Krucyfiks powstał około połowy XVII wieku. Odnowiono go pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Cristo morte. Rzeźba pełna; ciało w dużym zwisie, o esowato wygiętej sylwetce; głowa przechylona na prawe ramię; nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, okolona krótkim zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka Chrystusa wychudzona, ciało z zaznaczonymi żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane na prawym boku. Nad głową Chrystusa znajduje się owalny kartusz obwiedziony ażurowym ornamentem małżowinowo-chrząstkowym z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Rzeźbę charakteryzuje ekspresyjne wygięcie ciała oraz guzy podkreślające budowę klatki piersiowej. Perizonium przewiązane jest w węzeł na prawym boku. Z tego samego okresu pochodzi również kartusz z inskrypcją „INRI”, ujęty ażurowym ornamentem małżowinowo-chrząstkowym, który datuje dzieło na połowę XVII wieku.
Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Cristo morte, o delikatnie esowato wygiętej sylwetce. Nad głową Chrystusa kartusz z inskrypcją „INRI”, ujęty ażurowym ornamentem małżowinowo-chrząstkowym z połowy XVII wieku.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-92