Felicjan Konstanty Szaniawski

Biogram

Felicjan Konstanty Szaniawski urodził się 24 listopada 1668 w Postawach (pow. oszmiański), zmarł 2 lipca 1732 w Lipowcu. Był synem klucznika wileńskiego Piotra Kazimierza i Katarzyny z Chomskich. Uczył się w kolegium Pijarów w Warszawie, w jezuickiej Akademii Wileńskiej oraz studiował na Uniwersytecie Krakowskim. W 1694 roku przyjął święcenia kapłańskie i szybko otrzymał probostwo raduńskie oraz prepozyturę trocką. Następnie został kanonikiem i kanclerzem diecezji wileńskiej. W okresie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego w 1696 roku i podczas trzeciej wojny północnej (1700-1721) był stronnikiem Augusta II Mocnego (od 1703 roku pełnił funkcję sekretarza królewskiego i referendarza litewskiego, mianowano go również biskupem włocławskim). Tuż przed obraniem Konstantego Szaniawskiego ordynariuszem diecezji krakowskiej w 1720 roku, duchowny erygował misję jezuitów przy kaplicy królewskiej w kościele Mariackim w Gdańsku. Swą posługę w Małopolsce rozpoczął od druku listu pasterskiego „Idea vitae sacerdotalis ad usum Cleri Dioecesani”, będącego swoistym podręcznikiem ascezy kapłańskiej. W 1725 roku na mocy postanowień Sejmu Niemego wydał edykt przeciwko protestantom, nakazując im podporządkowanie się katolickim władzom religijnym. Następnie zreorganizował istniejące seminarium duchowne na Wawelu oraz założył dwie nowe placówki, jedną w 1728 roku przy klasztorze Misjonarzy na Stradomiu i drugą dwa lata wcześniej przy kolegiacie w Kielcach, oddane w opiekę kapłanom księdza Bartłomieja Holzhausera (tzw. Bartoszom). Ponadto powołał komisję mającą dokonać urbanistycznej reformy miasta oraz zlecił przebudowę kolegiaty i jednego skrzydła pałacu biskupiego. W rodzinnym Łukowie ufundował bursę dla biednych uczniów, zwaną „Collegium Szaniavianum”, a w Busku osadził konwent Norbertanek. Staraniem ordynariusza w latach 1726-1729 odremontowano zamek królewski w Krakowie, spalony przez Szwedów w 1702 roku. Konstanty Felicjan Szaniawski zmarł w 1732 roku na zamku biskupim w Lipowcu, gdzie wcześniej utworzył dom poprawczy dla księży. Pochowano go w kaplicy Bodzantyńskiej (Konarskiego) w katedrze wawelskiej, pod nagrobkiem autorstwa Kacpra Bażanki.

Bibliografia