Komunia anielska św. Stanisława Kostki
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.
Zdjęcie nr 4: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.

Komunia anielska św. Stanisława Kostki

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Kocmyrzów-Luborzyca
Miejscowość
Wysiołek Luborzycki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Podwyższenia Krzyża Świętego
Tagi
malarstwo XX wieku sztuka pierwszej połowy XX wieku
Miejsce przechowywania
prawy ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/03813
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1914 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Obraz przedstawiający komunię anielską św. Stanisława Kostki wykonał Bolesław Rutkowski w 1914 roku.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum przedstawiona grupa klęczących postaci, anioła i św. Stanisława Kostki oraz aniołka. Święty ukazany w prawej części obrazu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, przyjmuje Komunię Świętą od anioła. Twarz ma młodzieńczą, o dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, ciemnymi włosami. Ubrany jest czarną sutannę z białym kołnierzykiem. Przed nim, w lewej części obrazu, na obłoku unosi się anioł, zwrócony profilem w lewo, w wyciągniętych ku świętemu dłoniach trzyma hostię i patenę. Anioł o młodzieńczej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej długimi, jasnymi włosami opadającymi na plecy. Ubrany jest w obszerną, białą tunikę przepasaną w talii. Jego skrzydła w kolorze różowo-brązowym są złożone na plecach. Poniżej anioła, w lewej części obrazu aniołek ukazany jako dziecko, klęczy na prawe kolano, zwrócony jest w trzech czwartych w prawo. W lewej, ugiętej ręce trzyma długą, zapaloną święcę opartą o ziemię, w prawej opuszczonej dzwonek. Aniołek o pełnej twarzy, dużych, ciemnych oczach, skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach; okolonej krótkimi, ciemnymi włosami, z grzywką. Ubrany jest w jasnoróżową, luźną tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz jasnoczerwony płaszcz przewiązany przez lewe ramię i wokół postaci. Skrzydła ma niewielkie, niebieskie, złożone na plecach. W dolnej części obrazu ukazana podłoga z kamiennych płyt. Przed świętym leży książka, laska i różaniec. Postacie ukazane na tle biało-szarych obłoków, rozjaśnionych na żółto w środkowej części obrazu, z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi w górnej partii. W prawym dolnym rogu sygnatura „B(olesław) Rutkowski / r(oku) p(ańskiego) 1914”.

Zarys problematyki artystycznej

Około 1914 roku częstochowski malarz Bolesław Rutkowski (1882-1978) wykonał obrazy do ołtarzy bocznych kościoła w Luborzycy, w tym omawiane dzieło. Ten wciąż dosyć słabo rozpoznany malarz był wykonawcą dziesiątków obrazów do kościołów w całej Polsce, jak również wielu kopii wizerunku jasnogórskiego. Jego twórczość cechuje jeszcze dziewiętnastowieczna maniera malarstwa religijnego.
Omawiany obraz przedstawia epizod z życia św. Stanisława Kostki. Gdy święty odbierał naukę w Wiedniu zapadł w chorobę, podczas której miał mistyczne wizje. W jednej z nich ukazała mu się św. Barbara z dwoma aniołami, aby dać mu Komunię Świętą. Omawiany obraz przedstawia zredukowaną wersję tej sceny, ukazując samą komunię anielską.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Krakelury, pociemniały werniks, silne zabrudzenia.

Streszczenie

Obraz przedstawiający komunię anielską św. Stanisława Kostki wykonał Bolesław Rutkowski w 1914 roku. Dzieło przedstawia epizod z życia św. Stanisława Kostki, gdy ten podczas pobytu w Wiedniu i odbywanej wówczas choroby miał mistyczne wizje, w tym komunię anielską.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Stanisław św. Kostka
Stanisław św. Kostka

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kosz ambony na planie ośmioboku z szyszką i wolutami u podstawy. Ścianki kosza ujęte pilastrami z karbowaną wstęgą i kampanulami, zakończone od dołu wolutami z motywem liścia akantu oraz wolutą pod kapitelami. W czterech ścianach nisze ze złotymi konchami. W niszach rzeźby czterech ewangelistów z atrybutami. Ponad nimi motywy ornamentalne rocaille z różyczką pośrodku. Na zaplecku tablice Dekalogu na obłoku na tle glorii promienistej. Ujęte w prostokątną ramę zwieńczoną łukiem wklęsło-wypukłym. Baldachim ośmioboczny z podwieszoną glorią i gołębicą, fryz z motywami rocaille'ów i krzyży, wyłamany gzyms. W zwieńczeniu koncentrycznie schodzące się woluty. Ambona polichromowana na kolor seledynowy, detale złocone, postacie w różnobarwnych szatach, partie ciała potraktowane naturalistycznie.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego podtrzymywany przez dwie podpory. Balustrada na cokole, podzielona na cztery pola, wydzielone czterema pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami i środkową hermą z półpostacią anioła. Pilastry podtrzymują niepełne belkowanie wyłamane na ich osi. Na belkowaniu, na osi skrajnych pilastrów wazony z kwiatami. W polach płyciny w formie leżącego prostokąta, ujęte profilowanymi ramami. W dwóch skrajnych płycinach przedstawienia instrumentów muzycznych ujętych rocaille'm. Dwie środkowe płyciny z figurkami muzykujących puttów flankowanych rocaille'm. Dolna krawędź balustrady, na osi środkowej dekorowana dwiema stykającymi się wolutami, przechodzącymi we wstęgę, ozdobioną rocaille'm. Balustrada polichromowana w kolorze seledynowym, z kolorowymi profilami, ornamentyka i spływy wolutowe złocone i srebrzone.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska umieszczona we wnęce w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum krzyż wypełniający całą wnękę, osadzony na skale, do którego trzema gwoździami przybita jest figura umarłego Chrystusa. Ciało ma w lekkim zwisie, o horyzontalnie rozłożonych ramionach, jego głowa opada na prawy bark, nogi ma lekko ugięte w kolanach, a stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką, kręconą brodą oraz falowanymi, brązowymi włosami, opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma szeroką, brązową koronę cierniową. Ciało o lekko podkreślonej muskulaturze i silnie zaznaczonych żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny na prawym boku. Po lewej stronie krzyża figura Marii, ustawiona na półkolistej podstawie. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową oraz rękami skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w białą suknię oraz jasnoniebieski płaszcz z szerokimi rękawami, rozchylony z przodu, na głowę ma narzucony biały welon opadający na ramiona. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana ustawiona na półkolistej podstawie. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesionymi, splecionymi dłońmi. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstymi, kręconymi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnoniebieską suknię oraz zawiązany diagonalnie przez prawe ramię czerwony płaszcz. Polichromia ciał naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Bój Ojciec ukazany w pozycji siedzącej, na obłoku, frontalnie, z głową skierowaną w lewo, z ugiętą lewą nogą. W prawej, uniesionej ręce trzyma berło, lewą rękę kładzie na globie, podtrzymywanym u spodu przez putto. Bóg Ojciec ma kwadratową twarz, o małych, okrągłych i głęboko osadzonych oczach, krótkim, garbatym nosie i małych, rozchylonych ustach; okoloną długą brodą i krótkimi włosami, rzeźbionymi w silnie skręcone pukle, odstające po bokach głowy. Ubrany jest w złoconą tunikę, o szerokich, podwiniętych rękawach, dekolcie odsłaniającym ramiona, silnie marszczoną i ściśle przylegającą do ciała. Przez lewe ramię i nogi ma przerzucony złocony, rozwiany płaszcz. Postać otoczona jest obłokami i glorią promienistą, ukazana w towarzystwie dwóch par uskrzydlonych główek anielskich.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Płyta marmurowa w formie leżącego prostokąta. Ujęta stiukową profilowaną ramą, z fragmentem gzymsu wzdłuż dolnej krawędzi, z uszakami w formie dwóch par spiętych esownic i zwieńczeniem z kartuszem z herbem Gozdawa flankowanym dwiema esownicami. W polu płyty inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / EXIMIA IN DEVM PIETATE / ET IN MARITV INCREDIBI/LI FEMINAE REGINAE MARITAE / SVAE IN CHRISTO DEFV(N)CTAE / GENEROSVS DOMINVS SI/GISMV(N)DVS LINCZEWSKY / MEMORIAE ERGO POSVITQ(UE) / OBIIT DIE IX MENSIS JANV/ARII ANNO D(OMI)NI MDLXXXIII”.
płyta nagrobna
Epitafium Zygmunta Linczewskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół jest zlokalizowany na wzgórzu, w centrum wsi. Murowany z cegły, w wątku polskim, z zendrówką. Kościół jest orientowany, założony na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy, z dobudowanymi kruchtami od zachodu i południa. Prezbiterium oddzielone od nawy łukiem tęczowym, dwuprzęsłowe na planie prostokąta, zamknięte prostą ścianą, z dwukondygnacyjną przybudówką zakończoną trójbocznie. Nawa została przykryta sklepieniem sieciowym. Ściana południowa nawy przepruta trzema prostokątnymi oknami, zamkniętymi łukiem ostrym. Okna w nawie i prezbiterium dwudzielne, z sześcioma mniejszymi kwaterami. Przybudówka przy prezbiterium na parterze mieści zakrystię, a na piętrze składzik. Kruchta południowa sklepiona kolebką. Z kruchty do nawy prowadzi ostrołukowy, kamienny portal o dwóch archiwoltach. Kruchta zachodnia, obecnie kaplica św. Franciszka, sklepiona spłaszczoną, ukrytą kopułą na pendentywach. Ściana zachodnia kruchty przepruta dwoma ostrołukowymi oknami i ponad nimi okrągłym oknem. Od południa ostrołukowe wejście. Kościół o zróżnicowanej wysokości nawy i prezbiterium. Ściany opięte szkarpami. Na jednej trzeciej wysokości ścian oraz w zwieńczeniu nawy i prezbiterium profilowany gzyms. Od zachodu wklęsło-wypukły szczyt. Nawa, prezbiterium i dwie kruchty przykryte dachem dwuspadowym. Nad drugim przęsłem prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę na planie ośmioboku, z profilowanym gzymsem i latarnią, zwieńczoną hełmem z kulą i krzyżem. Wejście do kościoła od południa i zachodu. Okna nawy i prezbiterium z kamiennym obramieniem. Nad wejściem do kruchty południowej formowany w cegle ostry łuk. Analogiczny łuk nad oknami w ścianie zachodniej i nad blendą w ścianie północnej. W przybudówce do prezbiterium dwie kondygnacje okien zamkniętych łukiem ostrym. W ścianie frontowej prostokątne wejście, a nad nim półkoliście zamknięta wnęka z grupą Ukrzyżowania.
kościół
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona na prostopadłościennej podstawie. Profilowany cokół o przekroju prostokąta o ściętych narożach, trzon o takim samym przekroju ujęty u góry i u dołu profilowanymi wałkami. Czara spłaszczona o przekroju czworoboku o ściętych narożach; z wylewem. Pola z płycinową dekoracją peudomaswerkową. Pokrywa drewniana o dekoracji analogicznej jak czara, zwieńczona pełnoplastyczną, rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne figury siedzących na odcinkach przyczółka aniołów trzymających w ręku liście palmowe. Postacie półnagie, przepasane złoconą tkaniną. Na plecach duże, złocone, rozłożone skrzydła. Twarze pełne, włosy krótkie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Szaty, skrzydła i liście złocone.
rzeźba
Dwa anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / STANISŁAWIE ŁUBIEŃSKIEJ / ZGASŁEJ W WIOŚNIE ŻYCIA w STRYSZOWIE, / UKOCHANEJ i NAJLEPSZEJ CÓRCE i SIOSTRZE, / PRAWDZIWEJ CHRZEŚCIJANCE, / STAWIAJĄ TĘ TABLICE RODZICE I RODZEŃSTWO / Z PROŚBĄ O MODLITWĘ ZA JEJ DUSZĘ.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisławy Łubieńskiej
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna, trójosiowa. Ołtarz kamienny, prostopadłościenny, ustawiony na dwustopniowej podstawie. Mensa kamienna, silnie wysunięta, podtrzymywana przez dwie kamienne kolumienki. Antepedium podzielone na trzy kwadratowe pola z płycinami, w środkowej wysuniętej do przodu medalion z monogramem IHS w polu. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, obitej fakturowaną blachą, od frontu ujęte parą kolumienek. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe z trybowanym przedstawieniem kielicha z unoszącą się Hostią w glorii, adorowaną przez dwa klęczące anioły. Tron do wystawiania monstrancji w formie baldachimu podtrzymywanego przez cztery kolumienki oraz z zabudowaną ścianką tylną dekorowaną rytym wzorem z czteroliści i medalionu z monogramem IHS w glorii podtrzymywanym przez parę unoszących się aniołów. Baldachim w formie dwuspadowego daszku zwieńczonego pseudowieżyczką z krzyżem; od frontu zamknięty wimpergą. Nastawa ołtarzowa ustawiona na dwustrefowym cokole z predellą dekorowaną blendami. Osie wydzielone czterema kolumnami dźwigającymi pinakle. Oś środkowa, najszersza ujęta dwiema dwustrefowymi płytkimi niszami zakończonymi trójlistnie z półpełnymi figurkami świętych: Dominika i Izydora po prawej oraz Ambrożego i Jacka po lewej; zwieńczona wimpergą, flankowaną przez dwie figurki aniołków nakryte baldachimami w formie sterczyn. W polu nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym z płaskorzeźbionym przedstawieniem Trójcy Świętej. Osie boczne z niszami w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z figurami św. Wojciecha (po lewej) i św. Stanisława (po prawej), zamknięte dwiema wimpergami ze sterczynami oraz jednospadowym daszkiem z ażurową wieżyczką. Zwieńczenie w formie ażurowej wieżyczki z figurką św. Józefa z Dzieciątkiem, zakończonej dużą sterczyną z krzyżem dekorowaną żabkami. Struktura w kolorze naturalnego drewna, profile i ornamentyka złocone, tło pola środkowego w kolorze błękitnym, detale zielone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w kształcie prostopadłościennej skrzyni z narożami lekko wysuniętymi przed jej lico. Antependium drewniane z umieszczoną w centrum prostokątną płyciną z płaskorzeźbioną sceną Ostatniej Wieczerzy według Leonarda da Vinci. Po bokach po dwie mniejsze płyciny w kształcie prostokąta stojącego wypełnione płaskorzeźbioną, złoconą dekoracją z winnym gronem, kłosami, kwiatami oraz muszlą palmetową. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej, obitej metalową blachą skrzynki, dwudrzwiowe. Na drzwiczkach odlewana dekoracja z kłosów i winnych gron, powyżej gorejące serce. Tabernakulum ujęte drewnianym tronem wystawienia w formie ażurowej kolumnady na planie półkola. Zwieńczone ażurowymi wolutami tworzącymi formę baldachimu. U szczytu korona zamknięta, u jej podstawy Baranek Apokaliptyczny. Retabulum ustawione na wysokim cokole z bokami zwróconymi pod kątem 45 stopni, zwieńczonym wydatnym profilowanym gzymsem. Na ścianach cokołów uskrzydlone główki aniołów z podwieszonym ornamentem o motywach cęgowych i roślinnych. Kondygnacja flankowana jest parą kolumn podtrzymujących niepełne belkowanie. Kolumny o kapitelach kompozytowych, marmoryzowanych trzonach, z nałożoną do połowy dekoracją w formie ornamentalnej wici roślinnej złożonej z motywów akantu, rocaille'u, palmety i ornamentu cęgowego. Na gzymsie fragmenty przerwanego trójkątnego przyczółka, na których siedzą pełnoplastyczne figury aniołków. Pole główne ołtarza o lekko zaoblonych narożach, w jego centrum złocona, profilowana rama w otoku z cierniowej korony, o kształcie prostokąta stojącego zakończonego półkoliście. Pośrodku obraz Matki Boskiej Częstochowskiej oraz obraz Ukrzyżowanie na zasuwie, ponad którym umieszczona jest płaskorzeźba Boga Ojca. Powyżej, na osi ołtarza złocona korona z krzyżykiem. Zwieńczenie ujęte jest kolumnami analogicznymi jak w kondygnacji dźwigającymi niepełne, przełamane na osi podpór belkowanie o linii wklęsło-wypukłej. W polu promienista gloria z gołębicą Ducha Świętego na tle obłoków. Po bokach zwieńczenia znajdują się spływy wolutowe dekorowane kwiatami. U szczytu krzyż wyrastający z palmety. Ołtarz malowany na kolor brązowy, złocenia w partiach profili elementów architektonicznych i ornamentów złocone, detale srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej, profilowanej ramie. Na nim postać Chrystusa ukazanego w ujęciu do kolan, stojącego centralnie, z głową przechyloną w stronę lewego barku, sercem w lewej dłoni i wskazując na nie prawą. Głowa zwrócona w lewo, wzrok skierowany na widza nos prosty, usta wąskie; twarz okala bujny, ciemnobrązowy zarost, falowane włosy opadają na ramiona i plecy. Wokół głowy świetlisty nimb. Chrystus jest ubrany w czerwoną tunikę z długimi rękawami i granatowy, podbity bielą płaszcz lamowany złotem, który przerzucony jest przez prawy bark. Trzymane w dłoni serce jest otoczone koroną cierniową, zwieńczone płomieniem i krzyżem łacińskim, otacza je jasna gloria promienista. Tło jednolite, ciemne.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Komunia anielska św. Stanisława Kostki", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/komunia-anielska-sw-stanislawa-kostki-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności