Andrzej św. Bobola

Biogram

Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 w szlacheckiej rodzinie. W 1611 roku wstąpił do zgromadzenia jezuitów w Wilnie. Po studiach filozoficznych i teologicznych w 1622 roku przyjął święcenia kapłańskie. Był kaznodzieją i spowiednikiem w Nieświeżu, a od 1624 roku przy kościele św. Kazimierza w Wilnie. Prowadził działalność duszpasterską w więzieniach i przytułkach, a także założył Sodalicję Mariańską. Po złożeniu profesji zakonnej został przełożonym w Bobrujsku, gdzie pracował nadal jako kaznodzieja i spowiednik. Kontynuował swoją działalność, łącząc ją z posadą prefekta szkół jezuickich w Łomży i Pińsku. Jako żarliwy apostoł nawrócił wielu wyznawców protestantyzmu, co było przyczyną skierowanej w jego stronę nienawiści. W 1657 roku grupa Kozaków napadła na Janów Poleski, mordując katolików i żydów, pochwyciła Andrzeja Bobolę, który znajdował się w sąsiednim Peredile i umęczyła go na janowskim Rynku. Jego kult zaczął szerzyć się w Polsce, Niemczech i Austrii dopiero w początku XVIII wieku. Został beatyfikowany w 1853 roku i kanonizowany w 1938 roku. Dawniejsze przedstawienia ukazują Andrzeja Bobolę z szablami wbitymi w kark i lewą rękę, ewentualnie na tle scen męczeństwa. Od XIX wieku postać występuje bez atrybutów, z rysami twarzy wzorowanymi na sztychu Girolamo Rossiego.

Bibliografia