Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała zapewne w drugiej połowie XVII wieku. W późniejszym czasie została zamocowana do nowego krzyża.
Figura umarłego Chrystusa przybita trzema gwoździami do krzyża o prostym zakończeniu ramion. Ciało w dużym zwisie, o ramionach przyjmujących kształt szerokiego „V”, na lekko ugiętych nogach, ze stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą, głowa opada na prawy bark. Twarz ma szczupłą, o dużych, zamkniętych oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótką brodą i brązowymi włosami, sięgającymi ramion. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało ma szczupłe i umięśnione, zwłaszcza w partii ramion i nóg, klatka piersiowa o delikatnie podkreślonej muskulaturze. W prawym boku rana z rzeźbionymi kroplami krwi. Białe, krótkie perizonium zawieszone na podwójnym sznurze, odsłaniające prawe udo, ze zwisem tkaniny przy prawym boku i w partii podbrzusza. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża zwój z napisem „I. N. / R. I.”
Figura Chrystusa w typie Cristo morte, a więc umarłego, ukazanego po tym, jak skonał na krzyżu.
Zabrudzenia figury.
Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała zapewne w drugiej połowie XVII wieku. W późniejszym czasie została zamocowana do nowego krzyża. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, a więc umarłego, ukazanego po tym, jak skonał na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-130