Krucyfiks

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała w XVIII wieku. Krzyż został wtórnie dorobiony do rzeźby.

Opis

Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami. Chrystus ukazany w typie Cristo morte, o delikatnie esowato wygiętej sylwetce, w lekkim zwisie, z głową nieznacznie pochyloną na prawą stronę. Chrystus ma masywne dłonie i stopy, wyraźnie podkreśloną linię żeber, sylwetkę szczupłą. Jego twarz jest podłużna, okolona krótką brodą, ciemnobrązowe włosy spływają na prawe ramię. Na głowie ma założoną koronę cierniową. Jego biodra oplata złocone perizonium zawieszone na sznurze. Z dłoni, stóp i boku Chrystusa spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna, detale korona cierniowa i perizonium złocone. Krzyż prosty, gładki, malowany w kolorze drewna.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba Chrystusa powstała w XVIII wieku. Krzyż stanowi wtórnie dodany element. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Przedstawienie Ukrzyżowania zredukowane wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu, martwego Chrystusa ma uzmysłowić oglądającym Jego osamotnienie w czasie męki. Chrystus na krucyfiksie w kościele w Czulicach został ukazany w tzw. typie Cristo morte identyfikowanym poprzez opuszczoną bezwładnie głowę i zamknięte oczy. Postać Chrystusa pozbawiona jest ekspresji charakterystycznej dla rzeźby XVIII wieku – jego sylwetka jest tylko delikatnie esowato wygięta. Chrystus ma nienaturalnie duże stopy i dłonie oraz charakterystyczne rysy twarzy świadczące o pochodzeniu rzeźby z warsztatu rzeźbiarza prowincjonalnego.

Streszczenie

Krucyfiks powstał w XVIII wieku. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora rzeźby. Krzyż został wtórnie dorobiony do rzeźby.

Bibliografia