Obraz przedstawiający Zwiastowanie powstał zapewne w drugiej połowie XVIII wieku. W późniejszym czasie został wtórnie zamontowany do zwieńczenia ołtarza wykonanego w 1899 roku.
Obraz w formie stojącego owalu z przedstawieniem archanioła Gabriela zwiastującego Marii. Po lewej stronie kompozycji ukazana klęcząca Matka Boska, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z rekami złożonymi na piersi oraz głową skierowaną w lewo. Twarz ma owalną o schematycznie zaznaczonych rysach, okoloną brązowymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe ramę i lewy bok, na głowie ma biały welon. Przed Marią leży na klęczniku otwarta księga. W prawej części obrazu archanioł ukazany frontalnie, przechylony w prawo, klęczący na lewe kolano na obłoku, z prawą nogą wyciągniętą w przód. W prawej, opuszczonej wzdłuż ciała ręce trzyma gałązkę lilii, lewą unosi w górę, z dłonią w geście wskazującym. Twarz ma owalną, młodzieńczą, o schematycznie zaznaczonych rysach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami. Ubrany jest w białą tunikę o wzorze kwiatowym, przepasaną w talii, odsłaniającą prawą nogę oraz czerwony płaszcz przerzucony przez prawe ramię. Skrzydła ma białe, złożone. Nad postaciami unosi się biała gołębica Ducha Świętego. Scena ukazana jest na tle pejzażu z żółto-szarym niebem. W lewej części obrazu podwieszona zielona kurtyna.
Przedstawienia Zwiastowania oparte są na Ewangelii św. Łukasza: „W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1. 26-31). Postać gołębicy Ducha Świętego odnosi się do dalszej części zdarzenia: „Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1, 34-35). Scena Zwiastowania z Gaju została ukazana w tradycyjnej dla nowożytnego malarstwa europejskiego ikonografii – Maria modli się na klęczniku przed otwartą księgą w momencie, gdy na obłoku nadlatuje Gabriel, zwiastując jej nowinę, nad nimi zaś unosi się gołębica Ducha Świętego. Układ ciała Marii oraz archanioła, a także kompozycja sceny zbliżona jest do obrazów zwiastowania Luca Giordana z 1672 roku (Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku) lub Paola Veronese z 1583 roku (National Gallery of Art w Waszyngtonie).
Przetarcia i zabrudzenia warstwy malarskiej.
Obraz przedstawiający Zwiastowanie powstał zapewne w drugiej połowie XVIII wieku. W późniejszym czasie został wtórnie zamontowany do zwieńczenia ołtarza wykonanego w 1899 roku. Przedstawienia Zwiastowania oparte są na Ewangelii św. Łukasza (Łk 1, 26-31), zaś na obrazie w Gaju scena została ukazana w tradycyjnej dla nowożytnego malarstwa europejskiego ikonografii.
Paulina Kluz , "Zwiastowanie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/zwiastowanie-7