Oba ołtarze boczne razem z ich dekoracją figuralną zostały najpewniej wykonane w pierwszej połowie XIX wieku.
Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Święty Dominik jest szczególnie związany z kultem różańca. Według legendy ukazała mu się Matka Boska i wręczyła różaniec, zachęcając do odmawiania jego tajemnic, dlatego też uznawany jest za pierwszego propagatora modlitwy różańcowej. Dominikowi towarzyszy pies, gdyż według legendy jego matka, Joanna z Azy, przed narodzeniem syna, miała sen. Urodziła w nim biało-czarnego psa trzymającego zapaloną pochodnię, którą podpalił cały świat. Jest to symboliczne odwołanie do Dominika, jako założyciela zakonu dominikanów, którzy noszą białe habity i czarne płaszcze. Dominikanie, jako zakon kaznodziejski, miał rozpalić Słowem Bożym cały świat. Wizerunek psa ma również dwojakie znaczenie, gdyż Zakon Kaznodziejski potocznie określany jako dominikanie (od imienia założyciela Dominika), określany był również jako „Domini canes”, czyli psy Boga.
Figury z ołtarzy bocznych formalnie nawiązują do elementów wyposażeń kościołów wykonywanych w XIX wieku przez warsztaty w Tyrolu i Austrii, które często sprowadzane były do Polski.
Przetarcia polichromii, zabrudzenia.
Oba ołtarze boczne razem z ich dekoracją figuralną zostały najpewniej wykonane w pierwszej połowie XIX wieku. Figura przedstawia św. Dominika, który szczególnie związany jest z kultem różańca, gdyż uznawano go za pierwszego propagatora modlitwy różańcowej. Postać psa ma symboliczne znaczenie związane z legendą o śnie Joanna z Azy – matki św. Dominika.
Paulina Kluz, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik-12