowanego gzymsu wyłamanego nad spływami. Spód kosza w kształcie wklęsło-wypukłego, odwróconego stożka zakończonego szyszką. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta ujętego kanelowanymi pilastrami. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem Chrystusa Dobrego Pasterza. Pilastry podtrzymują profilowane belkowanie wyłamane na ich osiach, na których znajdują się fragmenty przyczółka skierowane na zewnątrz. Między nimi, na ścianie rozbudowane przedstawienie gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej i obłoków. Struktura w odcieniu kremowym, dekoracja i profile złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kamienna chrzcielnica na prostopadłościennej stopie. Trzon w formie balasu, w dolnej partii prostopadłościenny, przechodzący w nodus o wypukłych bokach dekorowany u góry liśćmi. Wyżej ujęty gzymsami prostopadłościan dekorowany rozetami. Czara półkolista, puklowana, zwieńczona gzymsem, dekorowana pod nim rozetkami. Pokrywa drewniana, w kształcie stożka podzielonego zbiegającymi się w góry taśmami i polach wypełnionych wcinającymi się w głąb trapezami; zwieńczona kulą z krzyżem. Krawędzie liści, rozety i dekoracje pokrywy złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy, z transeptem, prezbiterium z obejściem i przybudówkami. Od zachodu kruchta, od północy kwadratowa kaplica, od południa kolejna przybudówka. Prezbiterium zamknięte półokrągło, z obejściem przeprutym do niego arkadami wspartymi na filarach. Ściany nawy i prezbiterium gładkie, przekryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, w których mieszczą się okna. Transept i przecięcie naw sklepione krzyżowo. Na ścianach polichromia figuralna ze scenami z Nowego Testamentu, w partii sklepienia drobne, złote gwiazdki. Od zachodu chór zatopiony w występującym asymetrycznie murze, z tralkową balustradą. W prezbiterium siedem okien w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym wypełnionych witrażami, w nawie sześć okien, w ramionach transeptu po jednym, czterodzielnym, wypełnionym witrażem, na wysokości chóru po dwa z każdej strony. Główne wejście od zachodu przez kruchtę. Fasada poprzedzona przedsionkiem o podziałach ramowych, z prostokątnym wejściem na osi, flankowanym parą pilastrów i prostokątnymi płycinami. Kondygnację wieńczy pełne belkowanie z wysuniętym gzymsem podtrzymującym daszek i trójkątny, schodkowy szczyt zakończony postumentami. Na centralnym krzyż, na sąsiadujących figury dzieci z rogami obfitości, a na zewnętrznych wazony płomieniste; szczyt ujmują postumenty z kulami. Fasada dwukondygnacyjna ze szczytem. Kondygnacja trójosiowa, rozdzielona pilastrami, o polach wypełnionych blendami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem pełnym; szczyt trójkątny, z tarczą zegarową pośrodku. Budynek kościoła o wyraźnych podziałach na bryły składowe, ściany gładkie, przeprute oknami, z gzymsami pod krawędziami dachu. Nad nawą główną, na kalenicy, wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i baniastym hełmem, druga na skrzyżowaniu naw, z latarnią i hełmem zakończonym krzyżem. Dach nad nawą główną i przedsionkiem dwuspadowy, nad ramionami transeptu trójspadowym,nad prezbiterium zakończony wielobocznie, na przybudówkach dachy pulpitowe, dwuspadowe i wielospadowe. Dachy kryte dachówką ceramiczną, wieżyczki blachą. Najciekawszymi zabytkami kościoła są ołtarz główny z około 1700 roku z nastawą utworzoną z wici winnej latorośli, manierystyczny ołtarz boczny oraz siedemnastowieczna chrzcielnica z warsztatu Santi Gucciego.
kościół
Kościół św. Bartłomieja
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna na profilowanym cokole, antepedium dekorowane trzema płycinami z plakietami z ornamentu roślinnego. Tabernakulum architektoniczne, w formie prostopadłościanu na profilowanym cokole, o ujętym wolutami wklęsło-wypukłym zwieńczeniu. Na ścianie frontowej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym z uskokiem. Nastawa ołtarzowa ujęta pilastrami z płycinami ustawionymi na wysokich cokołach, na których wspierają się konsole podtrzymujące rzeźby aniołów. Podpory dźwigają pełne, wyłamane na ich osiach belkowanie, na którym posadowiono figury aniołków. W centrum kondygnacji prostokątna nisza mieszcząca obraz „Męczeństwo św. Bartłomieja”, ujęta prostokątną ramą dekorowaną w czterech miejscach kwitnącymi różami z liśćmi. Między polem obrazowym a belkowaniem kondygnacji unoszony przez dwa anioły kartusz z inskrypcją „ŚWIĘTY / BARTŁOMIEJU / MÓDL SIĘ / ZA NAMI”. Zwieńczenie o kształcie wklęsło-wypukłym, ujęte ulistnionymi wolutami, wypełnione obrazem powtarzającym jego kształt, przedstawiającym Jezusa Chrystusa. Na szczycie krzyż równoramienny o ramionach zakończonych trójlistnie, na tle glorii. Struktura ołtarza w kolorze kremowym; profile, detale i ornamenty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy św. Bartłomieja
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, na cokole, przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria przytrzymuje Jezusa prawą ręką, lewą opuszcza przed sobą, patrzy na wprost. Ma podłużną, pełną twarz z małymi, ciemnymi oczami, prostym nosem i szerokimi ustami. Jest ubrana z złotą suknię ze srebrnym paskiem, która drobnymi fałdami łamie się na wysokości stóp i złoty płaszcz ze srebrnym podbiciem, który wywija się na krawędziach. Dzieciątko siedzi, patrzy na Matkę, prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma jabłko królewskie, jest owinięte w pasie złotą szarfą. Obie postacie mają na głowach złote, otwarte korony. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, z uszakami. Mensa prostopadłościenna na cokole; antepedium dekorowane trzema płycinami, z których środkowa wypełniona emblematem franciszkańskim złożonym ze skrzyżowanych rąk poniżej krzyża w glorii. Tabernakulum architektoniczne, o ściętych narożach podkreślonych lizenami, na profilowanym cokole. W ścianie frontowej nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym z umocowanymi na czerwonym tle relikwiami. Kondygnację zamyka gzyms i uskokowe zwieńczenie pełniące funkcję podstawy pod krucyfiks. Nastawa ołtarzowa, ujęta kompozytowymi kolumnami ustawionymi na wysokich postumentach zdobionych plakietami roślinnymi. Dźwigają one pełne, wyłamane na ich osiach belkowanie . Fryz wysuniętych części dekorowany rozetami, a cofniętej fragmentem symetrycznej wici. W centrum kondygnacji nisza zamknięta łukiem półkolistym mieszcząca obraz „Przemienienie Pańskie” i wizerunek św. Franciszka na zasuwie. Nisza ujęta prostokątną ramą, której wolne naroża wypełniają uskrzydlone główki anielskie. Kondygnacja ujęta ażurowymi uszakami z wici roślinnej. W zwieńczeniu przedstawienie św. Walentego w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym, ujęte pilastrami z cekinami i wolutami podtrzymującymi fragmenty belkowania. Od góry nisza ujęta rzeźbionym, ornamentalnym zwieńczeniem o wklęsło-wypukłym profilu złożonym z ulistnionych wolut ujmujących kartusz z owalnym polem podtrzymujący woluty tworzące kształt serca. Struktura ołtarza w kolorze białym; profile, detale, ornamenty i kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy Przemienienia Pańskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Ludwik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-ludwik

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności