Portret księdza Józefa Sławińskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem półpostaci dojrzałego mężczyzny siedzącego na fotelu. Postać zwrócona w trzech czwartych w lewo, obiema rękami trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Twarz o rysach portretowych, migdałowatych oczach, zmarszczonych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach, okolona siwymi, krótkimi włosami, na głowie łysina. Portretowany ma okulary i ubrany jest w czarną sutannę z pelerynką. Postać ukazana na fioletowo-brązowym tle. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą, dekorowaną w narożach ornamentem roślinnym.

Portret księdza Józefa Sławińskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Jordanów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Trójcy Przenajświętszej i św. Wawrzyńca
Tagi
malarstwo XX wieku portret sztuka pierwszej połowy XX wieku
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/10708
Kategoria
obraz
Dookreślenie zabytku
portret
Ilość
1
Czas powstania
1935 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
wysokość – 102 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 91 cm
Szerokość figury – 71 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Portret księdza Józefa Sławińskiego namalował Stanisław Żurawski w 1935 roku.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem półpostaci dojrzałego mężczyzny siedzącego na fotelu. Postać zwrócona w trzech czwartych w lewo, obiema rękami trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Twarz o rysach portretowych, migdałowatych oczach, zmarszczonych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach, okolona siwymi, krótkimi włosami, na głowie łysina. Portretowany ma okulary i ubrany jest w czarną sutannę z pelerynką. Postać ukazana na fioletowo-brązowym tle. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą, dekorowaną w narożach ornamentem roślinnym.

Zarys problematyki artystycznej

Józef Sławiński był pierwszym proboszczem w Suchej Beskidzkiej w latach 1929-1938. Był wówczas prezesem Chrześcijańskiego Frontu Gospodarczego w Suchej. Pojawił się we wspomnieniach bł. Piotra Dańkowskiego. Ksiądz Sławiński następnie został proboszczem w Jordanowie, gdzie tę funkcję pełnił w latach 1938-1948. Na okres jego probostwa przypadła okupacja hitlerowska, w kronice parafialnej brak jednak opisów z tego czasu. Z inicjatywy księdza Sławińskiego odnowiono fasadę kościoła w Jordanowie, wybudowano organistówkę oraz organy pneumatyczne. Zmarł 2 sierpnia 1948 i został pochowany w Jordanowie.
Portret Sławińskiego został namalowany w 1935 roku, a więc kiedy był jeszcze proboszczem w Suchej Beskidzkiej. Zapewne zmieniając parafię zabrał go ze sobą do Jordanowa, gdzie znajduje się obecnie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia płótna, pleśń/grzyb pokrywający powierzchnię.

Streszczenie

Obraz księdza Józefa Sławińskiego namalował Stanisław Żurawski w 1935 roku. Portret powstał, kiedy Sławiński był jeszcze proboszczem w Suchej Beskidzkiej. Zapewne zmieniając parafię, zabrał go ze sobą do Jordanowa, gdzie był proboszczem w latach 1938-1948.

Bibliografia

Maciążka Marcin, "Z kart parafialnej historii" , [w:] "Jordanów. Monografia miasta" , red.Bednarz Stanisław, Piotr Sadowski , Bielsko-Biała 2013 , s. 327-362

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Józef Sławiński

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy
Zdjęcie nr 1: Ambona wolnostojąca, ustawiona na ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie oraz środkowej kolumnie dekorowanej liśćmi akantu i otaczającymi ją ośmioma kolumienkami. Kosz na planie ośmioboku, na niewielkiej podstawie z podwieszonymi kwiatonami, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z dwiema balustradami dekorowanymi stylizowanymi blendami. Ścianki kosza wydzielone niskimi kolumienkami. W polach prostokątne nisze w formie stojącego prostokąta, w górnej partii dekorowane stylizowanym astwerkiem, z płaskorzeźbionymi czterech ewangelistów i Chrystusa Dobrego Pasterza. Parapet w formie gzymsu z pulpitem. Struktura politurowana w kolorze ciemnego brązu, detal złocony, wizerunki postaci polichromowane. Płaskorzeźby Chrystusa i ewangelistów ukazane w półpostaci. Apostołowie zwróceni są w trzech czwartych, w dłoniach trzymają pióra i zwoje lub księgi, towarzyszą im ich symbole. Chrystus lewą ręką podtrzymuje na ramieniu owcę, w prawej trzyma laskę pasterską. Wszyscy ubrani są w obszerne tuniki i płaszcze narzucone na ramiona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem Chrystusa u słupa. Jezus ukazany w całej postaci, w wykroku, zwrócony w trzech czwartych w prawo, obiema rękami obejmujący słup, opiera o niego głowę. Twarz ma podłużną, o półprzymkniętych oczach, z długim i wąskim nosem, okoloną ciemną i krótką brodą. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadają na plecy. Wokół głowy nimb. Ciało masywne, muskularne, w całości pokryte krwawiącymi ranami. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium, obficie fałdowane, opadające ciężko. Szyja, ręce i prawa noga Chrystusa owinięte sznurem i przywiązane do słupa. Ten ostatni w formie wysokiej, brązowej kolumny. Tło obrazu jednolite, ciemnobrązowe.
obraz
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Rzeźby drążone z tyłu, klęczące na obłokach, ustawione na prostokątnych postumentach o ściętych narożach z przodu. Figury zwrócone do wewnątrz, z rękoma złożonymi w geście modlitwy, skierowanymi w przeciwną stronę. Twarze mają pociągłe, o pełnych policzkach, migdałowatych oczach, małych nosach i rozchylonych ustach. Włosy mają krótkie, brązowe, układające się w fale. Anioły ubrane są w luźne tuniki o szerokich rękawach, przepasane w talii oraz obfite płaszcze zarzucone na jedno ramię i otaczające postacie wokół nóg. Skrzydła mają rozłożone. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w przyłuczach ryta w zaprawie i złocona wić roślinna. W centrum kompozycji Maria i św. Elżbieta ukazane w całej postaci, zwrócone ku sobie, na tle pejzażu, u dołu niewielkie postacie donatorów. Maria w lewej części obrazu, zwrócona w trzech czwartych w lewo, prawą ręką trzyma dłoń Elżbiety, lewą unosi, pozdrawiając ją. Ma owalną twarz, o młodzieńczych rysach, wysokim czole, półprzymkniętych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną gęstymi, jasnobrązowymi, długimi włosami opadającymi na ramiona i plecy, czoło przewiązane opaską. Ubrana jest w zielono-złotą suknię spodnią, wielkowzorzystą, różową suknię wierzchnią podwiązaną nad kolanem i na ramionach, przepasaną w talii, szaro-brązowy płaszcz, z zieloną podszewką zarzucony na plecy i opadający po bokach postaci, wokół szyi podwika. W prawej części obrazu św. Elżbieta, zwrócona w trzech czwartych w prawo, lewą rękę ma ugiętą, na wysokości talii, wskazując dłonią na Marię, prawą wyciąga przed siebie i trzyma jej dłoń. Twarz ma owalną, o starczych rysach, półprzymkniętych oczach, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w zieloną suknię z brązowym wzorem w dolnej części, czerwony płaszcz zarzucony na ramiona i podtrzymywany lewą ręką z przodu, na głowie ma biały welon zawiązany wokół szyi. Postacie przedstawione na tle pejzażu z pierzastymi drzewami oraz budynkami, w oddali góry ukazane w perspektywie powietrznej. Ponad nimi szaro-różowe niebo. W dolnej części obrazu niewielkie, klęczące postacie. Po lewej stronie dojrzały mężczyzna z długą brodą, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, w wyciągniętych z przodu rękach trzyma czapkę. Ubrany jest w szubę z futrzanym kołnierzem. Przed nim biało-czarna tarcza z godłem herbu Bonarowa i syglami „SBZ”. Po prawej stronie pięć klęczących postaci, zwróconych w trzech czwartych w prawo, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Na pierwszym planie kobieta w ciemnej sukni z krezą wokół szyi i dłoni, na głowie ma rańtuch. Przed nią czerwona tarcza z godłem herbu Trąby i syglami „ZHI”. Obok niej dwóch młodzieńców ubranych w ciemnobrązowe żupany, przed nimi leżą futrzane czapki. Obok dwie postacie dziewczęce ubrane w suknie z kryzami wokół szyi, z toczenicami i wiankami na głowach. Przed nimi czerwona tarcza z godłem herbu Półkozic.
obraz
Nawiedzenie św. Elżbiety
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, z predellą. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Antepedium ujęte ramą, w polu płaskorzeźbiona korona zamknięta ze skrzyżowanym mieczem i gałązką oliwną, na tle budynku kościoła. Na ołtarzu ustawione tabernakulum w formie drewnianej skrzynki ujętej kolumienkami z pinaklami. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym z przedstawieniem kielicha z hostią w glorii. Nastawa w postaci trzech nisz, flankowanych kolumnami z pinaklami, zwieńczonych baldachimami. Środkowa największa, z figurą św. Zygmunta na cokole, w bocznych figury św. Stanisława Kostki i św. Jacka na wysokich, ośmiobocznych cokołach. Pomiędzy niszami gałązki astwerku. Zwieńczenie w formie niszy zamkniętej łukiem ostrym, ujętej stylizowanymi kolumienkami dźwigającymi pinakle. W niej ustawiona figura św. Jadwigi, na wysokim ośmiobocznym cokole. Struktura ołtarza i tabernakulum politurowane w kolorze ciemnobrązowym, ornamentyka i detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy, trójprzęsłowy, z transeptem i jednoprzęsłowym, węższym i niższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Między nawą a transeptem po obu stronach znajdują się kruchty, do prezbiterium od strony północnej dostawiona kruchta złożona z dwóch lokalności. Ściany są rozczłonkowane filarami, tworzącymi płytkie arkadowe wnęki. Między nawą a prezbiterium arkada tęczowa. Sklepienie krzyżowe na gurtach spływających na filary. Prezbiterium oświetlają wąskie, prostokątne okna zamknięte ostrołukowo, w nawie i w transepcie znajdują się prostokątne okna prostokątne zamknięte półkoliście, w ścianie frontowej w dolnej części okna prostokątne zamknięte półkoliście, a w górnej podwójne okna prostokątne. Fasada ujęta dwiema narożnymi szkarpami, zwieńczona trójkątnie. Do niej dostawiona kruchta z dwuspadowym daszkiem i wejściem w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. W kamiennej fasadzie znajdują się dołem okna prostokątne, zamknięte półkoliście, a górą prostokątne, biforialne okna z nadprożem łukowatym wykonanym z cegły. Szczyt ceglany, podzielony na trzy strefy kamiennym wątkiem, z pięcioma wnękami prostokątnymi, zamkniętymi półkoliście, z wąskimi otworami w dolnej strefie i z owalnym oknem w drugiej. Elewacje boczne nawy ujęte skarpami. Dachy dwuspadowe, kryte dachówką, z wieżyczką na sygnaturkę.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JAN FIGWER / PROBOSZCZ STRYSZOWSKI / I WICE DZIEKAN SVSKI / VR[ODZONY] 1859 + 1931 / WDZIĘCZNI PARAFIANIE TEN / POMNIK MV POSTAWILI 1935”.
płyta nagrobna
Epitafium Jana Figwera
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w złoconą, dekorowaną ornamentem roślinnym ramę. W centrum kompozycji ukazany Chrystus w półpostaci, frontalnie, z lewą ręką wskazującą na gorejące na piersi serce, prawą spuszczoną w dół. Ubrany w długą, białą suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz, założony na plecy. Na piersi gorejące serce na tle promienistej glorii, z zatkniętym u szczytu małym krzyżykiem, oplecione koroną cierniową. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, małymi oczami, ze wzrokiem skierowanym na wprost, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle oraz długimi włosami, z przedziałkiem pośrodku, spływającymi długimi puklami na ramiona i plecy. Na dłoniach widoczne ślady męki. Tło jednolite, ciemnobrązowe. Kolorystyka ciemna. W prawym, dolnym narożu sygnatura „R(ok) 1935/ ST(ANISŁAW) CIĘŻADLIK”.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Tablica uzyskała kształt leżącego prostokąta. Jej pole w całości pokrywa inskrypcja: "Tu spoczywają Zwłoki / JÓZEFA GOLAWSKYEGO / Śmierć przed wczesna wydarła go matce / Zył lat 26 / Umarł 14 Maja 1836. R[OKU]. / Czytelniku racz westchnąć za Dusze jego / Do Wspólnego Ojca".
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Golawskyego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Czecha

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, z uszkami, fazowanymi krawędziami bocznymi, zwieńczone łukiem półkolistym, nadwieszonym. W górnej części okrągły medalion z głową zmarłego, ukazanego z profilu, zwróconego w prawo i sygnaturą „M[ichał] Korpal”. W dolnej płyta z inskrypcją „Czci i Pamięci / D(okto)ra JÓZEFA DIETLA / KAWALERA ORDERÓW FRANCISZKA JÓZEFA I ŻELAZNEJ KORONY, / KOMANDORA ORDERU GRZEGORZA VII, / PROFESORA i REKTORA UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO), / którego staraniem język ojczysty w wykładach przywrócony, / Dyrektora Kliniki chorób wewnętrznych, / Członka czynnego i Dyrektora Wydziału przyrodn(iczego) / Akademii Umiejętności w Krakowie, / Prezesa i Członka honorowego licznych Towarzystw lekarskich, / naukowych i humanitarnych w kraju i za granicą, / Wskrzesiciela zdrojowisk krajowych, / Autora wielu cennych dzieł lekarskich i pedagogicznych / i. t. d. i. t. d. / Posła na Sejm kraj(owy), Członka Izby Panów austr(yjackich) Rady Państwa, / pierwszego Prezydenta miasta Krakowa po objęciu samorządu, / Męża nieskazitelnego charakteru, wielkiej wiedzy i miłości / ojczyzny. / *1804. r(oku) †1878 r(oku) / WDZIĘCZNA RODZINA NAPIS TEN POŚWIĘCA.”
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Dietla

Zdjęcie nr 1: Epitafium wsparte na dwóch kanelowanych konsolach i wysokiej profilowanej podstawie, zbudowane z toskańskich pilastrów i stojących przed nimi kolumn, dźwigających belkowanie o wyłamanym ponad nimi architrawem i fryzem oraz prostym gzymsem. Nad nim dwie stykające się woluty podtrzymują krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie. W dolnej części tarcza o wciętych w górnej części pobocznicach z wypukłym godłem herbu Jastrzębiec. Nad tarczą korona otwarta i klejnot w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. W polu środkowym inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA EMANUELA / JANKOWSKIEGO / OBOJGA PRAW / I FILOZOFII DOKTORA / PROFESORA FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONKA TOWARZYSTWA / NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO / * W PRUSIECH W 1790. / + W KRAKOWIE 1847.”
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Portret księdza Józefa Sławińskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-ksiedza-jozefa-slawinskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności