Epitafium Zygmunta Linczewskiego

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

krakowski

Gmina

Kocmyrzów-Luborzyca

Miejscowość

Wysiołek Luborzycki

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Wawrzeńczyce

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Tagi

herb stiuk sztuka XVI wieku

Miejsce przechowywania

prezbiterium

Identyfikator

DZIELO/03802

Kategoria

płyta nagrobna

Ilość

1

Czas powstania

około 1583 rok

Technika i materiał

marmur, techniki kamieniarskie; stiuk, techniki rzeźbiarskie

Wymiary podstawowe

szerokość – 82 cm
wysokość – 52 cm

Autor noty katalogowej

Paulina Kluz

Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium Zygmunta Linczewskiego zostało wystawione przez jego żonę Reginę około 1583 roku.

Opis

Płyta marmurowa w formie leżącego prostokąta. Ujęta stiukową profilowaną ramą, z fragmentem gzymsu wzdłuż dolnej krawędzi, z uszakami w formie dwóch par spiętych esownic i zwieńczeniem z kartuszem z herbem Gozdawa flankowanym dwiema esownicami. W polu płyty inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / EXIMIA IN DEVM PIETATE / ET IN MARITV INCREDIBI/LI FEMINAE REGINAE MARITAE / SVAE IN CHRISTO DEFV(N)CTAE / GENEROSVS DOMINVS SI/GISMV(N)DVS LINCZEWSKY / MEMORIAE ERGO POSVITQ(UE) / OBIIT DIE IX MENSIS JANV/ARII ANNO D(OMI)NI MDLXXXIII”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Po konserwacji.

Streszczenie

Epitafium Zygmunta Linczewskiego zostało wystawione przez jego żonę Reginę około 1583 roku.

Bibliografia

Wiśniewski Jan, "Dekanat miechowski", Radom 1917

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kosz ambony na planie ośmioboku z szyszką i wolutami u podstawy. Ścianki kosza ujęte pilastrami z karbowaną wstęgą i kampanulami, zakończone od dołu wolutami z motywem liścia akantu oraz wolutą pod kapitelami. W czterech ścianach nisze ze złotymi konchami. W niszach rzeźby czterech ewangelistów z atrybutami. Ponad nimi motywy ornamentalne rocaille z różyczką pośrodku. Na zaplecku tablice Dekalogu na obłoku na tle glorii promienistej. Ujęte w prostokątną ramę zwieńczoną łukiem wklęsło-wypukłym. Baldachim ośmioboczny z podwieszoną glorią i gołębicą, fryz z motywami rocaille'ów i krzyży, wyłamany gzyms. W zwieńczeniu koncentrycznie schodzące się woluty. Ambona polichromowana na kolor seledynowy, detale złocone, postacie w różnobarwnych szatach, partie ciała potraktowane naturalistycznie.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego podtrzymywany przez dwie podpory. Balustrada na cokole, podzielona na cztery pola, wydzielone czterema pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami i środkową hermą z półpostacią anioła. Pilastry podtrzymują niepełne belkowanie wyłamane na ich osi. Na belkowaniu, na osi skrajnych pilastrów wazony z kwiatami. W polach płyciny w formie leżącego prostokąta, ujęte profilowanymi ramami. W dwóch skrajnych płycinach przedstawienia instrumentów muzycznych ujętych rocaille'm. Dwie środkowe płyciny z figurkami muzykujących puttów flankowanych rocaille'm. Dolna krawędź balustrady, na osi środkowej dekorowana dwiema stykającymi się wolutami, przechodzącymi we wstęgę, ozdobioną rocaille'm. Balustrada polichromowana w kolorze seledynowym, z kolorowymi profilami, ornamentyka i spływy wolutowe złocone i srebrzone.

chór muzyczny

Chór muzyczny

Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska umieszczona we wnęce w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum krzyż wypełniający całą wnękę, osadzony na skale, do którego trzema gwoździami przybita jest figura umarłego Chrystusa. Ciało ma w lekkim zwisie, o horyzontalnie rozłożonych ramionach, jego głowa opada na prawy bark, nogi ma lekko ugięte w kolanach, a stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką, kręconą brodą oraz falowanymi, brązowymi włosami, opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma szeroką, brązową koronę cierniową. Ciało o lekko podkreślonej muskulaturze i silnie zaznaczonych żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny na prawym boku.
Po lewej stronie krzyża figura Marii, ustawiona na półkolistej podstawie. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową oraz rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w białą suknię oraz jasnoniebieski płaszcz z szerokimi rękawami, rozchylony z przodu, na głowę ma narzucony biały welon opadający na ramiona.
Po prawej stronie krzyża figura św. Jana ustawiona na półkolistej podstawie. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesionymi, splecionymi dłońmi. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstymi, kręconymi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnoniebieską suknię oraz zawiązany diagonalnie przez prawe ramię czerwony płaszcz. Polichromia ciał naturalistyczna.

rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Bój Ojciec ukazany w pozycji siedzącej, na obłoku, frontalnie, z głową skierowaną w lewo, z ugiętą lewą nogą. W prawej, uniesionej ręce trzyma berło, lewą rękę kładzie na globie, podtrzymywanym u spodu przez putto. Bóg Ojciec ma kwadratową twarz, o małych, okrągłych i głęboko osadzonych oczach, krótkim, garbatym nosie i małych, rozchylonych ustach; okoloną długą brodą i krótkimi włosami, rzeźbionymi w silnie skręcone pukle, odstające po bokach głowy. Ubrany jest w złoconą tunikę, o szerokich, podwiniętych rękawach, dekolcie odsłaniającym ramiona, silnie marszczoną i ściśle przylegającą do ciała. Przez lewe ramię i nogi ma przerzucony złocony, rozwiany płaszcz. Postać otoczona jest obłokami i glorią promienistą, ukazana w towarzystwie dwóch par uskrzydlonych główek anielskich.

rzeźba

Bóg Ojciec

Zdjęcie nr 1: Kościół jest zlokalizowany na wzgórzu, w centrum wsi. Murowany z cegły, w wątku polskim, z zendrówką. Kościół jest orientowany, założony na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy, z dobudowanymi kruchtami od zachodu i południa. Prezbiterium oddzielone od nawy łukiem tęczowym, dwuprzęsłowe na planie prostokąta, zamknięte prostą ścianą, z dwukondygnacyjną przybudówką zakończoną trójbocznie. Nawa została przykryta sklepieniem sieciowym. Ściana południowa nawy przepruta trzema prostokątnymi oknami, zamkniętymi łukiem ostrym. Okna w nawie i prezbiterium dwudzielne, z sześcioma mniejszymi kwaterami. Przybudówka przy prezbiterium na parterze mieści zakrystię, a na piętrze składzik. Kruchta południowa sklepiona kolebką. Z kruchty do nawy prowadzi ostrołukowy, kamienny portal o dwóch archiwoltach. Kruchta zachodnia, obecnie kaplica św. Franciszka, sklepiona spłaszczoną, ukrytą kopułą na pendentywach. Ściana zachodnia kruchty przepruta dwoma ostrołukowymi oknami i ponad nimi okrągłym oknem. Od południa ostrołukowe wejście. Kościół o zróżnicowanej wysokości nawy i prezbiterium. Ściany opięte szkarpami. Na jednej trzeciej wysokości ścian oraz w zwieńczeniu nawy i prezbiterium profilowany gzyms. Od zachodu wklęsło-wypukły szczyt. Nawa, prezbiterium i dwie kruchty przykryte dachem dwuspadowym. Nad drugim przęsłem prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę na planie ośmioboku, z profilowanym gzymsem i latarnią, zwieńczoną hełmem z kulą i krzyżem. Wejście do kościoła od południa i zachodu. Okna nawy i prezbiterium z kamiennym obramieniem. Nad wejściem do kruchty południowej formowany w cegle ostry łuk. Analogiczny łuk nad oknami w ścianie zachodniej i nad blendą w ścianie północnej. W przybudówce do prezbiterium dwie kondygnacje okien zamkniętych łukiem ostrym. W ścianie frontowej prostokątne wejście, a nad nim półkoliście zamknięta wnęka z grupą Ukrzyżowania.

kościół

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.

obraz

Komunia anielska św. Stanisława Kostki

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.

płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”

płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).

płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.

płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.

tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".

płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium Zygmunta Linczewskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-zygmunta-linczewskiego

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności