Św. Katarzyna Aleksandryjska

Dzieje zabytku

Rzeźba do 1935 roku rzeźba należała do ołtarza bocznego.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na podstawie w formie rzeźbionego obłoku. Figura zwrócona frontalnie. W lewej ręce wyciągniętej w bok trzyma palmę męczeństwa, prawa spoczywa na piersi. Twarz pociągła, o pełnych policzkach, wydatnym podbródku i delikatnie rzeźbionych rysach. Włosy upięte z tyłu głowy z wplecionymi sznurami pereł. Ubrana jest w srebrzoną suknię o szerokich rękawach, z kołnierzykiem, przepasaną w talii kameryzowanym pasem, gęsto drapowaną w równoległe, rurkowate fałdy; oraz laserunkowy, błękitny płaszcz, przewiązany przez biodra na prawym boku. U nóg świętej fragment koła. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.

Zarys problematyki artystycznej

Święta Katarzyna pochodziła z Aleksandrii, została skazana na męki z powodu szerzenia chrześcijaństwa. W czasie tortur pękło koło, którym była łamana i ostatecznie została ścięta. Rzeźba przedstawia ją w sposób konwencjonalny, ze złamanym kołem i palmą wskazującymi na jej męczeńską śmierć.
Wykonane w XVIII wieku figury św. Katarzyny oraz św. Barbary posiadają podobne cechy jak rzeźby świętych dekorujące ołtarze boczne św. Kunegundy (Kingi) oraz Matki Boskiej Śnieżnej. Charakteryzuje je podobne kształtowanie szat, odsłoniętych partii ciała oraz układ twarzy. Można przypuszczać, że powstały w tym samym warsztacie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry (po konserwacji).

Streszczenie

Rzeźba do 1935 roku rzeźba należała do ołtarza bocznego. Stojące po dwóch stronach figury św. Katarzyny oraz św. Barbary mają podobne cechy stylowe i można przypuszczać, że powstały w tym samym warsztacie.

Bibliografia