Dzieje zabytku

Obraz z wizerunkiem św. Józefa po rozbudowie kościoła rozpoczętej w 1898 roku zastąpił znajdujące się w tym ołtarzu przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem w sukience obecnie nałożonej na nowy wizerunek w ołtarzu bocznym ustawionym w transepcie. Na początku XX wieku ołtarz został odmalowany i pozłocony przez złotnika Stojanowskiego z Krakowa. W 1954 roku ołtarz odnowiono.

Opis

Ołtarz architektoniczny, drewniany, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Profilowana mensa w typie sarkofagowym na niskim, prostopadłym cokole, zakończona gzymsem. Część środkowa nastawy ujęta dwoma wklęsłowypukłymi, opilastrowanymi, ustawionymi skośnie podporami zwieńczonymi fragmentami pełnego belkowania z wydatnym gzymsem.
Trzony pilastrów zdobione u góry nakładanym ornamentem rocaille'owym. W polu centralnym prostokątna płycina ze złoconą ramą, nad nią prostokątny obraz, zamknięty łukiem nadwieszonym z uskokiem przedstawiający św. Józefa z Dzieciątkiem. Zwieńczenie zakończone gzymsem w kształcie łuku wklęsło-wypukłego, flankowane spływami dekorowanymi ornamentem rocaille’owym. Struktura polichromowana na kolor szary, profile i ornamenty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz boczny porębskiej świątyni jest przykładem sztuki okresu rokoka, rozpowszechnionej w drugiej połowie XVIII wieku. Struktura nastawy jest stosunkowo prosta i płaska. Wysunięte fragmenty cokołu oraz ustawione na nich podpory są ustawione skośnie. Jedyne ozdoby ołtarza stanowią dekorujące opilastrowania spływy rocaille'owe. Ołtarz przeszedł najpewniej więcej przemian niż to można wywnioskować z archiwaliów. Brakuje w nim rzeźb oraz obrazu w zwieńczeniu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ołtarz niekompletny: pozbawiony rzeźb i obrazu w zwieńczeniu.

Streszczenie

Ołtarz boczny powstał w drugiej połowie XVIII wieku i jest przykładem dzieła okresu rokoka. Przeszedł najpewniej więcej przemian niż to można wywnioskować z archiwaliów. Brakuje w nim rzeźb oraz obrazu w zwieńczeniu.

Bibliografia