Św. Franciszek z Asyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający klęczącego pośród skał św. Franciszka z Asyżu. Święty ukazany całopostaciowo, zwrócony trzy czwarte w prawo, z głową lekko uniesioną, ukazaną na wprost. Prawa ręka złożona na piersi, lewa z czaszką w dłoni oparta o skałę. Twarz trójkątna, okolona zarostem i krótkimi włosami, oczy duże, wzrok skierowany ku górze, nos wydatny, szeroki, usta rozchylone, nad głową kolisty nimb. Święty ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany długim sznurem. Po lewej stronie świętego krucyfiks i widoczny fragment otwartej księgi. Kolorystyka obrazu chłodna z przewagą błękitów i brązów. Sygnatura po prawej stronie u dołu: „Raczyński 1851”.

Św. Franciszek z Asyżu

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Osielec
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Filipa i Jakuba
Tagi
Raczyński św. Franciszek z Asyżu
Miejsce przechowywania
kaplica cmentarna
Identyfikator
DZIELO/05040
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1851 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 152 cm
wysokość – 277 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający klęczącego pośród skał św. Franciszka z Asyżu. Święty ukazany całopostaciowo, zwrócony trzy czwarte w prawo, z głową lekko uniesioną, ukazaną na wprost. Prawa ręka złożona na piersi, lewa z czaszką w dłoni oparta o skałę. Twarz trójkątna, okolona zarostem i krótkimi włosami, oczy duże, wzrok skierowany ku górze, nos wydatny, szeroki, usta rozchylone, nad głową kolisty nimb. Święty ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany długim sznurem. Po lewej stronie świętego krucyfiks i widoczny fragment otwartej księgi. Kolorystyka obrazu chłodna z przewagą błękitów i brązów. Sygnatura po prawej stronie u dołu: „Raczyński 1851”.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Franciszek został ukazany w klasycznej konwencji ikonograficznej: w habicie franciszkańskim i z tradycyjnymi atrybutami: czaszką i krucyfiksem. Czaszka, jako symbol „vanitas” oznacza, że śmierć jest początkiem prawdziwego życia. Sygnatura artysty wskazuje na malarza Raczyńskiego, który wykonał obraz w 1851 roku. Być może jest to Aleksander Raczyński (1822-1889) lwowski malarz, który sygnował swoje dzieła nazwiskiem i czasem datą powstania obrazu. Niestety ponieważ w XIX wieku na terenie Rzeczypospolitej pracowało co najmniej dziewięciu malarzy o tym samym nazwisku, atrybucja dzieła konkretnemu artyście wymaga dalszych badań.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły, płótno pofalowane, słabo naciągnięte, miejscowo widoczne pęknięcia, odpryski gruntu i warstwy malarskiej.

Streszczenie

Obraz namalował malarz o nazwisku Raczyński w 1851 roku. Święty Franciszek został ukazany w klasycznej konwencji ikonograficznej: w habicie franciszkańskim i z tradycyjnymi atrybutami: czaszką i krucyfiksem. Czaszka, jako symbol „vanitas” oznacza, że śmierć jest początkiem prawdziwego życia. Niestety ponieważ w XIX wieku na terenie Rzeczypospolitej pracowało co najmniej dziewięciu malarzy o tym samym nazwisku, atrybucja dzieła konkretnemu artyście wymaga dalszych badań.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Franciszek św.
Franciszek św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Osielcu usytuowany jest w centrum wsi, na północ od głównej drogi, skierowany prezbiterium na północ. Teren przykościelny otoczony jest kamiennym murem z metalowymi przęsłami. Główne wejście na teren przykościelny prowadzi przez szeroką bramę od południa, flankowaną przez dwa filary, na których ustawione są dwie rzeźby klęczących aniołów. Kościół murowany, trzynawowy, halowy o czteroprzęsłowej nawie z krótkim prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, zwróconym ku północy, na przedłużeniu prezbiterium zakrystia; w fasadzie czworoboczna wieża. Nawa główna otwarta do bocznych arkadami filarowymi, filary opilastrowane, wspierające sklepienia żagielkowe. Ściana arkady tęczowej o wykroju półkolistym. Prezbiterium podniesione i kilka stopni. Chór muzyczny rozpięty w polu ostatniej arkady nawy od strony południowej, wsparty na dwóch wąskich kolumienkach. Wnętrze oświetlone niewielkimi oknami w kształcie półkoli, po trzech z każdej strony nawy, analogiczne pojedyncze okna na ścianach bocznych prezbiterium oraz trzy prostokątne w zakrystii. Do kościoła prowadzi główne wejście przez kruchtą pod wieżą, drugie mniejsze wejście od strony wschodniej nawy oraz trzecie przez zakrystię. Fasada artykułowana w osi głównej parzystymi pilastrami, wspierającymi trójkątny przyczółek, wyżej czworoboczna wieża o ściętych w górnej części narożach. Na ściankach otwory okienne z żaluzjami w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte łukiem półkolistym, wyżej zegary. Wieża nakryta cebulastym hełmem z latarnią. Ściany boczne kościoła artykułowe lizenami, wspierającymi niepełne belkowanie. Kościół nakryty dachem namiotowym. Na zakończeniu nawy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba
Zdjęcie nr 1: Ambona stojąca, ustawiona w prezbiterium. Stopa na planie ośmioboku z uskokiem; tuleja na podwójnym cokole, ośmioboczna, przechodząca w podstawę dla kosza; dekorowana w narożach maswerkiem. Kosz na planie sześciu boków z ośmioboku. Ścianki wydzielone wąskimi kolumienkami na wysokich cokołach podtrzymujących wysokie imposty i parapet kosza. W polu ścianek bocznych prostokątne płyciny z maswerkiem, powyżej fryz z kwadratowymi płycinami ze stylizowanymi rozetkami. Kosz u spodu dekorowany motywem geometrycznym i krenelażem. Na parapecie ustawiony na nóżce kwadratowy pulpit w profilowanej ramie. Z boku dwustopniowe schodki z metalową, ażurową balustradą, dekorowaną motywem roślinnym. Polichromia w kolorze jasnozielonym, z marmoryzowanymi i czerwonymi elementami, detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełnoplastyczna, wolnostojąca. Chrystus ukazany w całej postaci ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście, prawą ręką uniesioną na wysokość głowy czyni gest błogosławieństwa, w lewej trzyma chorągiew o długim drzewcu, z białym krzyżem na czerwonym płacie. Chrystus ma pociągłą twarz, z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dal, okoloną krótką i ciemną brodą i długimi oraz falowanymi włosami, które opadają na plecy i ramiona. Wokół głowy ma okrągły nimb w formie złoconej obręczy z drutu. Jest ubrany w czerwony płaszcz z białą podszewką, dekorowany ornamentem roślinnym, spięty pod szyją broszą, odsłaniający nagi tors, otaczający figurę i przerzucony jedną połą przez lewe ramię. Na dłoniach, bosych stopach i boku zaznaczone są ślady męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta, w centrum płaskorzeźba z przedstawieniem Matki Boskiej stojącej na obłoku, na którym leżą jabłko królewskie i berło. Maria na lewym ręku trzyma Dzieciątko, a w prawej wyciągniętej przed siebie dzierży berło. Ubrana jest w suknię oraz w ściśle okalający jej ciało płaszcz; na głowie ma koronę zamkniętą. Twarz o delikatnych rysach, owalna. Dzieciątko ukazane jest w skręcie sylwetki, torsem zwrócone frontalnie; prawą rączka błogosławi, lewą podtrzymuje różaniec. U dołu klęczący św. Dominik oraz św. Katarzyna Sieneńska. Po lewej św. Dominik zwrócony trzy czwarte w lewo, z głową skierowaną w górę oraz dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Ubrany jest w habit i płaszcz dominikański , na głowie ma tonsurę. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska o analogicznym układzie ciała, prawą rękę wyciąga ku Dzieciątku, sięgając po różaniec, lewą wyciąga przed siebie. Ubrana jest w habit i płaszcz dominikański. Całość ukazana na zielonym tle, pokrytym rzeźbioną, złoconą, nieregularną kratką z geometrycznym motywem krzyży. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone, obłok srebrzony.
płaskorzeźba
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający św. Michała Archanioła. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Zofii. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem maryjnym na niebieskim tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa prostopadłościenna, antepedium ujęte w ramę z dekoracją ornamentalną z greckim krzyżem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte po bokach parą kanelowanych pilastrów, wspierających profilowany gzyms i trójkątny przyczółek, za którym stoi prosty tron wystawienia w formie podwyższonego cokołu. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z wpisaną w polu złoconą dekoracją winnej latorośli i motywem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe wsparte na dwustrefowym cokole, ujęte po bokach parą zdwojonych pilastrów. Kondygnacja flankowana parą złoconych kolumn z kompozytowymi kapitelami, ustawionych na tle pilastrów. Podpory wspierają pełne belkowanie wyłamane nad polem środkowym. Na osi kolumn usadzona jest para klęczących aniołów. W polu głównym obraz w kształcie stojącego prostokąta zakończonego łukiem półkolistym przedstawiający świętych apostołów: Filipa i Jakuba. W górnych przyłuczach pola środkowego para gałązek palmowych przeplecionych przez wianki. Fryz zdobiony wicią z liści akantu, na impostach rozetki, wyżej czerwony gzyms dekorowany kostkowaniem i kimationem. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, flankowane parą kanelowanych pilastrów o korynckich kapitelach podtrzymujących wyłamany gzyms w kształcie łuku nadwieszonego. W polu owalny obraz św. Mikołaja. U szczytu zatknięta promienista gloria z wpisanym pośrodku monogramem IHS na czerwonym tle w wieńcu utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, detale, ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie ściętego koła, z półkolistym podwieszeniem zakończonym szyszką. Ścianka kosza i balustrada schodów zdobione płycinami w ramach. Parapet w formie gzymsu, od dołu zdobiony pasem z dekoracją roślinną. W polu zaplecka obraz z przedstawieniem Jezusa Dobrego Pasterza, ujęty ramą o dekoracji geometrycznej. Baldachim na planie ściętego koła, podtrzymywany przez dwa wsporniki, o kanelowanej krawędzi, zakończone wolutami. Brzeg baldachimu w formie gzymsu dekorowanego pasem ornamentu roślinnego. Na nim rzeźbiona skała, na której znajdują się tablice prawa. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura malowana w kolorze seledynowym, płyciny kremowym, detale ciemnozielonym, profile złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, na cokole, z malowaną płyciną na ściance przedniej w formie leżącego prostokąta o wklęsłych bokach, polichromowane na sposób imitujący marmoryzację w różnych odcieniach brązu, szarości i bieli. Zakończone profilowanym gzymsem, dekorowanym złoconym ornamentem roślinnym. Mensa drewniana. Na ołtarzu ustawione tabernakulum w formie drewnianej, prostopadłościennej skrzynki. Na przedniej ściance prostokątna płycina o owalnych narożach z przedstawieniem kielicha w glorii. Całość obwiedziona profilowanym, złoconym gzymsem. Na tabernakulum niski, prostopadłościenny tron wystawienia. Nastawa ujęta dwoma pilastrami o kanelowanych trzonach, dźwigających niepełne belkowanie i trójkątny przyczółek. Fryz dekorowany ustawionymi naprzemiennie anthemionami i wieńcami, belkowanie i przyczółek zdobione kimationem. W polu przyczółka owalny medalion z monogramem Chrystusa, ujęty wieńcem, w glorii promienistej. W polu środkowym obraz w formie stojącego prostokąta z wizerunkiem św. Józefa z Dzieciątkiem, ujęty profilowaną ramą dekorowaną kimationem. Nastawa polichromowana jest w kolorze szarym, trzony pilastrów są marmoryzowane, belkowanie o barwie zielono-niebieskiej. Profile, kapitele i dekoracja złocone, wieniec srebrzony.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, na cokole, z malowaną płyciną na ściance przedniej w formie leżącego prostokąta o wklęsłych bokach, polichromowane na sposób imitujący marmoryzację w różnych odcieniach brązu. Zakończone profilowanym gzymsem, dekorowanym złoconym ornamentem roślinnym. Mensa drewniana. Na ołtarzu ustawione tabernakulum w formie drewnianej, prostopadłościennej skrzynki. Na przedniej ściance witraż z przedstawieniem sceny Ukrzyżowania, flankowany dwiema płycinami. Całość obwiedziona profilowanym, złoconym gzymsem. Na tabernakulum dwa cokoły z siedzącymi aniołami. Nastawa ujęta dwoma pilastrami o kanelowanych trzonach, dźwigających niepełne belkowanie i trójkątny przyczółek. Fryz dekorowany ustawionymi naprzemiennie anthemionami i wieńcami, belkowanie i przyczółek zdobione kimationem. W polu przyczółka owalny medalion z monogramem Marii, ujęty wieńcem, w glorii promienistej. W polu środkowym obraz w formie stojącego prostokąta z wizerunkiem Matki Boskiej, ujęty profilowaną ramą dekorowaną kimationem. Nastawa polichromowana jest w kolorze szarym, trzony pilastrów są marmoryzowane, belkowanie o barwie zielono-niebieskiej. Profile, kapitele i dekoracja złocone, wieniec srebrzony.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający św. Józefa z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w całej postaci, delikatnie zwrócony w lewo. Na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a w prawej gałązkę białej lilii. Święty Józef ma podłużną twarz, okoloną krótką brodą oraz ciemnymi włosami, nos długi i wąski, wzrok wpatrzony w Jezusa. Ubrany jest w granatową szatę z długimi rękawami oraz brązowy płaszcz, zarzucony na lewe ramię i opasujący świętego poniżej pasa; stopy bose. Dzieciątko ma twarz o rysach niemowlęcych, wzrok skierowany na widza. Zwrócone jest w trzech czwartych w prawo, ukazane w pozycji siedzącej, z z rączkami opartymi o św. Józefa. Ubrane jest w białą, wąską tkaninę, przerzuconą przez plecy. Wokół głów św. Józefa i Dzieciątka znajdują się złote i świetliste nimby. Całość ukazana w sumarycznie oddanym wnętrzu architektonicznym z warsztatem stolarskim i różnymi narzędziami stolarskimi. U góry obrazu dwie uskrzydlone główki anielskie na chmurze obłoków. Rama drewniana, profilowana, złocona, od zewnątrz zdobiona kimationem.
obraz
Św. Józef
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem św. Andrzeja Boboli. Święty został ukazany w półpostaci, z rękami złożonymi na piersi, przytrzymując niewielki krucyfiks. Głowę ma przechyloną na prawo, wzrok skierowany do góry na objawiające się powyżej, otoczone glorią promienistą monogramy „IHS” i „MRA”. Bobola ma prostokątną twarz, uniesione brwi, wąski nos i nieznacznie rozchylone usta; twarz okala siwa broda, włosy krótkie. Jest ubrany w czarną sutannę i czarny, zarzucony na ramiona płaszcz z kołnierzem. Tło jest jednolite, szarozielone, jaśniejące wokół głowy świętego i wspomnianych monogramów. W dole przedstawienia inicjały artysty oraz data „J.P. 51 r.p.”. Obraz ujęto profilowaną, złoconą ramą.
obraz
Św. Andrzej Bobola
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum św. Marcin ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. W prawej, wyciągniętej przed siebie i uniesionej ręce podtrzymuje kapę, w lewej, ugiętej pastorał. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o starczych rysach, oczach zwróconych w górę, długim nosie oraz niewielkich ustach, okoloną długą, siwą brodą, opadającą na pierś. Włosy ma krótkie, siwe. Na głowie ma malowaną w kolorze srebrnym infułę ze złoconym galonem. Wokół głowy zamknięty nimb. Święty ubrany jest w fioletową sutannę zapinaną na guziki, półprzeźroczystą, białą rokietę, dekorowaną u spodu i przy rękawach koronką, białą, bogato zdobioną w kolorze złotym stułę, fioletowy, zapinany na guziki mucet. Na piersi ma zawieszony pektorał. Na ramiona ma narzuconą malowaną na złoto kapę, z bordową podszewką, zapiętą na piersi. W lewym dolnym rogu obrazu, przed świętym ukazana półpostać mężczyzny, z profilu, z uniesioną głową i wyciągniętą w bok prawą ręką. Twarz ma owalną, z oczami skierowanymi w górę, dużym nosem i otwartymi ustami, z wąsami. Ubrany jest w białą koszulę i ciemne spodnie. Święty stoi na posadzce w szachownicę. Tło jednolite, niebiesko-szare, w górnej części rozświetlone obłoki z wiązkami światła skierowanymi w stronę świętego oraz dwie uskrzydlone główki anielskie.
obraz
Św. Marcin

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Franciszek z Asyżu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-franciszek-z-asyzu-5

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności