Sprawiony wraz z ołtarzem głównym z inicjatywy proboszcza Michała Lorencza.
Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu drążona, ustawiona na niskiej prostopadłościennej podstawie. Święty, ukazany frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową odchyloną do tyłu i wzrokiem skierowanym ku górze. W prawej, uniesionej ręce trzyma tacę z zamkniętą koroną; lewa wyciągnięta przed siebie. Twarz pociągła, oczy małe, zwrócone w górę, nos prosty, usta rozchylone; okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, układające się w grube pukle, z przedziałkiem na środku głowy. Święty ubrany w spodnie i wysokie buty; tunikę z długim rękawem, delikatnie drapowaną, sięgającą kolan, ze złotą lamówką; puklerz dekorowany płaskorzeźbionym akantem; płaszcz obficie drapowany, o zawiniętych brzegach, zawiązany na lewym ramieniu, opadający na plecy i zawinięty na lewej nodze. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty białe, atrybuty i detale stroju złocone.
Późnobarokowa rzeźba wykazująca wpływ dzieł Olafa Engelholma, Szweda, który w latach 1694-1700 był zatrudniony w Lewoczy.
Dobry.
Rzeźba drewniana, polichromowana i złocona, umieszczona w retabulum ołtarza głównego. Całopostaciowe przedstawienie św. Stefana, stojącego frontalnie, w lekkim kontrapoście, prawą ręką podtrzymuje tacę z koroną zamkniętą, lewą wyciąga przed siebie. Rzeźba z około 1750 roku, wykazująca wpływy dzieł Olafa Engelholma, Szweda, czynnego w latach 1694-1700 w Lewoczy.
Andrzej Włodarek, "Św. Stefan", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-stefan-9