Płaskorzeźba przedstawiająca tronującego Boga Ojca w zwieńczeniu ołtarza bocznego powstała razem z całym retabulum w 1773 roku.
W polu o fantazyjnej, wklęsło-wypukłej formie, z uszakami płaskorzeźbione przedstawienie tronującego Boga Ojca pośród obłoków i uskrzydlonych główek anielskich. Bóg ukazany frontalnie, jako siedzący na obłoku, z ugiętymi nogami. Lewą rękę opiera na globie leżącym przy jego boku, w dłoni trzyma berło, prawą rękę wyciąga w bok. Twarz ma kwadratową, o wąskich, migdałowatych oczach, wąskim nosie i pełnych ustach, okoloną długą, siwą, rozdwajającą się brodą oraz krótkimi włosami. Wokół jego głowy nimb trójkątny. Ubrany jest w złoconą tunikę oraz złocony płaszcz zarzucony na lewe ramię i kolana, rozwiany z boku postaci. Polichromia ciała naturalistyczna.
Dobry.
Płaskorzeźba przedstawiająca tronującego Boga Ojca w zwieńczeniu ołtarza bocznego powstała razem z całym retabulum w 1773 roku.
Paulina Kluz, "Bóg Ojciec", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/bog-ojciec-1