Rzeźba Chrystus Zmartwychwstały

Dzieje zabytku

Rzeźba przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego została wykonana w latach 30. XX wieku (przed 1939) przez krakowskiego rzeźbiarza Wojciecha Maciejowskiego. Maciejowski wraz ze swoim uczniem i współpracownikiem Antonim Baranem zrealizowali wiele elementów wyposażenia dla kościoła w Kamieniu. Artysta dla wspomnianej świątyni wykonał również figury św. Teresy z Lisieux, Pietę oraz rzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego poświęconą 3 maja 1942. W latach 1941-1943 rzeźbiarz miał również nadzorować prace nad powstaniem konfesjonałów oraz stalli dla kamieńskiej świątyni, których wykonaniem zajął się warsztat działający przy klasztorze Kanoników Laterańskich.

Opis

Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niewysokim, prostopadłościennym postumencie o ściętych narożach. Chrystus przedstawiony całopostaciowo, frontalnie, w lekkim kontrapoście. Głowa nieznacznie uniesiona do góry, prawa ręką wyciągnięta ku górze, lewa wsparta na drzewcu chorągwi Zmartwychwstania. Twarz Zbawiciela szczupła, wydłużona o wyraźnych rysach. Duże, głęboko osadzone, szeroko otwarte oczy skierowane są ku górze. Wydatny, prosty nos oraz delikatnie zaznaczone czerwienią usta. Długie, brązowe włosy opadające w lokach na ramiona i plecy postaci. Na twarzy widoczny krótki, brązowy zarost. Odsłonięta klatka piersiowa z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą oraz widoczną raną w boku. Na lewe ramię postaci luźno zarzucony obszerny, czerwony płaszcz ze złotą lamówką. Spod szat widoczne bose stopy. Czerwona chorągiew na długim, brązowym drzewcu zakończonym krzyżem. Figura w pełni polichromowana.

Zarys problematyki artystycznej

Autorem dzieła jest Wojciech Maciejowski, działający od 1923 roku w Krakowie rzeźbiarz, który do końca lat czterdziestych XX wieku wykonywał elementy wyposażenia dla wielu krakowskich kościołów oraz klasztorów. Prowadził on własny warsztat rzeźbiarski zlokalizowany przy ul. Mazowieckiej w Krakowie. Przez pewien czas posiadał również dodatkową pracownię przy krakowskim konwencie Kanoników Regularnych Najświętszego Zbawiciela Laterańskiego, dla których wykonywał liczne zlecenia w krakowskim kościele Bożego Ciała, m.in. antepedium ołtarza głównego w latach trzydziestych XX wieku i figury aniołów na ołtarzu Matki Boskiej Łaskawej (1942). Zapewne to dzięki pośrednictwu kanoników Maciejowski trafił do kościoła w Kamieniu, w którym od utworzenia parafii w 1909 roku duszpasterstwo sprawował właśnie krakowski konwent. W swojej twórczości rzeźbiarz chętnie nawiązywał do elementów stylowych zaczerpniętych z wcześniejszych epok, szczególnie baroku, wykorzystując jednocześnie doświadczenia Art déco i modernizmu. Charakterystyczne dla jego twórczości są wysmukłe proporcje rzeźbionych postaci oraz ostro cięte fałdy szat. Ukazywane przez Maciejowskiego figury zazwyczaj wyróżniają się regularnymi rysami twarzy o wydatnych nosach i brodach oraz ciężkich powiekach. Ich głowy okalają pukle wijących się, stylizowanych włosów, które zdaniem Katarzyny Brzeziny i Adama Organistego, stały się znakiem rozpoznawczym artysty. Wszystkie wymienione wyżej cechy z łatwością można odnaleźć w omawianej rzeźbie. Figura Zmartwychwstałego przedstawia powstałego z grobu, triumfującego Chrystusa. Tradycyjnie przesłonięty jest czerwonym płaszczem, który wskazuje na jego męczeństwo, chorągiew zaś jest symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Figura używana jest w procesji rezurekcyjnej, a następnie stawia się ją na ołtarzu po lewej stronie, gdzie znajduje się do czasu obchodów święta Wniebowstąpienia Pańskiego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego została wykonana w latach 30. XX wieku (przed 1939) przez krakowskiego rzeźbiarza Wojciecha Maciejowskiego. Maciejowski wraz ze swoim uczniem i współpracownikiem Antonim Baranem zrealizowali wiele elementów wyposażenia dla kościoła w Kamieniu. Figura przedstawia powstałego z grobu, triumfującego Chrystusa. Tradycyjnie przesłonięty jest czerwonym płaszczem, który wskazuje na jego męczeństwo, chorągiew zaś jest symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Figura używana jest w procesji rezurekcyjnej, a następnie stawia się ją na ołtarzu po lewej stronie, gdzie znajduje się do czasu obchodów święta Wniebowstąpienia Pańskiego.

Bibliografia