Zofia św.

Biogram

Święta Zofia żyła w II lub III wieku, według różnych podań pochodziła z Rzymu lub z Mediolanu. Imię Zofia wywodzi się z greckiego słowa „sophia” i oznacza mądrość. Legenda głosi, że poniosła śmierć męczeńską za czasów cesarza Hadriana. Była pobożną wdową, miała trzy córki, które nosiły imiona trzech cnót chrześcijańskich: Wiara, Nadzieja i Miłość. Gdy odmówiła złożenia ofiary pogańskiej bogini Dianie, jej córki zostały skazane na tortury, a następnie zamordowane. W różnych wersjach legend były poddawane licznym torturom, takim jak: biczowanie, gotowanie we wrzącej smole, obcięcie piersi lub kończyn, wrzucenie do rozpalonego pieca, przebicie lub drapanie kończyn ostrymi żelazami, poćwiartowanie, rzucenie psom na pożarcie, otrucie, utopienie, wyrywanie zębów i ścięcie. Sama Zofia według jednej z legend miała umrzeć na grobie swoich córek. Według innej miała umierać siedem razy, za każdym razem ginąc inną męczeńską śmiercią, za co miała otrzymać siedem koron. Dlatego też w ikonografii św. Zofia przedstawiana jest z siedmioma koronami, a jej córki z atrybutami: półkolistym piecem, rusztem i mieczem lub, jak podaje Urszula Janicka-Krzywda: „Wiara z kotłem, w którym ją gotowano w oleju, i rózgami, którymi była bita; Nadzieja z żelaznymi pazurami, którymi ją szarpano; Miłość ze stosem, na który ją wrzucono lub wszystkie z mieczami, którymi je ścięto”. Relikwie św. Zofii znajdują się w bazylice św. Sylwestra w Rzymie. Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 30 września, a 1 sierpnia czczona jest wraz z córkami.

Bibliografia