Święty królewicz
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia nierozpoznanego świętego królewicza węgierskiego, ustawionego na półkolistym, srebrzonym cokole. Święty ukazany frontalnie, w lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, a prawą, ugiętą w łokciu wyciąga do trzymania niezachowanego atrybutu. Twarz pełna, pulchna w dolnej części, o delikatnie rozchylonych ustach i dużych oczach. Głowa okolona długimi, ciemnobrązowymi włosami, zawiniętymi w duże loki do tyłu. Święty ubrany w spodnie, wysokie buty z cholewami, tunikę, pas i płaszcz, na głowie ma założoną mitrę książęcą. Draperia szat zaznaczona tylko przy rękawach; dłonie wyrzeźbione sztywno i niedbale. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone oraz srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba przedstawia nierozpoznanego świętego królewicza węgierskiego, ustawionego na półkolistym, srebrzonym cokole. Święty ukazany frontalnie, w lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, a prawą, ugiętą w łokciu wyciąga do trzymania niezachowanego atrybutu. Twarz pełna, pulchna w dolnej części, o delikatnie rozchylonych ustach i dużych oczach. Głowa okolona długimi, ciemnobrązowymi włosami, zawiniętymi w duże loki do tyłu. Święty ubrany w spodnie, wysokie buty z cholewami, tunikę, pas i płaszcz, na głowie ma założoną mitrę książęcą. Draperia szat zaznaczona tylko przy rękawach; dłonie wyrzeźbione sztywno i niedbale. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone oraz srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba przedstawia nierozpoznanego świętego królewicza węgierskiego, ustawionego na półkolistym, srebrzonym cokole. Święty ukazany frontalnie, w lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, a prawą, ugiętą w łokciu wyciąga do trzymania niezachowanego atrybutu. Twarz pełna, pulchna w dolnej części, o delikatnie rozchylonych ustach i dużych oczach. Głowa okolona długimi, ciemnobrązowymi włosami, zawiniętymi w duże loki do tyłu. Święty ubrany w spodnie, wysokie buty z cholewami, tunikę, pas i płaszcz, na głowie ma założoną mitrę książęcą. Draperia szat zaznaczona tylko przy rękawach; dłonie wyrzeźbione sztywno i niedbale. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone oraz srebrzone.

Święty królewicz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Łapsze Niżne
Miejscowość
Trybsz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Białka Tatrzańska
Parafia
Św. Elżbiety Węgierskiej
Tagi
rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
prawa strona ołtarza głównego
Identyfikator
DZIELO/14330
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
trzecia dekada XVIII wieku (?)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 125 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość figury – 119 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba prawdopodobnie powstała w trzeciej dekadzie XVIII wieku wraz z całą nastawą ołtarzową.

Opis

Rzeźba przedstawia nierozpoznanego świętego królewicza węgierskiego, ustawionego na półkolistym, srebrzonym cokole. Święty ukazany frontalnie, w lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, a prawą, ugiętą w łokciu wyciąga do trzymania niezachowanego atrybutu. Twarz pełna, pulchna w dolnej części, o delikatnie rozchylonych ustach i dużych oczach. Głowa okolona długimi, ciemnobrązowymi włosami, zawiniętymi w duże loki do tyłu. Święty ubrany w spodnie, wysokie buty z cholewami, tunikę, pas i płaszcz, na głowie ma założoną mitrę książęcą. Draperia szat zaznaczona tylko przy rękawach; dłonie wyrzeźbione sztywno i niedbale. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone oraz srebrzone.


Zarys problematyki artystycznej

Sposób rzeźbienia przypomina figury, które znajdują się w ołtarzu w kaplicy Matki Boskiej Bolesnej w kościele św. Jana Chrzciciela w Orawce z 1728 roku. Artysta ten rzeźbił figury o pulchnych w dolnej części twarzach, niezgrabnie formował dłonie postaci, a rękawy ich sukni silnie przywierały do rąk i były gęsto drapowane w przeciwieństwie do rozwianych brzegów płaszczy. Sylwetki były sztywne, a włosy rzeźbione gęstymi wgłębieniami i silnie zawinięte w duże loki. Być może twórca rzeźb z ołtarza w Orawce wykonał również figury na ołtarzu głównym w kościele w Trybszu.

Streszczenie

Rzeźba prawdopodobnie powstała w trzeciej dekadzie XVIII wieku wraz z całą nastawą ołtarzową. Przedstawia nierozpoznanego świętego królewicza węgierskiego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół św. Antoniego Padewskiego w Trybszu jest usytuowany w centrum wsi, na południe od głównej drogi prowadzącej z Łapsz Wyżnych do Nowego Targu. Teren przykościelny jest otoczony wysokim murem, częściowo żeliwnym na kamiennej podmurówce, częściowo murowanym nakrytym cementowym daszkiem. Wejście od strony wschodniej oraz zachodniej przez szerokie bramy. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany, jednonawowy z czworoboczną wieżą w fasadzie z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Dwuprzęsłowe prezbiterium oddziela od nawy szeroka ściana arkady tęczowej, zamknięte ostrołukowo. Nawa jest szersza i dłuższa, pięcioprzęsłowa. Wnętrze artykułowane jest dużymi i szerokimi oknami w kształcie stojących prostokątów, zamkniętych ostrołukowo, wypełnionych witrażami. Od południa do nawy przylega niewielka kruchta, a do prezbiterium od północy zakrystia. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny wsparty na dwóch filarach, dostępny schodami od południowej strony nawy. Do kościoła prowadzi główne wejście od strony zachodniej oraz dwa mniejsze od strony południowej przez kruchtę i od strony północnej przez zakrystię. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki cokół, powyżej kościół otynkowany. Prezbiterium, o tej samej wysokości co nawa, lecz węższe z sygnaturką zwieńczoną iglicą. Nawa i prezbiterium oszkarpowane, nakryte dachem dwuspadowym. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest wysoka założona na planie kwadratu wieża-dzwonnica. W dolnej kondygnacji na osi kościoła prostokątne wejście do kruchty, flankowane dwiema szkarpami. Fasada wieży w całości pokryta blachą, przechodzącą nad głównym wejściem do kościoła w daszek. Wieża zwieńczona iglicą.
kościół
Kościół św. Antoniego Padewskiego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, mensa drewniana z kamiennym portatylem. Antependium drewniane, na profilowanym cokole, ujęte parą lizen z płycinami w kształcie stojących prostokątów, zamkniętych półkoliście podtrzymujących gzyms; w polu obraz w formie leżącego prostokąta z obrazem Ostatnia Wieczerza malowanym olejno na desce. Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki; na ścianie frontowej arkada, której łuk opiera się na parze pilastrów z płycinami na trzonach, flankujących drzwiczki; całość zamknięta profilowanym gzymsem. Fakturowane drzwiczki w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z aplikowanymi kielichem z Hostią w glorii, ujętym kłosami zbóż i kiściami winogron. Na tabernakulum dwie klęczące figurki modlących się aniołów i krucyfiks. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem i bramkami. Na dwustrefowym cokole o zryzalitowanych brzegach ustawiona jest nastawa. Kondygnacja ujęta parą kolumn o kapitelach kompozytowych i skręconych trzonach, stojących na ukośnie ustawionych cokołach. Podpory dźwigają pełne belkowanie, przerwane nad polem środkowym. W polu podwójna nisza, każda ujęta ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Wewnątrz rzeźba św. Elżbiety Węgierskiej. Po bokach nastawy ustawione dwie figury świętych królewiczów węgierskich. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z liści akantu i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trójkąta, ujęte spływami wolutowymi, zamknięte falowanym gzymsem przyjmującym trójkątny kształt, zakończone glorią promienistą z rzeźbą Boga Ojca. W polu zwieńczenia wspornik ze stojącą figurką Matki Boskiej na tle glorii i obłoków, pośród rzeźbionych uskrzydlonych główek anielskich i pary aniołków. Po bokach zwieńczenia ustawione dwie figury świętych niewiast. Bramki w formie podwieszonych łuków nadwieszonych. Przejście zamknięte łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Na bramkach ustawione są figury: po lewej stronie św. Piotra, a po prawej św. Pawła. Cokoły, bramki, pole środkowe i fryz dekorowane akantem. Skręcone trzony kolumn dekorowane wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze beżowym z czerwonymi profilami; ornamentyka i profile złocone; detale i trzony kolumn srebrzone. Na boku ołtarza tabliczka: „FUNDACJA / ZŁOCENIA OŁTARZA GŁÓWNEGO / KOŁO NR 1 / PRZY ZWIĄZKU SPISZA / CHICAGO / U. S. A. / 2003 R.”.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Trybszu usytuowany jest w centrum wsi na południe od drogi prowadzącej z Łapsz Wyżnych do Nowego Targu. Teren przykościelny jest otoczony od południa drewnianym ogrodzenie z murowanymi słupkami i kamienną podmurówką, z pozostałych stron mur z polnych kamieni, nakryty daszkiem cementowym. Główne wejście na teren przykościelny od północy, od zachodu bramka prowadząca do nowego kościoła, od południa furtka na cmentarz. Od zachodu główne wejście flankowane słupkami. Na placu przykościelnym stara lipa, w niej krucyfiks w kapliczkowej, szafkowej oprawie. W zachodniej części sztuczna grota, murowana z polnych kamieni z figurą Matki Boskiej z Lourdes. Kościół jest orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, jednonawowy z wydłużonym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z kruchtą od południa i pierwotnie z zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Wnętrze nakryte pułapem, w nawie z zaskrzynieniami, wiązanie nawy oparte nie na ścianach lecz na belkach podciągowych, których jeden koniec jest w ścianie tęczy, drugi zaś w czołowej ścianie nawy. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny wsparty na dwóch filarach. Wnętrze oświetlają umieszczone w południowej ścianie trzy okna (dwa w prezbiterium i jedno w nawie). Ściany i stropy pokryte polichromią. Do kościoła prowadzi główne wejście od strony zachodniej oraz jedno przez kruchtę od południa. Dach o jednej kalenicy, gontowy, na środku drewniana sygnaturka, nakryta kopułką. Portal do zakrystii o wykroju w tzw. ośli grzbiet.
kościół
Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Antependium ozdobione trzema płycinami z czego środkowa w kształcie czwórliścia przenikającego się z kwadratem; dwie boczne, ustawione antytetycznie, w kształcie leżącego prostokąta z parą boków wewnętrznych w kształcie łuku nadwieszonego wklęsłego. W płycinie środkowej polichromowany monogram maryjny, w płycinach bocznych po lewej stronie Zwiastowanie, a po prawej Ucieczka do Egiptu. Nastawa na niewysokim, uskokowym cokole o ukośnie ustawionych bokach, zdobionych słonecznikami. W środkowej partii cokołu wkomponowane tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki na profilowanym, uskokowym cokole z narożami ujętymi dwoma parami pilastrów z półwałkiem pośrodku trzonu, wspierających profilowany, uskokowy gzyms. Drzwiczki tabernakulum w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w polu płaskorzeźbiony kielich z Hostią oraz kłosami zbóż. Kondygnacja flankowana parą zdwojonych pilastrów oraz dostawionych, ustawionych pod kątem pilastrów z nałożonymi spływami wolutowymi. Podpory wspierają przerywane, niepełne belkowanie oraz przyczółek. Pole środkowe zajmuje wnęka w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego półkoliście. W polu figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Pod wnęką podwieszona, rzeźbiona girlanda. Po lewej stronie kondygnacji, na cokole ułożonym na zakończeniu woluty ustawiona jest rzeźba św. Jana Ewangelisty, a po drugiej stronie figura nierozpoznanej świętej. Na belkowaniu usadzona jest para aniołków. Druga kondygnacja w formie wnęki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego półkoliście, flankowana po bokach filarami, ozdobionymi liśćmi akantu. W polu umieszczona rzeźba św. Mikołaja. Nad rzeźbą stylizowana duża muszla palmetowa z podwieszonymi liśćmi akantu. Zwieńczenie w formie promienistej glorii z Okiem Opatrzności pośrodku, ujętej wieńcem srebrzonych obłoków. Struktura polichromowana na biało, detal architektoniczny i ornamentyka złocone oraz srebrzone. Na cokole tabliczka z napisem: „FUNDACJA / SREBRZENIE ŚWIECZNIKÓW / OŁTARZA NMP / Franciszek i Małgorzata Łojek / 2003”.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Polichromia ścienna obiegająca całe wnętrze świątyni wraz ze stropem, na ścianach kompozycje dwustrefowe. Strefy odgraniczone malowanym, profilowanym szarym cokołem z konsolami oraz umieszczonymi między nimi napisami. Na osi konsol, w drugiej strefie kolumny oddzielające poszczególne sceny. Kolumny ustawione na złoconych bazach, trzony malowane na czerwono, kapitele stylizowane na korynckie. Podpory podtrzymują malowany szary fryz zdobiony maskami, uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz liśćmi wawrzynu. Ściana północna nawy W dolnej strefie znajduje się przedstawienie, tzw. Sąd Krwi, odbywający się w pałacu Kajfasza. Pośrodku sceny stoi Kajfasz na podwyższeniu ubrany w strój kapłana żydowskiego, na tle czarnej kotary. U góry napis cześciowo nieczytelny: „SAIPHAS / PONTIFEX / (?) OMNES QVID VELATIS PRAESTAT MNV(?) MORI QVAM / (?) VNIVE SV(?) POPULV (?) DE (?)RE”. Po prawej stronie kompozycji siedzi na kamiennym podeście Chrystus zwrócony trzy czwarte w prawo. Ubrany jest w czerwoną suknię, na głowie ma założoną koronę cierniową, a wokół niej kolisty nimb. Po obu stronach Kajfasza znajdują się liczni członkowie Sanhedrynu, którzy trzymają w dłoniach zwoje z ich imionami oraz orzeczeniami winy, część z nich jest nieczytelna: „INCOGNITA CAV/SA MORTI OBU(?)/EN BVS”, „(?) / ROGAT / NOR(?)M (?) / HIC (?)OMC PE(?)A /VIT”, „PAD / (?)EDV(?) / (?)T / (?)N”, „(?)SMO(?) / (?)HIN (?)”, „RIPHA(?) / LEX IN (?)”, „QRAM / QVARE SINE/MVS VIRVM / (?) QVIA / IVSTVS EST / MORTE DAM(?)”, „EM / IVSTVS / MAXIME QVV / POPVLVM SV(?) / CONCIONIRVS / (?)IONEM / (?)ONC(?)”, „NECODE / (?)CEM ACC(?) / PVLV SEDVCD / MORTE DIGNUS(?) /EST”, „(?)TRIE / (?)NITIE”, „MES / SI(?)VSTVS / EST CONVER / (?)AMVR ADI/(?)VM SINE / (?)VST (?)”, „SAMEOH / SI NEC IV/STVS EST NEC / INIVSTVS Q (?)/TAMEN MO(?)/MVR: C(?) / NON CI (?) /MORTE / EL EXILI / O IPSV / DAMNA/MVS”. Ponadto zachowane pojedyncze litery w dolnej części sceny oraz fragmenty długiego napisu po prawej u góry: „(?) CRV(?) (…) NOS / ET SVP(?)R FILIOS”. W górnej strefie od lewej strony pierwsza kwatera nieczytelna. W drugiej znajduje się scena ukazująca Chrystusa Zmartwychwstałego odwiedzającego Matkę Boską. Poniżej w partii cokołu napis: „T(?) ITA EVIT SVBIIT TAMEN A SPERA MORIS / N(?)LA SED STRATA MORTE RESVRGIT”. W drugiej kwaterze Pokłon Trzech Króli, opatrzony napisem: „CURVATO REGES VENER NTVR POPLITE REGEM / REGYM. NEC MIRUMOIVS DOCET OFFICIVM”. W ostatniej scena ukazująca Boże Narodzenie z podpisem: „VIRGO (?)NTIVSI(?)E P(?)VOD DINERAT ANTE / JAM(?) NIS PALPAS UPERE NVI S. ANAS”. Ściana łuku arkady tęczowej Po stronie północnej – dolna strefa nieczytelna, w górnej przedstawienie św. Jerzego na koniu walczącego ze smokiem. Po stronie południowej arkady tęczowej w górnej strefie św. Marcin ucinający połę swojego płaszcza dla żebraka. Prezbiterium Na ścianie północnej lewa strona strefy dolnej niezachowana, dalej drzwi do zakrystii flankowane parą kolumn o czarnych trzonach i korynckich kapitelach. W nadprożu scena ukazująca Chrystusa Zmartwychwstałego Triumfującego, który jedzie na zaprzężonym w trzy baranki powozie. Na tyle pojazdu leżą narzędzia Męki Pańskiej. W prawym górnym narożu sceny napis: „IESVS TRIVMPHANS”. Kolejna scena przedstawia dwie święte niewiasty oraz ucztę. Scena w najnowszej literaturze interpretowana jest jako usługiwanie św. Elżbiety ubogim i chorym. W górnej strefie od lewej strony zostały ukazane następujące przedstawienia i podpisy: Nawiedzenie Najświętszej Marii Panny opisane słowami: „VISITAT ELEGTA IN GENITRICEM VIRCO TONANTIS / MA(?) (?)OMINIS PVRI VERA PARENS OVE DEI”. Kolejna scena przedstawia Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie: „TER QVE QVATER Q3 BEATA, ES VIRGO TE FORE MATRE / ANGELVS A CAELO DETONAT ORE DEI”. Następna kwatera ukazuje Matkę Boską Niepokalanie Poczętą. Po jej bokach znajdują się dwa anioły unoszące białe banderole z napisami: „FIA(?)MINA PLVENS CAELLS EST SVME GRATIA REGIS / A TE QVA RERIT VIRGO SIGMA (?)” oraz „CVMBA NATAT SVPIRI MARE. SED NON FLVC T. FRGO / MVNDANI FLCTIS NON TIM(?)”. W narożach symbole Litanii Loretańskiej w medalionach opisane kolejno słowami: „PER HAEC PRAESERVOR”, „FLVCTVS NON VEREOR”, „EXSPINIS SINE SPINIS ORIOR” oraz „(?)AVDOR NOCTI / LVCI APERIOR”. Poniżej sceny słabo czytelny napis: „INSIDIABARIS MALEDICTE VENENIGER ANGVIS / HV(?) (?)ENERI FAVCIBVS I GNIVS ME / (?) MVLIEREM DIRE (?)RANE / (?)PSE KIECAEM”. Poniżej przedstawienia, w partii cokołu napis: „ECCE ENIM EX HOC BEATAM ME / DICENT OMNES GENERATIONES”. W kolejnej kwaterze św. Elżbieta Węgierska i inskrypcja na cokole: „ARE ODIVA ELIZABETH: NAM TVA CLARENT / RIO MORES NOMINA FACTA POLO”. Dalej św. Stanisław Biskup: „DIVE STANISLAE HIC MVLT LOCVS AMBIT ET OBTAT / SIS PATER ELIZABETH PATRONA SI(?)”. W części środkowej apsydy dolna cześć niezachowana, w górnej przedstawienie Mojżesza oraz Aarona. Na ścianie południowej prezbiterium w strefie dolnej ukazani kolejno czterej ojcowie Kościoła, opisani: św. Augustyn „S(ANCTVS) AVGVSTINVS”, św. Hieronim „S(ANCTVS) HIER(ONIM)”, św. Grzegorz Wielki „S(ANCTVS) GREGORIVS” oraz św. Ambroży. W strefie górnej, od lewej: św. Jan Kanty. W partii cokołowej napis: „(?) HIC EST quo PATRIARHA ACADEMIA GAVDET / (?)qucm Felic aedicai Astricolam / (?)arior hospes ades Canti no us oris / hic habites oni Alumnus Armans”. W kolejnej kwaterze ukazani są św. Piotr oraz św. Andrzej: „CREDO IN DEVM PATREM OMNIPOTENTE CREATORE CA(?)ETERE ET IN IESVM CHRI/STVM FILIVM (?)VS VNICVM DOMINVM / NOSTRVM”. Następnie św. Bartłomiej i św. Filip: „DESCENDIT AD INFEROS, TERTIA DIE RESVB / REXIT AMORTVIS ASCENDIT, AD CAELOS SEDENT, A DEXTERAM DEI PATRIS OMNI: / POTENTIS”. W ostatniej kwaterze prezbiterium ukazani są św. Tomasz oraz drugi, nierozpoznany apostoł: „CREDO IN SPIRITVM / SANCTVM”. Ściana północna nawy Polichromia na ścianie północnej częściowo niezachowana. W dolnej strefie scena ukazująca Modlitwę w Ogrójcu oraz narzędzia Męki Pańskiej: „(?)S SALVATOR / M(?)”. W górnej strefie kolejni dwaj apostołowie: św. Szymon i św. Juda Tadeusz: „SANCTA(?) / MVNION (?)”. Kolejna kwatera nieczytelna. Balustrada chóru muzycznego Balustradę chóru muzycznego zdobią alegorie siedmiu grzechów głównych pod postacią kobiet i towarzyszących im atrybutów, pierwsza z lewej Pycha, następna Chciwość, kolejne nieczytelne. Pod chórem muzycznym uskrzydlona główka aniołka nad portalem wejściowym, a po prawej stronie napis: „SPECVLVM / (?) MAI(?) OMNIB(?) VI(?)SIM(?) (?) CADENTI V RESCAT / (?)”. Strop Kompozycja stropu podzielona na trzy strefy, dwie duże boczne oraz wąską, środkową. W pierwszej strefie bocznej umieszczona jest rozbudowana kompozycja przedstawiająca Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. W dolnej strefie pusty grób oraz apostołowie. Matkę Boską otaczają grupy muzykujących aniołów, u góry stoi Chrystus. W strefie środkowej ukazana została Koronacja Matki Boskiej, a w drugiej strefie bocznej Sąd Ostateczny. Partia malowideł na stropie również dookoła opatrzona jest napisami, lecz nieczytelnymi.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia św. Pawła, ustawionego na półkolistym, srebrzonym cokole. Święty ukazany frontalni, w prawej ręce trzyma miecz, ostrzem skierowany w dół; a w lewej przy boku trzyma księgę. Twarz pełna o delikatnie rozchylonych ustach i dużych oczach. Głowa okolona długą brodą, o głębokich i równoległych rzeźbieniach oraz średniej długości włosami. Święty ubrany jest długą suknię, przewiązaną w talii oraz złocony płaszcz. Draperia szat miękka o równoległych fałdach; dłonie wyrzeźbione sztywno i niedbale. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone oraz srebrzone.
rzeźba
Św. Paweł

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Kompozycja wielofiguralna, dwustrefowa. W górnej części namalowany obraz Imago Pietatis unoszony przez dwa putta, na tle zachmurzonego, miejscami rozświetlonego nieba. W dolnej części obrazu ukazane dwie grupy świętych adorujących wizerunek, zwróconych do wewnątrz kompozycji. W górnym rzędzie, od lewej ukazani bł. Michał Giedroyć w białym habicie, trzymający krzyż, bł. Izajasz Boner w czarnym habicie z lewą dłonią złożoną na piersi, św. Szymon z Lipnicy w brązowym habicie z rękoma złożonymi w geście modlitwy, św. Stanisław Kazimierczyk ubrany w białą albę i czarny mucet, w dłoni trzymający brewiarz, św. Jadwiga Andegaweńska w stroju królewskim, z berłem w dłoni, bł. Bronisława w białym habicie i czarnym welonie, z uniesionymi rękami, św. Jadwiga Śląska w stroju królewskim, z modelem świątyni i berłem oraz św. Kinga w brązowym habicie i czarnym welonie, lewą rękę podtrzymuje księgę i koronę otwartą. W dolnym rzędzie od lewej bł. Świętosław zwany Milczącym, w komży i stule, całujący krucyfiks, św. Jan Kanty w todze profesorskiej, z lewą ręką złożoną na piersi, bł. Wincenty Kadłubek w białym habicie o szerokich rękawach z uniesionymi rękami oraz św. Stanisław Kostka w czarnej sutannie ze skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gałązkę lilii.
obraz

Adoracja obrazu Misericordia Domini przez polskich świętych

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o falistym, wklęsło-wypukłym zamknięciu, ujęty profilowaną, złoconą ramą. Przedstawienie wielopostaciowe, na tle chmur, podzielone na strefy. W dolnej części wśród obłoków czterej ojcowie Kościoła i czterej ewangeliści z atrybutami, wyżej apostołowie, król Dawid i św. Barbara, w trzeciej strefie z lewej św. Józef, Matka Boska i św. Jan, pod krzyżem, pośrodku Adam i Ewa, z prawej Mojżesz z dekalogiem i postacie starotestamentowe. Najwyżej Bóg Ojciec, Chrystus z kulą świata i gołębica Ducha Świętego. Między wymienionymi najważniejszymi postacie mniej znaczących świetych, m.in. św. Floriana, św. Katarzyny ALeksandryjskiej, św. Jana Chrzciciela, św. Joachima, św. Anny. Kolorystyka intensywna, silne kontrasty, płaska plama barwna.
obraz

Adoracja Trójcy Świętej przez wszystkich świętych

Zdjęcie nr 1: Kościół parafialny w Gruszowie znajduje się na niewielkim wzniesieniu w centrum miejscowości. Budowla jest orientowana, jednonawowa, z szerokim zamkniętym trójbocznie prezbiterium oraz czworoboczną wieżą od zachodu. Korpusu nawowy i prezbiterium charakteryzuje konstrukcja zrębowa, natomiast wieżę słupowa. Od północy do prezbiterium przylega zakrystia na rzucie prostokąta, natomiast do nawy zamknięta trójbocznie kaplica boczna. Do wnętrza kościoła prowadzą dwie kruchty, jedna od strony południowej, druga przez wieżę od zachodniej. Nad korpusem nawowym i prezbiterium znajduje się jednokalenicowy dach kryty gontem, a na styku nawy i prezbiterium usytuowana jest drewniana wieżyczka na sygnaturkę nakryta baniastym hełmem z latarnią. Zakrystia przekryta jest dachem pulpitowym, natomiast kaplica boczna oraz kruchty dachami dwuspadowymi krytymi gontem. Izbicową, o pochyłych ścianach wieżę wieńczy okuty blachą dach namiotowy. Elewacje osłania szalunek z pionowych desek z tzw. listwowaniem oraz pseudopilastry, dodatkowo wieżę w jednej trzeciej wysokości obiega niewielki parapet kryty gontem. W strukturze korpusu nawowego otwory okienne znajdują się po stronie południowej i mają kształt stojących prostokątów. W prezbiterium znajduje się po jednym oknie od południa i od wschodu, ich prostokątna forma jest zamknięta łukiem w ośli grzbiet. W kaplicy bocznej jest jedno okno od strony zachodniej. Ściana wschodnia zakrystii przepruta jest dwoma niewielkimi oknami, natomiast kruchty południowej jednym. W kruchcie zachodniej od południa jest jedno okno, natomiast w dolnej partii wieży znajdują się trzy, z czego dwa dolne oddziela od górnego niewielki daszek pulpitowy. Wnętrze korpusu nawowego i prezbiterium kościoła nakryte jest drewnianym stropem. Do kaplicy bocznej prowadzi szerokie przejście o ostrołukowym wykroju. Południowy portal w korpusie nawowym wieńczy wykrój w formie łuku w ośli grzbiet. Ściany i stropy wnętrza kościoła pokrywa secesyjna polichromia. Plac przykościelny otoczony jest drewnianym ogrodzeniem oraz starodrzewem.
kościół

Kościół Rozesłania Świętych Apostołów w Gruszowie

Zdjęcie nr 1:
obraz

Dwóch Świętych Męczenników

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Jak cytować?

Maria Działo, "Święty królewicz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swiety-krolewicz-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności