Rzeźba ścięta z tyłu, zapewne wydrążona. Postać ujęta w lekkim kontrapoście, z prawą ręką trzymająca zamkniętą księgę, a w lewej trzymającą pochodnię. Jego głowa jest zwrócona w lewo i lekko uniesiona. Twarz okolona krótkim zarostem, włosy krótkie, brązowe. Święty jest ubrany w habit dominikański, mocno fałdowany w dolnej części z widocznymi brązowymi butami oraz płaszcz z kapturem. U jego stóp leży pies. Figura polichromowana naturalistycznie w partiach ciała, habit złocony, pies srebrzony, oprawa księgi pomalowana na kolor brązowy.
Figura św. Dominika wydaje się być dziełem rzeźbiarza z krakowskiego ośrodka artystycznego. Wyróżnia się efektownie modelowanymi szatami, o ostrych krawędziach i głębokich fałdach. Święty został przedstawiony w tradycyjny sposób, w dominikańskim habicie, z psem u stóp (symbol zakonu: Domini cannes - psy Pańskie) i z pochodnią w ręku.
Pochodząca z drugiej połowy rzeźba św. Dominika została wkomponowana do ołtarza bocznego w 1921 roku.
Józef Skrabski, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik-9