Obraz św. Barbary zamówiono w 1895 roku u nieznanego malarza w Oświęcimiu. Jego fundatorami byli Baltazar Biedrawa z Jachówki oraz Błażej Rymarczyk z Bieńkówki. Obraz wprawiono do ołtarza zakupionego w 1796 roku w kościele św. Norberta w Krakowie, który obecnie nosi wezwanie Matki Boskiej z Lourdes. W kronice parafialnej pod datą 1895 roku zanotowano: „dano wymalować 2 obrazy do małych ołtarzy w górze za cenę 50 zł, św. Józefa i św. Barbarę, na który to cel złożył Baltazar Biedrawa z Jachówki 10 zł, a Błażej Rymarczyk z Bieńkówki 6 zł 80 ct”.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłych bokach z przedstawieniem św. Barbary. Święta ukazana w centrum kompozycji, w półpostaci, frontalnie, z kielichem z hostią w prawej dłoni, z mieczem skierowanym ku dołowi w lewej i z głową delikatnie zwróconą w lewo. Ubrana w białą suknię spodnią z długimi rękawami, obwiedzioną złotą lamówką; w zieloną suknię wierzchnią, z długimi rękawami i z jasnoróżową podszewką oraz bordowy płaszcz, spięty na lewym ramieniu złotą broszą i spływający pod lewą ręką na prawe ramię. Na głowie korona w typie otwartym, a wokół głowy złoty, kolisty nimb. Twarz okrągła, z długim i szerokim nosem, drobnymi ustami, wzrokiem skierowanym ku górze; włosy długie, ciemnobrązowe, z przedziałkiem pośrodku, spływające na plecy; dłonie smukłe, o długich i subtelnych palcach. Tło jednolite i brązowe.
Obraz z przedstawieniem św. Barbary to drugie obok wizerunku św. Józefa z Dzieciątkiem dzieło zamówione w 1895 roku u nieznanego malarza w Oświęcimiu przez parafian z Bieńkówki. Niewątpliwe, oba obrazy zostały namalowane ręką tego samego artysty i trafiły do zwieńczeń barokowych ołtarzy zakupionych u sióstr norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie w 1796 roku. Święta Barbara została ukazana w klasycznej konwencji ikonograficznej, frontalnie z tradycyjnymi atrybutami w dłoniach — kielichem z hostią, który przed straceniem miał jej przynieść anioł do więzienia oraz mieczem, którym została ścięta.
Dostateczny; znaczne pofalowanie płótna, ogólne zabrudzenie powierzchni, liczne przetarcia warstwy malarskiej.
Obraz z przedstawieniem św. Barbary to drugie obok wizerunku św. Józefa z Dzieciątkiem dzieło zamówione w 1895 roku u nieznanego malarza w Oświęcimiu przez parafian z Bieńkówki. Niewątpliwe, oba dzieła zostały namalowane ręką tego samego artysty. Obrazy trafiły do zwieńczeń barokowych ołtarzy zakupionych u sióstr norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie w 1796 roku.
Maria Działo, "Św. Barbara", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-barbara-3