Stacje drogi krzyżowej powstały w drugiej połowie XVIII wieku, ale po 1765 roku. W 1902 roku zostały odzłocone.
Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną, złoconą ramą w górnej połowie, z trzech stron dekorowaną ornamentem rocaille'owym, z kartuszem zwieńczonym krzyżem, z numerem stacji w polu. Od spodu rocaille'owy kartusz z napisem „STACYA”. Sceny wielofiguralne ukazane na tle pejzażu lub we wnętrzu z widoczną architekturą. Postacie wyobrażone w ekspresyjnym ruchu. Chrystus wyróżniony ze scen ubiorem w postaci jasnoniebieskiej tuniki i bladoróżowego płaszcza lub białego perizonium, z koroną cierniową na głowie.
Kolorystyka obrazów ciemna, w ciepłej, brunatnej tonacji.
Stacje drogi krzyżowej tworzy 14 krzyżyków bądź obrazów ilustrujących poszczególne etapy męki Chrystusa od sądu Piłata po złożenie Jezusa w grobie. Wierni przechodząc przez wszystkie stacje dostępują odpustów. Według tradycji zapoczątkowała je sama Matka Boska, która po śmierci Syna przeszła śladami Chrystusa przez jego drogę krzyżową, opłakując wszystkie jej etapy. Droga krzyżowa znana jest od XIII wieku, natomiast rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy utworzyli pierwsze stacje w Jerozolimie, następnie przeszczepili zwyczaj ich wznoszenia i związane z nimi nabożeństwo do Europy, tworząc je w swoich klasztorach. Dopiero na przełomie XVII i XVIII wieku za odprawianie drogi krzyżowej zaczęto udzielać odpustów.
Przetarcia złoceń, zabrudzenia.
Stacje drogi krzyżowej powstały w drugiej połowie XVIII wieku, ale po 1765 roku. Tworzy je 14 krzyżyków bądź obrazów ilustrujących poszczególne etapy męki Chrystusa od sądu Piłata po złożenie Jezusa w grobie. Wierni przechodząc przez wszystkie stacje dostępują odpustów.
Paulina Kluz, "Stacje drogi krzyżowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stacje-drogi-krzyzowej-22