Obraz z wizerunkiem św. Józefa po rozbudowie kościoła rozpoczętej w 1898 roku zastąpił znajdujące się w tym ołtarzu przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem w sukience obecnie nałożonej na nowy wizerunek w ołtarzu bocznym ustawionym w transepcie. Na początku XX wieku ołtarz został odmalowany i pozłocony przez złotnika Stojanowskiego z Krakowa. W 1954 roku ołtarz odnowiono.
Ołtarz architektoniczny, drewniany, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Profilowana mensa w typie sarkofagowym na niskim, prostopadłym cokole, zakończona gzymsem. Część środkowa nastawy ujęta dwoma wklęsłowypukłymi, opilastrowanymi, ustawionymi skośnie podporami zwieńczonymi fragmentami pełnego belkowania z wydatnym gzymsem.
Trzony pilastrów zdobione u góry nakładanym ornamentem rocaille'owym. W polu centralnym prostokątna płycina ze złoconą ramą, nad nią prostokątny obraz, zamknięty łukiem nadwieszonym z uskokiem przedstawiający św. Józefa z Dzieciątkiem. Zwieńczenie zakończone gzymsem w kształcie łuku wklęsło-wypukłego, flankowane spływami dekorowanymi ornamentem rocaille’owym. Struktura polichromowana na kolor szary, profile i ornamenty złocone.
Ołtarz boczny porębskiej świątyni jest przykładem sztuki okresu rokoka, rozpowszechnionej w drugiej połowie XVIII wieku. Struktura nastawy jest stosunkowo prosta. Wysunięte fragmenty cokołu oraz ustawione na nich podpory są ustawione skośnie. Jedyne ozdoby ołtarza stanowią dekorujące opilastrowania spływy rocaille'owe. Ołtarz przeszedł najpewniej więcej przemian niż to można wywnioskować z archiwaliów. Brakuje w nim rzeźb oraz obrazu w zwieńczeniu.
Ołtarz niekompletny: pozbawiony rzeźb i obrazu w zwieńczeniu.
Ołtarz boczny powstał w drugiej połowie XVIII wieku i jest przykładem dzieła okresu rokoka. Przeszedł najpewniej więcej przemian niż to można wywnioskować z archiwaliów. Brakuje w nim rzeźb oraz obrazu w zwieńczeniu.
Agata Felczyńska, "Ołtarz boczny lewy św. Józefa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-lewy-sw-jozefa