Św. Maria Magdalena

Opis

Rzeźba wolnostojąca, wydrążona, umieszczona na srebrzonej podstawie imitującej kamień. Święta Maria Magdalena przedstawiona w ujęciu całopostaciowym, w pozycji klęczącej, zwrócona w trzech czwartych w prawo, oburącz obejmująca krzyż. Twarz pełna, oczy opuszczone w dół, przymknięte, nos i usta niewielkie. Karnacja jasna o zaróżowionych policzkach. Włosy długie, falowane, brązowe, opadające na plecy i prawe ramię. Ubrana jest w długą biało-błękitną suknię z szerokimi, podwiniętymi rękawami oraz czerwony płaszcz okrywający część pleców i lewą nogę. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba przedstawia św. Marię Magdalenę, która utożsamiana jest z jawnogrzesznicą, nawróconą po spotkaniu z Jezusem. Dlatego też na obrazie została ukazana w sukni wyraźniej odsłaniającej ramiona oraz z rozpuszczonymi, bardzo długimi włosami. Święta towarzyszyła Chrystusowi aż do śmierci i jako pierwsza przekazała apostołom wieść o zmartwychwstaniu. Rzeźba należy do tzw. grupy Ukrzyżowania z Matką Boską i św. Janem, która ilustruje scenę z Ewangelii św. Jana: „Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.” (J 19, 26-27). Figury zostały wykonane w nieznanym warsztacie rzeźbiarskim w XVIII wieku.

Streszczenie

Rzeźba św. Marii Magdaleny została wykonana w XVIII wieku w nieznanym warsztacie rzeźbiarskim. Figura należy do tzw. grupy Ukrzyżowania z Matką Boską i św. Janem, która ilustruje scenę opisaną w Ewangelii św. Jana.

Bibliografia