Św. Dominik
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.
Zdjęcie nr 8: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.

Św. Dominik

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Kocmyrzów-Luborzyca
Miejscowość
Wysiołek Luborzycki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Podwyższenia Krzyża Świętego
Tagi
rzeźba XIX wieku
Miejsce przechowywania
lewy ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/03827
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XIX wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Oba ołtarze boczne razem z ich dekoracją figuralną zostały najpewniej wykonane w pierwszej połowie XIX wieku.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty Dominik ukazany frontalnie, w kontrapoście, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej wyciągniętej do przodu trzyma różaniec. Twarz o wyraźnie zaznaczonych zmarszczkach, dużych uszach, zapadniętych policzkach, zmarszczonym czole, o dużych oczach skierowanych w dół, wydatnym nosie i wąskich ustach z gęstymi wąsami. Włosy ma krótkie, brązowe, z tonsurą na głowie. Święty ubrany jest w biały habit ze złoconą lamówką, przepasany w talii, z różowym szkaplerzem, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę z kapturem i złoconą lamówką. Polichromia ciała naturalistyczna, o bladej karnacji. Przy lewej nodze świętego postać brązowego, leżącego psa.



Zarys problematyki artystycznej

Święty Dominik jest szczególnie związany z kultem różańca. Według legendy ukazała mu się Matka Boska i wręczyła różaniec, zachęcając do odmawiania jego tajemnic, dlatego też uznawany jest za pierwszego propagatora modlitwy różańcowej. Dominikowi towarzyszy pies, gdyż według legendy jego matka, Joanna z Azy, przed narodzeniem syna, miała sen. Urodziła w nim biało-czarnego psa trzymającego zapaloną pochodnię, którą podpalił cały świat. Jest to symboliczne odwołanie do Dominika, jako założyciela zakonu dominikanów, którzy noszą białe habity i czarne płaszcze. Dominikanie, jako zakon kaznodziejski, miał rozpalić Słowem Bożym cały świat. Wizerunek psa ma również dwojakie znaczenie, gdyż Zakon Kaznodziejski potocznie określany jako dominikanie (od imienia założyciela Dominika), określany był również jako „Domini canes”, czyli psy Boga.
Figury z ołtarzy bocznych formalnie nawiązują do elementów wyposażeń kościołów wykonywanych w XIX wieku przez warsztaty w Tyrolu i Austrii, które często sprowadzane były do Polski.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia polichromii, zabrudzenia.

Streszczenie

Oba ołtarze boczne razem z ich dekoracją figuralną zostały najpewniej wykonane w pierwszej połowie XIX wieku. Figura przedstawia św. Dominika, który szczególnie związany jest z kultem różańca, gdyż uznawano go za pierwszego propagatora modlitwy różańcowej. Postać psa ma symboliczne znaczenie związane z legendą o śnie Joanna z Azy – matki św. Dominika.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Dominik św. Guzman
Dominik św. Guzman

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kosz ambony na planie ośmioboku z szyszką i wolutami u podstawy. Ścianki kosza ujęte pilastrami z karbowaną wstęgą i kampanulami, zakończone od dołu wolutami z motywem liścia akantu oraz wolutą pod kapitelami. W czterech ścianach nisze ze złotymi konchami. W niszach rzeźby czterech ewangelistów z atrybutami. Ponad nimi motywy ornamentalne rocaille z różyczką pośrodku. Na zaplecku tablice Dekalogu na obłoku na tle glorii promienistej. Ujęte w prostokątną ramę zwieńczoną łukiem wklęsło-wypukłym. Baldachim ośmioboczny z podwieszoną glorią i gołębicą, fryz z motywami rocaille'ów i krzyży, wyłamany gzyms. W zwieńczeniu koncentrycznie schodzące się woluty. Ambona polichromowana na kolor seledynowy, detale złocone, postacie w różnobarwnych szatach, partie ciała potraktowane naturalistycznie.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego podtrzymywany przez dwie podpory. Balustrada na cokole, podzielona na cztery pola, wydzielone czterema pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami i środkową hermą z półpostacią anioła. Pilastry podtrzymują niepełne belkowanie wyłamane na ich osi. Na belkowaniu, na osi skrajnych pilastrów wazony z kwiatami. W polach płyciny w formie leżącego prostokąta, ujęte profilowanymi ramami. W dwóch skrajnych płycinach przedstawienia instrumentów muzycznych ujętych rocaille'm. Dwie środkowe płyciny z figurkami muzykujących puttów flankowanych rocaille'm. Dolna krawędź balustrady, na osi środkowej dekorowana dwiema stykającymi się wolutami, przechodzącymi we wstęgę, ozdobioną rocaille'm. Balustrada polichromowana w kolorze seledynowym, z kolorowymi profilami, ornamentyka i spływy wolutowe złocone i srebrzone.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska umieszczona we wnęce w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum krzyż wypełniający całą wnękę, osadzony na skale, do którego trzema gwoździami przybita jest figura umarłego Chrystusa. Ciało ma w lekkim zwisie, o horyzontalnie rozłożonych ramionach, jego głowa opada na prawy bark, nogi ma lekko ugięte w kolanach, a stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką, kręconą brodą oraz falowanymi, brązowymi włosami, opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma szeroką, brązową koronę cierniową. Ciało o lekko podkreślonej muskulaturze i silnie zaznaczonych żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny na prawym boku. Po lewej stronie krzyża figura Marii, ustawiona na półkolistej podstawie. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową oraz rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w białą suknię oraz jasnoniebieski płaszcz z szerokimi rękawami, rozchylony z przodu, na głowę ma narzucony biały welon opadający na ramiona. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana ustawiona na półkolistej podstawie. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesionymi, splecionymi dłońmi. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstymi, kręconymi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnoniebieską suknię oraz zawiązany diagonalnie przez prawe ramię czerwony płaszcz. Polichromia ciał naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Bój Ojciec ukazany w pozycji siedzącej, na obłoku, frontalnie, z głową skierowaną w lewo, z ugiętą lewą nogą. W prawej, uniesionej ręce trzyma berło, lewą rękę kładzie na globie, podtrzymywanym u spodu przez putto. Bóg Ojciec ma kwadratową twarz, o małych, okrągłych i głęboko osadzonych oczach, krótkim, garbatym nosie i małych, rozchylonych ustach; okoloną długą brodą i krótkimi włosami, rzeźbionymi w silnie skręcone pukle, odstające po bokach głowy. Ubrany jest w złoconą tunikę, o szerokich, podwiniętych rękawach, dekolcie odsłaniającym ramiona, silnie marszczoną i ściśle przylegającą do ciała. Przez lewe ramię i nogi ma przerzucony złocony, rozwiany płaszcz. Postać otoczona jest obłokami i glorią promienistą, ukazana w towarzystwie dwóch par uskrzydlonych główek anielskich.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Płyta marmurowa w formie leżącego prostokąta. Ujęta stiukową profilowaną ramą, z fragmentem gzymsu wzdłuż dolnej krawędzi, z uszakami w formie dwóch par spiętych esownic i zwieńczeniem z kartuszem z herbem Gozdawa flankowanym dwiema esownicami. W polu płyty inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / EXIMIA IN DEVM PIETATE / ET IN MARITV INCREDIBI/LI FEMINAE REGINAE MARITAE / SVAE IN CHRISTO DEFV(N)CTAE / GENEROSVS DOMINVS SI/GISMV(N)DVS LINCZEWSKY / MEMORIAE ERGO POSVITQ(UE) / OBIIT DIE IX MENSIS JANV/ARII ANNO D(OMI)NI MDLXXXIII”.
płyta nagrobna
Epitafium Zygmunta Linczewskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.
obraz
Komunia anielska św. Stanisława Kostki

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik-12

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności