Chrzcielnica powstała w początku XVII wieku do nowego, murowanego kościoła. Po 1976 roku zmieniono pokrywę.
Kamienna chrzcielnica na prostopadłościennej stopie. Trzon w formie balasu, w dolnej partii prostopadłościenny, przechodzący w nodus o wypukłych bokach dekorowany u góry liśćmi. Wyżej ujęty gzymsami prostopadłościan dekorowany rozetami. Czara półkolista, puklowana, zwieńczona gzymsem, dekorowana pod nim rozetkami. Pokrywa drewniana, w kształcie stożka podzielonego zbiegającymi się w góry taśmami i polach wypełnionych wcinającymi się w głąb trapezami; zwieńczona kulą z krzyżem. Krawędzie liści, rozety i dekoracje pokrywy złocone.
Chrzcielnica należy do typowych dzieł reprezentujących tę gałąź rzemiosła artystycznego. Została wykonana w tradycji barokowej. Od XII wieku na terenie Europy najpowszechniej spotykana jest chrzcielnica o kształcie kielichowym, wykonana z kamienia, drewna lub metalu. Dekoracja, zwana puklowaniem umieszczona na czarze chrzcielnicy charakterystyczna była zwłaszcza dla sztuki w XVI i XVII wieku. Omawiana chrzcielnica należy do grupy podobnych paramentów, które na przełomie XVI i XVII wieku powstawały w pińczowskich warsztatach Santi Gucciego.
Dobry, po konserwacji.
Pochodząca z początku XVII wieku kamienna chrzcielnica została wykonana najpewniej w pińczowskim warsztacie Santi Gucciego.
Agata Felczyńska , "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-34