Oba ołtarze boczne powstały w trzeciej ćwierci XVIII wieku. Cechy formalne pozwalają przypisać ich wykonanie warsztatowi Korneckich. Kosztorys kościoła niepołomickiego z 1786 roku wskazuje, iż w tym roku sprawiono dwa ołtarze z czterema obrazami. Prawdopodobnie zatem omawiane nastawy zakupiono do niepołomickiej świątyni z innego kościoła. Lewy ołtarz boczny został wówczas „przez tutejszego snycerza w niektórych sztukach przerobiony”. Najprawdopodobniej do nastawy zamontowano w tym czasie wtórnie dekorację figuralną (być może pochodząca z wcześniejszego ołtarza) oraz wykonano nowe kartusze. W XX wieku wprawiono do niego obraz Ukrzyżowanego, który spalił się w 1994 roku. Nastawa została odnowiona w 1995 roku i wówczas wmontowano w pole główne inne przedstawienie tej sceny, pędzla Wojciecha Gutowskiego.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami i konsolami. Ołtarz kamienny, prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium kamienne, ujęte opaską, podzielone dwoma kolumienkami na cokołach na trzy pola, każde wypełnione płaskorzeźbionymi kwiatami i prześwitami. Nastawa flankowana parą opilastrowanych filarów, o kanelowanych trzonach o kapitelach kompozytowych, ustawionych pod kątem na zewnątrz, dekorowanych kwiatowymi zwisami, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz fragmenty falistego, przerwanego przyczółka z figurami aniołów. Na tle filarów ustawione figury św. Stanisława i św. Wojciecha. Całe pole główne wypełnione wnęką w formie stojącego prostokąta ujętego ramą dekorowaną ornamentem geometrycznym, z obrazem Ukrzyżowania. Nad nim, w partii belkowania wolutowy kartusz z napisem „PA=/TRO=/NO”. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta zamkniętego fragmentem falistego gzymsu. W polu obraz św. Kingi w kształcie trapezu o wklęsłych bokach, zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym, ujęty ramą; flankowany dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Zwieńczenie zamknięte wolutowym kartuszem przeplatanym tkaniną z napisem „RE=GNI”. Nastawa polichromowana w kolorze beżowym z detalami malowanymi na sposób imitujący jasnoróżowy marmur, ornamentyka i profile złocone.
Oba ołtarze boczne reprezentują aediculowy typ nastawy, mianowicie prostej struktury, jednoosiowej i jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem, ujętej parą podpór. Pierwsza kondygnacja ołtarzy niepołomickich jest bardzo zbliżona do nastaw Świętej Trójcy i św. Rozalii w Bochni, ołtarzy bocznych w Zakliczynie oraz dwóch ołtarzy bocznych w Gdowie. Wszystkie te struktury charakteryzują zwrócone za zewnątrz bądź do wewnątrz pary opilastrowanych filarów, które po wewnętrznej stronie są wklęsłe, zaokrąglając wyłamane partie belkowania. W większości wymienionych wyżej ołtarzy wykonanych w warsztacie Korneckich zwieńczenia są węższe i znacznie bardziej ornamentalne niż proste zwieńczenia omawianych dzieł w Niepołomicach.
Obrazy w zwieńczeniach niepołomickich ołtarzy oraz dekoracja figuralna prawej nastawy bocznej również zostały wykonane przez Korneckich. Zatem cechy formalne ołtarza oraz powyższe informacje pozwalają przypisać ich wykonanie warsztatowi Korneckich.
Zabrudzenia struktury.
Oba ołtarze boczne powstały w trzeciej ćwierci XVIII wieku i zostały wykonane w warsztacie Korneckich. Prawdopodobnie w 1786 roku zostały zakupione z innego kościoła. Oba ołtarze boczne pod względem struktury architektonicznej reprezentują aediculowy typ nastawy. Są bardzo zbliżone do innych ołtarzy wykonanych przez warsztat Korneckich, np. nastaw Świętej Trójcy i św. Rozalii w Bochni, ołtarzy bocznych w Zakliczynie oraz dwa ołtarze boczne w Gdowie.
Paulina Kluz , "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-146