Rzeźba została wykonana w pierwszej połowie XX wieku.
Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami. Chrystus został ukazany w typie Cristo morto, w delikatnym zwisie, z głową skłonioną na prawe ramię, stopami założonymi prawa na lewą. Biodra ma przewiązane perizonium wiszącym na pojedynczym sznurze, przełożonym przez niego z lewej strony oraz zawiązanym na guza z prawej ze zwisem z prawej strony. Chrystus ma podłużną twarz, z wąskim nosem, zamkniętymi oczami, okoloną krótką i ciemnobrązową brodą; włosy długie i ciemnobrązowe, spływające na plecy. Na głowie ma założoną cienką koronę cierniową, splecioną z dwóch gałązek. Jego ciało jest szczupłe, o wyraźnie podkreślonej linii żeber i mostka, głęboko wciętej talii. Z ran spływają strużki krwi. Krzyż prosty, gładki, nad głową Chrytusa wisi titulus w formie poziomej banderoli z napisem „INRI”.
Figura powstała w pierwszej połowie XX wieku w prowincjonalnym warsztacie rzeźbiarskim, o czym świadczą jej niektóre cechy formalne, jak układ i sposób modelowania ciała oraz niepoprawnie oddane proporcje anatomiczne. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morto, czyli ukazującego Zbawiciela tuż po śmierci z zamkniętymi oczami. Niewyjaśnioną pozostaje kwestia autora dzieła. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Nad głową Chrystusa zwykle znajduje się titulus, czyli tabliczka z napisem winy, skróconym do liter INRI (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum), czyli Jezus Nazarejczyk Król Żydów, zgodnie z opisem w Ewangelii św. Jana: „Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: «Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski». Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: «Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim». Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem»” (J 19, 19-22).
Figura powstała w pierwszej połowie XX wieku w prowincjonalnym warsztacie rzeźbiarskim, o czym świadczą jej niektóre cechy formalne, jak układ i sposób modelowania ciała oraz niepoprawnie oddane proporcje anatomiczne. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morto, czyli ukazującego Zbawiciela tuż po śmierci z zamkniętymi oczami.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-147