Ufundowany przez proboszcza Jana Gorelewicza do kaplicy wzniesionej przez księdza Michała Lorencza w 1745 roku. Zapewne odnowiony i uzupełniony w latach 1873-1894 za proboszcza Aleksandra Begala.
Ołtarz architektoniczny, trójosiowy, z wydzieloną częścią cokołową, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Mensa drewniana tumbowa, ozdobiona nałożonymi płaskorzeźbionymi motywami rocaille’ów i roślinnymi. Po bokach mensy, w części cokołowej dwie bramki obejścia zamknięte półkoliście, w których osadzone na zawiasach drzwi jednoskrzydłowe z płycinami z malowanymi przedstawieniami świętych. W predelli oszklona trumienka z rzeźbą Chrystusa w grobie. Pole środkowe nastawy ujęte dwoma czworobocznymi filarami o kompozytowych kapitelach. Pola boczne wklęsłe i cofnięte od lica pola środkowego flankowane kolumnami o gładkich trzonach i kompozytowych kapitelach, umieszczonych na wysokich dwustopniowych postumentach ustawionych kątowo, zdobionych płycinami. Podpory dźwigają pełne belkowanie i gzyms, przerwane nad polem środkowym. W polu środkowym głęboka nisza w kształcie prostokąta stojącego zamkniętego łukiem wypukło-wklęsłym, w bogatym obramieniu. W niej rzeźba Pieta. Po bokach, na tle filarów, umieszczone dwa okazałe anioły w dynamicznych pozach, z rozłożonymi skrzydłami. Ponad niszą płaskorzeźbiona Chusta św. Weroniki rozpostarta przez dwa uskrzydlone putta ze stopami wspartymi na obłokach. W polach bocznych nastawy sferyczne płyciny w asymetrycznych złoconych obramieniach, na których tle umieszczone na konsolach rzeźby: Św. Jan Ewangelista (po lewej) i Św. Maria Magdalena (po prawej). Zwieńczenie w formie aedikuli ujętej wolutami i zwieńczonej półkoliście. Na tle aedikuli rzeźbione przedstawienie tronującego Boga Ojca, ponad głową którego Arma Christi; wokół putta i uskrzydlone główki aniołków. W osiach podpór rzeźby uskrzydlonych aniołów. Uszaki nastawy rzeźbione, ażurowe, złocone, z motywów rocaille’ów i kwiatów słonecznika. Struktura polichromowana na kolor szaro-niebieski, a trzony filarów i kolumn oraz tła płycin na czerwono, imitując marmur; detale i ornamenty złocone; szaty rzeźb złocone i srebrzone; karnacje w kolorze naturalnym.
Rokokowy ołtarz zapewne z warsztatu Johannesa Feega z Kiežmarku. Nastawa prezentuje spójny, pasyjny program ikonograficzny.
Dobry.
Ołtarz drewniany, rzeźbiony, polichromowany, złocony, srebrzony; architektoniczny, trójosiowy, z wydzieloną częścią cokołową, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. W predelli oszklona trumienka z rzeźbą Chrystusa w grobie. Pole środkowe nastawy ujęte dwoma czworobocznymi filarami o kompozytowych kapitelach. Pola boczne wklęsłe i cofnięte od lica pola środkowego flankowane kolumnami o gładkich trzonach i kompozytowych kapitelach. Podpory dźwigają pełne belkowanie i gzyms, przerwane nad polem środkowym. W polu środkowym w niszy rzeźba Pieta. Po bokach, na tle filarów, umieszczone dwa okazałe anioły w dynamicznych pozach, z rozłożonymi skrzydłami. Ponad niszą płaskorzeźbiona Chusta św. Weroniki rozpostarta przez dwa uskrzydlone putta ze stopami wspartymi na obłokach. W polach bocznych umieszczone na konsolach rzeźby: Św. Jan Ewangelista (po lewej) i Św. Maria Magdalena (po prawej). W zwieńczeniu rzeźbione przedstawienie tronującego Boga Ojca oraz Arma Christi; wokół putta i uskrzydlone główki aniołków. W osiach podpór rzeźby uskrzydlonych aniołów. Rokokowy ołtarz zapewne z warsztatu Johannesa Feega z Kiežmarku, ufundowany przez proboszcza Jana Gorelewicza w latach 1765-1769.
Andrzej Włodarek, "Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Bolesnej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-w-kaplicy-matki-boskiej-bolesnej-1