Św. Andrzej Bobola

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem św. Andrzeja Boboli. Święty został ukazany w półpostaci, z rękami złożonymi na piersi, przytrzymując niewielki krucyfiks. Głowę ma przechyloną na prawo, wzrok skierowany do góry na objawiające się powyżej, otoczone glorią promienistą monogramy „IHS” i „MRA”. Bobola ma prostokątną twarz, uniesione brwi, wąski nos i nieznacznie rozchylone usta; twarz okala siwa broda, włosy krótkie. Jest ubrany w czarną sutannę i czarny, zarzucony na ramiona płaszcz z kołnierzem. Tło jest jednolite, szarozielone, jaśniejące wokół głowy świętego i wspomnianych monogramów. W dole przedstawienia inicjały artysty oraz data „J.P. 51 r.p.”. Obraz ujęto profilowaną, złoconą ramą.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Andrzej Bobola urodził się w 1591 i zmarł w 1657 roku. Pochodził ze szlacheckiej rodziny, w wieku 20 lat wstąpił do zakonu jezuitów w Wilnie. Był utalentowanym kaznodzieją, nazywano go apostołem Pińszczyzny. Poniósł śmierć męczeńską z rąk Kozaków na rynku Janowa. Kult Boboli rozwijał się w Polsce, Niemczech oraz Austrii od początku XVIII wieku. W ikonografii najpierw przedstawiano go na tle scen męczeństwa, z szablami wbitymi w kark i lewą rękę. Od XIX wieku postać świętego występuje samodzielnie. Trzymany w rękach krucyfiks oraz monogramy, ku którym święty wznosi oczy świadczą o jego żarliwej wierze. Rysy twarzy, także na krzęcińskim obrazie, odwzorowane bywają najczęściej ze sztychu Girolama Rossiego. Obraz wykazuje cechy malarstwa XIX wieku, autor realistycznie ukazał odkryte partie ciała, bardziej ogólnie potraktował szaty i zastosował ponadczasowe, gładkie tło.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem św. Andrzeja Boboli został namalowany przez artystę podpisującego się inicjałami J.P. w 1851 roku. Autor zastosował popularne w XIX wieku ujęcie, w którym podkreślono jedynie żarliwą wiarę świętego.

Bibliografia