Feretron powstał około 1700 roku. W kronice parafialnej odnotowano jego konserwację przeprowadzoną w Krakowie na Wawelu w 1960 roku.
Feretron dwustronny z obrazami św. Zofii z córkami oraz św. Jana Nepomucena ustawiony na prostopadłościennym cokole, zaopatrzonym w otwory na drążki do noszenia. Obrazy w formie owalu zamkniętego łukiem ostrym i ścięte od dołu, ujęte ramą bogato dekorowaną liśćmi akantu. Zwieńczenie w formie bujnego kwiatonu. Na obrazie ze św. Janem Nepomucenem święty ukazany w centrum kompozycji, w postawie stojącej, zwrócony w trzech czwartych w swoją lewą stronę, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, z krucyfiksem w dłoniach. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach nosa i brwi, na wpół przymkniętych oczach, okolona delikatnym zarostem. Włosy ciemne i krótkie, wokół głowy nimb promienisty. Święty ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę oraz czarny mucet z czerwoną lamówką. Stoi przed pulpitem z otwartą księgą i kałamarzem z piórem; u spodu ozdobny kartusz z przedstawieniem trzech otwartych koron. U góry, po lewej stronie obrazu fragment kotary. Tło jednolite, ciemnobrązowe. Kolorystyka ciemna, brunatna, laserunki. Na obrazie ze św. Zofią święta ukazana w centrum kompozycji, w postawie stojącej, frontalnie, z szeroko rozłożonymi rękami przed którą stoją trzy córki, sięgające jej wysokością do pasa. Twarz św. Zofii owalna, z długim i prostym nosem, oczy duże, małe usta. Święta ubrana w zieloną suknię przepasaną w talii, czerwony płaszcz przerzucony przez ramiona, szeroko rozpostarty z dekoracyjną lamówką oraz biały welon opadający na plecy; na głowie kameryzowana korona otwarta; wokół nimb. Poniżej trzy stojące córki nieproporcjonalnie mniejsze: Wiara, Nadzieja i Miłość. Twarze bez cech indywidualnych, owalne, o wyraźnie zarysowanej linii brwi i nosa; włosy długie, brązowe, opadają na plecy. Po lewej stronie obrazu Miłość, ubrana w zieloną suknię, przepasaną w talii czerwoną wstążką oraz niebieski płaszcz przerzucony przez ramiona; w lewej ręce trzyma palmę męczeńską, prawą ma złożoną na piersi. W środku Nadzieja, ubrana w jasnoróżową suknię przepasaną w talii żółtą wstążką oraz jasnoróżowy płaszcz, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię; w prawej ręce palma męczeńska, w lewej zwrócony ostrzem w dół miecz. Po prawej stronie Wiara, ubrana w białą suknię o kwiecistym wzorze, przepasana w talii różową wstążką oraz przerzucony przez ramiona czerwony płaszcz; w lewej ręce trzyma palmę męczeńską, w prawej ruszt. Postacie ukazane na jednolitym, błękitno-żółtym tle.
Feretron to obraz lub rzeźba umieszczone w ozdobnej ramie, z podstawą zaopatrzoną w otwory na drążki do noszenia podczas procesji. Zygmunt Gloger w „Encyklopedii staropolskiej” pochodzenie słowa „feretron”, czy „feretrum” wywodził ze starożytnego Rzymu, gdzie określało ono posągi niesione w pochodach triumfalnych. Na feretronie w Krzeszowie umieszczono obrazy z przedstawieniem św. Zofii oraz św. Jana Nepomucena. Kult św. Zofii pojawił się około VII wieku. Uważano, że święta była wdową z Mediolanu, która miała pojawić się w Rzymie w czasie rządów cesarza Hadriana (II w.) wraz z córkami, nawracając pogan na religię chrześcijańską. Córki Zofii o imionach Wiara (Fides), Nadzieja (Spes)
i Miłość (Caritas) stały się personifikacjami cnót teologicznych. Średniowieczny kult nadał ich życiu cechy męczeństwa. W różnych wersjach legend Zofia i jej córki były poddawane wielu torturom: biczowaniu, gotowaniu we wrzącej smole, obcięciu piersi lub kończyn, wrzuceniu do rozpalonego pieca, przebiciu lub drapaniu kończyn ostrymi żelazami, poćwiartowaniu, rzuceniu psom na pożarcie, otruciu, utopieniu, wyrywaniu zębów i ścięciu. Sama Zofia w jednej wersji miała umrzeć na grobie swoich córek, w innej umierać siedem razy, ginąć za każdym razem inną męczeńską śmiercią, za co miała otrzymać siedem koron. Stąd też w ikonografii święta przedstawiana jest z siedmioma koronami, a jej córki z atrybutami: półkolistym piecem, rusztem, kotłem, rózgami, żelaznymi pazurami, stosem lub wszystkie
z mieczami, którymi je ścięto i palmami męczęństwa. Na obrazie krzeszowskim znajdują się trzy z tych licznych atrybutów: palmy męczeństwa, miecz i ruszt. Typ przedstawienia ukazujący św. Zofię w postawie stojącej, na drugim planie oraz z trzema córkami ustawionymi przed nią wywodzi się jeszcze ze sztuki średniowiecznej. Święta Zofia jest zawsze przedstawiana jako kobieta
w dojrzałym wieku, ubrana w suknię i płaszcz o kroju z „epok minionych”, białą chustę, która czasem upięta jest w zawój, jej szyja nieraz bywa zasłonięta podwiką. Od drugiej połowy
XV wieku suknie były wzorzyste, miały różne kolory, głównie czerwone
i ciemnozielone. Ręce wdowy ułożone są w geście opiekuńczym, którym otacza swoje córki. Po drugiej stronie feretronu ukazano św. Jana Nepomucena, który był kanonikiem kolegiaty św. Idziego w Pradze, dlatego na obrazie w feretronie przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności. Najczęściej ukazywany jest jako adorujący krucyfiks trzymany w ręku, tak jak na obrazie krzeszowskim. Feretron powstał około 1700 roku w nieznanym warsztacie snycerskim i malarskim. Pewne uproszczone kształty dłoni u postaci wskazują na warsztat prowincjonalnego malarza.
Dostateczny, ubytki w strukturze polichromii i strukturze malarskiej, spękania, zabrudzenia, przetarcia złota.
Feretron dwustronny z obrazami św. Zofii z córkami oraz św. Jana Nepomucena, wykonany około 1700 roku przez nieznanych artystów. Pewne uproszczone kształty dłoni i twarze u postaci wskazują na warsztat prowincjonalnego malarza. Obrazy ukazują św. Zofię z córkami: Wiarą (Fides), Nadzieją (Spes) i Miłością (Caritas), które miały zginąć za rządów cesarza Hadriana (II w.), nawracając pogan na religię chrześcijańską. Po drugiej stronie feretronu ukazano św. Jana Nepomucena, który był kanonikiem kolegiaty św. Idziego w Pradze, dlatego na obrazie przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności. Najczęściej ukazywany jest jako adorujący krucyfiks trzymany w ręku, tak jak na obrazie krzeszowskim.
Maria Działo, "Św. Zofia z córkami oraz św. Jan Nepomucen ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-zofia-z-corkami-oraz-sw-jan-nepomucen