Św. Piotr Apostoł
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.
Zdjęcie nr 2: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.
Zdjęcie nr 3: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.
Zdjęcie nr 4: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.
Zdjęcie nr 5: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.
Zdjęcie nr 6: Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.

Św. Piotr Apostoł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Przeciszów
Miejscowość
Przeciszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/23249
Kategoria
rzeźba
Dookreślenie zabytku
rzeźba ołtarzowa
Ilość
1
Czas powstania
1816-1818
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno polichromowane, złocone, techniki snycerskie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba św. Piotra Apostoła przynależy do neoklasycystycznego ołtarza głównego powstałego tuż po wybudowaniu nowego kościoła w latach 1816-1818 według projektu architekta Józefa Heintzego.

Opis

Pełnoplastyczna rzeźba św. Piotra ukazuje stojącego apostoła frontalnie w nieznacznym kontrapoście. Święty prawą ręką przyciska do piersi dwa klucze – srebrny i złoty, a w lewej opuszczonej wzdłuż tułowia trzyma zamkniętą księgę. Piotr ma pociągłą twarz o ostrych rysach dojrzałego mężczyzny okoloną siwiejącą brodą i kędzierzawymi włosami. Charakteryzują ją wydatny nos i usta oraz spojrzenie szeroko otwartych oczu skierowane na widza. Apostoł ubrany jest w zieloną tunikę podbitą pomarańczem, lamowaną pod szyją złotą tasiemką oraz w złoty płaszcz narzucony na lewe ramię, z połą owinięta wokół pasa. Spod tuniki widać końcówki bosych stóp.

Zarys problematyki artystycznej

Klasycyzująca w swej figura rzeźba św. Piotra wyraźnie zdradza jeszcze wpływ rzeźby późnego baroku. Apostoł został tutaj przedstawiony w charakterystyczny dla siebie sposób, co podkreślają nie tylko trzymane przez niego atrybuty, ale także sposób kształtowania twarzy zgodnie z zasadami tradycyjnej ikonografii tego świętego. Od epoki nowożytnej powszechnym zwyczajem było umieszczanie w nastawach architektonicznych przedstawień św. Piotra i św. Pawła jako filarów Kościoła powszechnego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację rzeźby przeprowadzono na przełomie XX i XXI wieku.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 492;
T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982, s. 535;
B. Braunfels, Petrus Apostel, Bischof von Rom, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 8, Ikonographie der Helligen. Melitius bis Zweiundvierzig Martyrer. Register, Hrgs. W. Braunfels, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 158-174;
Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, red. S. Brzezicki, J. Wolańska, Warszawa 2016, s. 1094.

Streszczenie

Rzeźba św. Piotra Apostoła przynależy do neoklasycystycznego ołtarza głównego powstałego tuż po wybudowaniu nowego kościoła w latach 1816-1818 według projektu architekta Józefa Heintzego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Murowany kościół otrzymał układ jednonawowej świątyni z węższym prezbiterium zwróconym ku północy i wieżą dostawioną do nawy od południa. Prezbiterium jest jednoprzęsłowe zakończone spłaszczoną apsydą. Na jego przedłużeniu usytuowano czworoboczną zakrystię. Prostokątna nawa jest trójprzęsłowa o zaokrąglonych narożnikach. Od frontu wzniesiono czworoboczną wieżę o ściętych narożnikach, flankowaną piętrowymi lokalnościami. Wysunięto ją lekko ku przodowi, gdzie przechodzi wklęsłymi płaszczyznami w boczne części fasady. Jej górne piętro nakryte cebulastym hełmem zostało opięte po bokach wolutami, obok których ustawiono kamienne klasycystyczne wazy. Elewacje zewnętrzne artykułowano podziałami ramowymi, zamykając wysokości ścian gzymsem gurtowy. Na końcu nawy na siodłowym dachu pokrytym blachą umieszczono czworoboczną wieżyczkę na sygnaturkę zwieńczoną cebulastym hełmem z krzyżem. Podobnym dachem nakryto prezbiterium. Wnętrze kościoła zostało rozczłonkowane lizenami z wklęsłymi półlizenami po bokach, ponad którymi rozciągnięto odcinki belkowania. Całość nakryto sklepieniem żaglastym na zdwojonych gurtach. Od południa w nawie urządzono chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach z parapetem wklęsłowypukłym. W prezbiterium usytuowano ołtarz główny, a w nawie dwa ołtarze boczne. Tu także na ścianie zachodniej zawieszono ambonę.
kościół
kościół św. Jana Chrzciciela
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica uzyskała kształt kielicha. Czaszę w formie ściętej kuli, zaopatrzoną u spodu w profilowanie, wsparto na bogato toczonym trzonie w kształcie tralki, przechodzącym w profilowaną stopę ustawioną na wielobocznym cokoliku. Płaska nakrywa chrzcielnicy ozdobiona została połączonymi ze sobą sześcioma spływami wolutowymi, zdobionymi motywem kaboszonów, spiętymi w górze masywną, zamkniętą koroną. Całość pokrywa polichromia marmoryzowana w kolorach szaro-zielonkawych. Zwieńczenie i niektóre profile są złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rokokowa ambona przyścienna uzyskała kształt ożaglowanego okrętu. Składa się z kosza w formie beczkowej łodzi oraz zaplecka w kształcie żagla przechodzącego w baldachim. Kosz został podzielony na dwie strefy. W dolnej przedstawiono stylizowane, srebrzone fale morskie z igrającymi w nich morskimi, złoconymi stworami. Jeden z nich połyka postać Jonasza. Natomiast górną strefę udekorowano złoconymi, rokokowymi kartuszami, skrzyżowanymi dwoma wiosłami okrytymi fragmentem sieci rybackiej na brązowym tle. Z prawej strony do kosza przymocowano złoconą wolutę zdobioną motywem rocalliowym przechodzącym w srebrzony sztandar przymocowany do złotej laski krzyżowej. W zaplecek ambony w kształcie srebrzonego, rozpostartego żagla wstawiono nowy obraz w kształcie stojącego prostokąta, ukazujący błogosławiącego Chrystusa. Zbawiciel został przedstawiony frontalnie w dwóch trzecich postaci z głową i spojrzeniem skierowanym w górę. Prawą ręką błogosławi, lewą zaś przyciska do piersi. Jezus ma pociągłą twarz o wydatnym nosie i ustach, otoczoną brodą i długimi włosami spływającymi na ramiona. Ubrany jest w białą tunikę oraz w przerzucony przez ramię czerwony płaszcz. Jego głowę okala świetlisty nimb na ciemnym tle. Powyżej rozpięty jest baldachim utworzony z masztu podtrzymywanego przez liny i zwisających żagli zakończonych motywem lambrekinowym. Na baldachimie stoi postać uskrzydlonego anioła w luźnej, niebieskiej tunice. Ponad nim na złoconym maszcie umieszczone dwie korony, jedna nad drugą. Na jego szczycie znajduje się gloria z Duchem Świętym w postaci gołębicy na tle srebrzystych obłoków i złotych promieni. Od wschodu do ambony przylegają schody z pełną balustradą artykułowaną romboidalnym płycinami o złoconych krawędziach z polem wypełnionym złoconym motywem rocalliowym.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta obramieniony ramą ołtarzową przedstawia scenę chrztu Chrystusa w Jordanie. W centrum kompozycji ukazano stojącego w Jordanie Chrystusa, który lekko pochylony obiema rękami podpiera się na ugiętej lewej nodze opartej o brzeg rzeki. Zbawiciel został ujęty w trzech czwartych w prawo. Ma pociągłą twarz o wydatnym nosie i ustach. Jego głowę okala brązowy zarost i długie włosy spływające na ramiona. Jego postać okrywa biała tkanina odsłaniając prawy bark i dolne fragmenty nóg. Z prawej strony Jezusa stoi na brzegu Jan Chrzciciel widoczny w trzech czwartych w lewo. W uniesionej nad głową Chrystusa prawej ręce trzyma muszlę, z której wylewa wodę na Zbawiciela. Natomiast w odsuniętej od tułowia lewej ręce trzyma drewnianą laskę krzyżową. Ponad Janem Chrzcicielem widać na tle jasnego nieba unoszącą się gołębicę Ducha Świętego w świetlistych promieniach. W głębi ukazano bieg rozlanej rzeki, a z prawej strony kompozycji skalisty brzeg ze wschodnia roślinnością oraz częściowo widoczną orientalną zabudowę miasta z palmą na pierwszym planie.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono Matkę Boską Różańcową w towarzystwie św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej. Siedząca na obłokach Madonna ukazana została frontalnie z głową pochyloną w lewo ujętą w trzech czwartych. Wyciągniętą prawą ręką podaje różaniec klęczącemu na ziemi św. Dominikowi, natomiast lewą przytrzymuje siedzącego na jej kolanach małego Jezusa. Maria ma pociągłą twarz o jasnej karnacji delikatny nos i usta oraz półprzymknięte oczy. Ubrana jest w szkarłatną suknię przepasaną w pasie oraz niebieski płaszcz podbity jasną ochrą, narzucony na ramiona i spięty pod szyją podłużną klamrą, którego lewa poła zakrywa jej kolana. Na głowie Maria ma jasną chustę, której rozwiane końce spływają na ramiona w całości zakrywając jej włosy. Na głowie otoczonej jasnym nimbem ma złotą koronę ze stylizowanymi floralnie sterczynami. Siedzące na kolanach matki Dzieciątko ujęte został w trzech czwartych w lewo. Jezus prawą ręką udziela błogosławieństwa Dominikowi, lewą zaś podtrzymuje na kolanach niebieski glob ze złotym krzyżykiem. Dzieciątko ma pociągłą twarz z drobnym nosem i ustami, otoczoną krótkimi jasnymi włosami odsłaniającymi fragment lewego ucha. Jego głowę okala świetlisty nimb. Klęczący z lewej strony św. Dominik został ukazany w trzech czwartych w prawo, z głową w profilu uniesioną w stronę Madonny. Obiema rękami odbiera różaniec od Marii zakończony złotym krzyżykiem. Jest to mężczyzna w średnim wieku o jasnej karnacji z siwiejącymi włosami z wyciętą tonsurą. Ma prosty nos i wydatne usta. Ubrany jest w biały habit i czarny płaszcz zakonny z kapturem. Wokół głowy widać nimb. Po drugiej stronie klęczy zwrócona w lewo św. Katarzyna ze Sieny. Prawą rękę przykłada do piersi, lewą zaś wyraźnie odsuwa od siebie w geście adoracji. Jej spojrzenie lekko uniesionej głowy jest skierowane w stronę Madonny. Katarzyna ma jasną karnację, drobny nos i usta. Święta ubrana jest w biały habit ze szkaplerzem oraz czarny welon, spod którego widać kornet i podwikę. Na głowie ma cierniową koronę. Jej głowę otacza nimb. W górnej części obrazu na tle obłoków ukazano dwóch adorujących Marię uskrzydlonych aniołów. Obaj ujęci zostali w pełnej postaci w trzech czwartych. Anioł z lewej pochyla głowę do przodu, trzymając w prawej ręce lilię, lewą zaś przykładając do piersi. Ubrany jest w długą jasną tunikę oraz bladoniebieską koszulę. Z kolei anioł z prawej unosi głowę ku górze, jednocześnie trzymając w lewej ręce złote berło. Na dole obrazu pomiędzy obu świętymi na tle łąki z widocznym w głębi górzystym krajobrazem leży otwarta księga oraz w tyle czarny pies z pochodnią w pysku, ukazany na tle globu.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie w półpostaci Matkę Boską z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Obie postacie przykrywają srebrne, złocone i trybowane w motywy kwiatowo-roślinne sukienki wotywne. Maria podtrzymuje małego Jezusa obiema, skrzyżowanymi rękami, trzymając równocześnie w prawej dłoni chustę. Jej głowa została ujęta nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Madonna ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i delikatnych, łagodnych rysach, z prostym nosem i pełnych ustach. Na głowie ma maforion lamowany taśmą. Maria ma na głowie złotą, zamkniętą koronę zwieńczoną globem z krzyżykiem. Korona jest dekorowaną kameryzacją. Trzymane przez Madonnę Dzieciątko jest zwrócone w jej stronę w trzech czwartych. Mały Jezus lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami nad czołem układającymi się w loki. Ubrany jest w tunikę lamowaną taśmą pod szyją i przy rękawach. Na stopach widoczne są sandały. Na głowie ma zamknietą, kameryzowaną, złoconą i trybowaną w srebrze koronę wotywną. Głowy obu postaci otaczają świetliste nimby oraz dwanaście metalowych gwiazdek widocznych wokół głowy Matki Boskiej, a także dwóch srebrnych, trybowanych w blasze aniołów. Pod szyją Marii do sukienki przytwierdzono sznury korali oraz złote łańcuszki. u dołu bogato lamowaną złotym ornamentem roślinnym.
obraz
Matka Boska Śnieżna

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Wczesnoklasycystyczny, przyścienny ołtarz boczny, uzyskał kształt płaskiej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes podtrzymuj drewnianą mensę przylegającą do wysokiego cokołu, na którym wzniesiono retabulum ujęte w boczne kanelowane pilastry o kompozytowych głowicach, podtrzymujących wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte w narożach na dwóch wolutowych konsolach dekorowanych motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu widoczny jest przerwany przyczółek, na którym usytuowano dwa siedzące, uskrzydlone aniołki. W polu między pilastrami usytuowano ornamentalną, czworoboczną ramę stanowiącą obramienie dla obrazu Matki Boskiej Różańcowej oraz umieszczonego na zasuwie obrazu Świętej Rodziny. Poniżej ramy zamontowano obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy ujęty dwiema gablotami z wotami. Na tle pilastrów ustawiono dwie rzeźby niezidentyfikowanych świętych niewiast. Całoś dolnej kondygnacji flankują girlandy roślinno-kwiatowe pełniące rolę zredukowanych uszaków. Zwieńczenie nastawy uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach, zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Powyżej w promienistej glorii na tle obłoków wyobrażono trójkąt Bożej Opatrzności flankowany dwoma stojącymi aniołami. W polu zwieńczenia znalazła się prostokątna, płaskorzeźbiona płycina z monogramem maryjnym na tle słońca. Ponad nią widoczna jest para płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Struktura całości pomalowane jest na zielono, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
ołtarz
Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W polu złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU SPOCZYWAIĄ ZWŁOKI / JAKÓBA RACZKOWSKIEGO / KANONIKA KATEDRALNEGO TARNOWSKIEGO / DZIEKANA WIELICKIEGO PROBOSZCZA NIEPOŁOMSKIEGO / KTÓRY PRZEŻYWSZY LAT 64. / Z ŻALEM PARAFIANÓW I PRZYIACIOŁ SWOICH / POBOŻNE ZAKOŃCZYŁ ŻYCIE D(NIA) 6. PAŹDZIERNIKA R(OKU) 1816. / PRZECHODZĄCYCH PROSI O WESTCHNIENIE DO BOGA”.
płyta nagrobna
Epitafium Jakuba Raczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Wincentemu Grabowskiemu / w Roku życia 64 dnia 24 Października / 1816 zmarłemu / nieukojony w żalu Syn starszy Pomnik ten położył / prosząc o westchnienie za Duszę JEGO.” W dolnej partii tarcza z herbem Jastrzębiec.
płyta nagrobna
Epitafium Wincentego Grabowskiego
Zdjęcie nr 1:
obraz
Portret bpa Piotra Tomickiego
Zdjęcie nr 1:
obraz
Portret bpa Jerzego Radziwiłła
Zdjęcie nr 1: Obraz odspojony od ramy, płótno pociemniała
obraz
Portret Bartłomieja Brózdy

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Św. Piotr Apostoł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-apostol-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności