Dwa anioły

Dzieje zabytku

Rzeźby powstały wraz z całą nastawą ołtarzową około 1728 roku. Jej ikonografia w całości poświęcona jest tematyce pasyjnej.

Opis

Rzeźby pełne, przedstawiające anioły. Figury ustawione frontalnie, z jedną nogą wysuniętą do przodu, jedną ręką wyciągniętą w górę, a drugą wskazującą na tabernakulum. Twarze owalne, młodzieńcze, małe i lekko rozchylone usta, nosy długie, włosy średniej długości i jasne, opadające na ramiona. Anioły ubrane są w suknię spodnią, odsłaniającą jedną nogę oraz szatę wierzchnią, przewiązaną w pasie. Skrzydła mają rozłożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, skrzydła i detale złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Figury ustawione na ołtarzu kaplicy ukazują aniołów adorujących Boga z rękami wskazującymi na tabernakulum. Niestety nieznana jest atrybucja rzeźb. Anioły zgodnie z tradycją ikonograficzną ukazane są jako młodzieńcy. Często pojawiają się na kartach Pisma Świętego, np. we fragmencie hymnu „Gloria in excelsis Deo”, zwanym też popularnie hymnem anielskim, który według Ewangelii św. Łukasza miał być śpiewany przez anioły podczas narodzin Chrystusa (Łk 2, 14). Ustawienie klęczących lub stojących aniołów po bokach tabernakulum jest typowe dla większości nastaw ołtarzowych od epoki nowożytnej aż po czasy współczesne. Istoty te zgodnie z tradycją ikonograficzną ubrane są w tuniki podwiązane pasem i przedstawiają młodzieńców o męskich cechach twarzy. Mają bose stopy, które symbolizują gotowość spełnienia boskich poleceń lub stopy ubrane w rzymskie sandały. U ramion posiadają skrzydła oznaczające szybkość przenoszenia się z miejsca na miejsce. Misję posłańców najlepiej jednak odzwierciedla również polskie tłumaczenie greckiego słowa „aggelos”, czyli „poseł”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźby powstały wraz z całą nastawą ołtarzową około 1728 roku. Przedstawiają anioły adorujące Boga z rękami wskazującymi na tabernakulum. Niestety nieznana jest ich atrybucja.

Bibliografia