Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 2: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 3: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 4: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 5: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 6: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
Zdjęcie nr 7: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.

Ołtarz boczny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Stryszawa
Miejscowość
Hucisko
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sucha Beskidzka
Parafia
Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny
Tagi
dziewięćsił pospolity ołtarz boczny św. Józef
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/01740
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
po 1939 roku, do około trzeciej ćwierci XX wieku
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie, lakierowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Nie są znane dzieje zabytku. Ołtarz powstał zapewne po wybudowaniu świątyni, czyli po 1939 roku.

Opis

Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami z rozetkami, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Struktura ołtarza opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. W polu głównym umieszczony jest obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Święty Józef został przedstawiony w tradycyjnej konwencji ikonograficznej z Dzieciątkiem Jezus na ręku, mającym ukazać go jako opiekuna Syna Bożego oraz z białą lilią w dłoni, symbolem czystości. Niestety nie są znane atrybucja i pochodzenie obrazu. Interesującym motywem w zdobieniu ołtarza są kwiaty dziewięćsiłu pospolitego, występującego na terenie babiogórskim. Dziewięćsił jest góralską nazwą rośliny, która według miejscowych wierzeń ma w sobie dziewięć mocy, które dają człowiekowi dziewięć sił, a te z kolei są dziewięć razy silniejsze od innych ziół. Z kolei zakonnicy roślinę tę zwali osetkiem Najświętszej Marii Panny.

Streszczenie

Ołtarz boczny powstał zapewne po wybudowaniu świątyni, czyli po 1939 roku. Jego struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. W polu głównym umieszczony jest obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Interesującym motywem w zdobieniu ołtarza są kwiaty dziewięćsiłu pospolitego, który występuje na terenie babiogórskim. Dziewięćsił jest góralską nazwą rośliny, która według miejscowych wierzeń ma w sobie dziewięć mocy, które dają człowiekowi dziewięć sił, a te z kolei są dziewięć razy silniejsze od innych ziół.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami, ozdobionymi rozetką, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami, pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz „Najświętsze Serce Jezusa” w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Hucisku usytuowany jest w południowo-zachodniej części wsi. Plac przykościelny otoczony jest żeliwnym płotem z murowanymi słupkami. Kościół skierowany jest na zachód, murowany, otynkowany z wieżą od wschodu. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, prezbiterium zakończone trójbocznie. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, nakryta stropem, oddzielona od prezbiterium szeroką, półkoliście zamkniętą arkadą w ścianie tęczowej. Od południa do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta niewielka zakrystia. Na wschodniej ścianie kościoła drewniany chór muzyczny, wsparty na dwóch filarach jest dostępny schodami od południowej strony nawy. Nawę oświetlają umieszczone w północnych i południowych ścianach prostokątne, zamknięte półkoliście okna, po trzy z każdej strony. Do świątyni prowadzą dwa wejścia: główne od strony wschodniej, drugie przez zakrystię. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z regularnych ciosów kamienia. Prezbiterium jest niższe od nawy. Do wschodniej fasady kościoła dostawiono założoną na planie kwadratu dwukondygnacyjną wieżę-dzwonnicę, ustawioną na kruchcie na planie prostokąta. Kruchta została zamknięta trójkątnym szczytem; w jej polu znajduje się głęboka wnęka w kształcie stojącego prostokąta, zamknięta łukiem półkolistym. Poszczególne kondygnacje wieży rozdzielone są daszkami i przeprute otworami okiennymi. Całość zwieńczono wieloboczną latarnią oraz cebulastym hełmem z łacińskim krzyżem. Prezbiterium i nawa przykryte są oddzielnie, stromymi dachami dwuspadowymi. Na środku nawy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i cebulastym hełmem.
kościół
Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna, ustawiona na jednym stopniu. Antepedium trójpolowe, obramione profilowanymi listwami, w narożach ujęte skręconymi, złoconymi kolumnami. W środkowym polu hierogram IHS, w bocznych motywy kwiatu dziewięćsiłu. Portatyl w formie kamiennej płytki. Tabernakulum w kształcie niewielkiej prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach skręconymi kolumnami o kapitelach kostkowych, podtrzymujących profilowany gzyms. Od frontu drzwiczki w formie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, z rytą dekoracją roślinną i aplikowanym złoconym kielichem. Nastawa płaska, flankowana skręconymi, złoconymi kolumnami, ustawionymi na cokołach, dekorowanych rozetką. Kolumny zwieńczone kostkowymi kapitelami, ozdobionymi rozetką, nad którymi przerwany przyczółek. Nad polem środkowym zredukowane belkowanie, z fryzem zdobionym ukośną kratką. Zwieńczenie ujęte dwoma wolutami z uskokiem, dekorowanymi na krańcach rozetkami, pomiędzy którymi półokrągłe wycięcie i łaciński krzyż. W polu głównym obraz „Najświętsze Serce Jezusa” w prostokątnej ramie, dookoła obwiedziony szerokim profilowaniem. Struktura bejcowana, pokryta lakierem, detale i kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Witraż w drugim przęśle od zachodu, w oknie południowym. Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, podzielona pionową laską na dwie części, u góry z maswerkiem o motywie czteroliścia. Witraż ukazuje scenę objawienia się Matki Boskiej w Lourdes. W lewej części Matka Boska stojąca w grocie, w białej sukni, błękitnym płaszczu, przewiązana w pasie szarfą. Na prawej ręce ma zawieszony różaniec, wokół głowy dziesięć gwiazd. Spod stóp Marii wypływa źródło. W prawej części klęcząca św. Bernadeta ubrana w pomarańczową suknię, fioletową chustkę, na głowie biały welon. W tle pejzaż z wschodzącym słońcem. W górnej części dekoracja ornamentalna w postaci geometrycznych rozet. W polu czteroliścia godło z koroną, jabłkiem oraz skrzyżowanym berłem i mieczem. W dolnej części róże tworzące dekoracyjny pas. W prawym dolnym narożu napis: RYS. JAN MIKOŁAJSKI / ODREMONTOWALI / BRACIA PACZKA. U dołu prostokątne, białe pole z napisem: FUNDAVIT HEDVIGIS ORTYŃSKA EMERITA / MAGISTRA SCHOLAE / A.D. 1939 CURA PAROCHI JACOBI MORAJKA. Bogaty modelunek światłocieniowy, żywa kolorystyka.
witraż
Matka Boska z Lourdes
Zdjęcie nr 1: Okrągły medalion ujęty opaską z motywem korony cierniowej oraz profilowanym pasem; wewnątrz płaskorzeźbiony wizerunek Chrystusa. Twarz ma trójkątną, o dużych, migdałowatych, zamkniętych oczach, prostym nosie, wąskich ustach; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz lekko kręconymi włosami. Na głowie ma koronę cierniową. Medalion ujęty motywem trójkątów oraz glorią złożoną z ułożonych naprzemiennie promieni strzępionych i falistych. Twarz Chrystusa polichromowana naturalistycznie z zaznaczonymi ranami na głowie; medalion i gloria złocone i srebrzone. Na odwrocie napis „Oblicze Pana Jezusa / Rzeźbił dnia 28/X. / w 1939 r. WGórka.”
płaskorzeźba
Veraikon
Zdjęcie nr 1: Prezbiterium: Sklepienie krzyżowo-żebrowe, dwuprzęsłowe. Pola sklepienne malowane są na kolor beżowy. Od strony wschodniej z centralnie umieszczonymi trzema kolistymi medalionami, mieszczącymi przedstawienie gołębicy Ducha Świętego w obłokach na błękitnym tle (w medalionie centralnym) oraz przeciwstawnie ustawione popiersia dwóch serafinów przedstawionych jako jasnowłosi młodzieńcy w pastelowych szatach, z nimbem wokół głowy (w medalionach skrajnych). W ścianach tarczowych umieszczone wizerunki czterech ewangelistów wraz z ich atrybutami. W pierwszym od wschodu przęśle przedstawienie św. Jana z orłem (po lewej od ołtarza) i św. Mateusza z aniołem (po prawej). W przęśle drugim wizerunek św. Łukasza z uskrzydlonym bykiem (po lewej) i św. Marka z uskrzydlonym lwem (po prawej). Ewangeliści ukazani w popiersiu, na tle błękitnego nieba, obłoków i promienistego nimbu. W dolnej części każdej z kompozycji przedstawione symbole każdego z ewangelistów. Święty Jan ukazany jako młody, jasnowłosy mężczyzna z głową zwróconą w prawo. Ubrany jest w jasnozieloną szatę oraz luźno przerzucony przez ramię różowy płaszcz. W prawym ręku trzyma pióro, w lewym księgę. Świętego Mateusza przedstawiono jako starszego, siwowłosego i brodatego mężczyznę z głową zwróconą w lewo. Ubrany jest w złotą szatę oraz błękitny płaszcz. Swoją lewą rękę składa na piersi, prawą wskazuje w dół. Święty Łukasz przedstawiony jest jako starszy siwowłosy i brodaty mężczyzna ukazany w dynamicznej pozie – z głową z profilu zwróconą w lewo oraz lewą ręką uniesioną do góry. Postać ubrana jest w jasnofioletową szatę oraz błękitny płaszcz. Świętego Marka przedstawiono z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo i głową ujętą z profilu. Ewangelistę ukazano jako dojrzałego, brodatego mężczyznę o ostrych rysach. Ubrany jest w różową szatę oraz błękitny płaszcz z jasnozieloną podszewką. W swoim prawym ręku trzyma pióro. Elementy architektoniczne takie jak żebra sklepienne, obramienia okien i arkadowych nisz oraz gzyms przebiegający na linii parapetów okiennych są polichromowane w odcieniach szarości z efektem marmoryzacji naśladującej kolorystykę alabastrowych elementów wyposażenia kościoła. Arkada i ściana tęczowa: Na ścianie tęczowej znajduje się wielopostaciowa, figuralna kompozycja z umieszczonym w centrum przedstawieniem Matki Boskiej Częstochowskiej unoszącej się na skrzydłach orła białego. Przedstawienie to jest flankowane przez dwie grupy świętych. Popiersie Marii z Dzieciątkiem ukazano na tle obłoków oraz promienistej glorii oraz ujęto wieńcem dwunastu gwiazd. Z lewej strony kompozycji ukazano sześcioosobową grupę klęczących świętych, zwracających się w kierunku Marii. Od lewej przedstawiony św. Andrzej Bobola z rękoma skrzyżowanymi na piersi, św. Wojciech w infule i paliuszu szeroko rozpościerający ramiona, św. Kinga w brązowym habicie klaryski z koroną na głowie, błogosławiona Bronisława w jasnoróżowym habicie, z krucyfiksem w dłoni, św. Stanisław biskup i męczennik z pastorałem w dłoni oraz infule na głowie i św. Jadwiga Królowa przedstawiona w złotej koronie i gronostajowym płaszczu. Sześcioosobową grupę świętych ukazanych z prawej strony kompozycji od lewej otwiera postać św. Jana Kantego przedstawionego w birecie oraz obszernym, czerwonym płaszczu z gronostajowym kołnierzem. Za nim przedstawiony św. Stanisław Kostka z rękoma skrzyżowanymi na piersi, następnie św. Jacek w habicie dominikańskim z monstrancją w ręku, błogosławiony Wincenty Kadłubek w stroju biskupim, św. Kazimierz Królewicz w mitrze książęcej oraz czerwonym płaszczu podbitym gronostajem i błogosławiona Salomea przedstawiona w brązowym habicie klaryski, z mitrą na głowie. Nawa główna: W nawie sklepienie kolebkowe z lunetami, trójprzęsłowe. Pola sklepienne malowane na kolor jasnobeżowy. W każdym z przęseł, w lunetach sceny figuralne, tworzące cykl ikonograficzny obrazujący sceny z życia Chrystusa i Marii. Wszystkie sceny umieszczone na tle nieba i obłoków. Cykl otwiera scena Zwiastowania umieszczona w pierwszym od prezbiterium przęśle sklepienia po lewej (północnej) stronie. W obłokach ukazani Maria (z prawej) oraz archanioł Gabriel (z lewej), ponad którymi unosi się gołębica Ducha Świętego otoczona świetlistą glorią. Maria przedstawiona jako młoda, jasnowłosa kobieta z ciałem zwróconym w prawo. Głowa otoczona nimbem, pochylona do dołu, prawa ręka złożona na piersi. Postać ubrana jest w białą suknię oraz błękitny płaszcz. Archanioł Gabriel ukazany z profilu w dynamicznej pozie z prawą ręką uniesioną do góry i lewą wyciągniętą do przodu, w której trzyma kwiat lilii. Anioł ubrany jest w długą, jasnoróżową szatę. W kolejnym przęśle przedstawiono Boże Narodzenie. W dolnej części kompozycji ukazani św. Józef (z lewej) i Maria (z prawej) klęczący w obłokach, obok żłóbka z Dzieciątkiem Jezus. Józef ukazany jako dojrzały, brodaty mężczyzna w żółtej szacie i zielonym płaszczu, trzymający w prawej ręce kwiat lilii. Maria przedstawiona jako młoda kobieta z dłońmi złożonymi w geście modlitwy, ubrana w jasnoróżową szatę oraz błękitny płaszcz, którego poła nakrywa jej głowę. Dzieciątko Jezus przepasane białą materią, ukazane frontalnie z rękami wyciągniętymi do góry. W górnej części kompozycji przedstawiony frontalnie długowłosy anioł w jasnozielonej szacie trzymający oburącz banderolę z napisem „GLORIA IN EXCELSIS DEO”. W trzecim przęśle scena Modlitwy w Ogrójcu. Z lewej strony kompozycji przedstawiony z profilu, klęczący Chrystus unoszący do góry ręce złożone w geście modlitwy. Postać ubrana w długą, białą szatę oraz luźno przerzucony przez ramię jasnobłękitny płaszcz. Z prawej strony kompozycji, naprzeciw Chrystusa ukazujący się w obłokach anioł trzymający złoty kielich. Anioł przedstawiony jako długowłosa, młodzieńcza postać ubrana w biało-zielone szaty. Wokół obu postaci rama utworzona z ciemnoszarych, skłębionych obłoków. Kolejne przedstawienia figuralne znajdują się w prawej (południowej) części sklepienia. W pierwszym od strony chóru przęśle przedstawiono Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji ukrzyżowany Chrystus z ramionami uniesionymi do góry, tworzącymi linię litery „V”, uniesioną głową w koronie cierniowej oraz stopami przebitymi jednym gwoździem. Postać przepasana długim, białym perizonium. U stóp krzyża ukazani w dynamicznych pozach, z rękoma wzniesionymi do góry św. Jan Ewangelista (z lewej) oraz Maria (z prawej). Święty Jan ubrany w zieloną szatę oraz rozwiany żółto-różowy płaszcz. Maria ukazana w jasnoróżowej sukni oraz granatowo-zielonym płaszczu i chuście na głowie. W kolejnym przęśle przedstawiono scenę Zmartwychwstania. W centrum kompozycji ukazany frontalnie, całopostaciowo zmartwychwstały Chrystus w obszernym, układającym się w dynamicznie załamujące się fałdy, czerwonym płaszczu. Jezus prawą, uniesioną do góry ręką błogosławi, w lewej trzyma chorągiew paschalną. W dolnej części kompozycji przedstawiony anioł w błękitnej szacie podtrzymujący wieko grobowca. W ostatnim przęśle znajduje się scena Wniebowzięcia Marii. W centrum kompozycji, na jasnożółtym tle frontalnie przedstawiona, unosząca się ponad obłokami Maria. Postać ukazana jako młoda kobieta z głową otoczoną wieńcem z gwiazd i rękami uniesionymi do góry. Ubrana jest w jasnoróżową suknię oraz spięty pod szyją, błękitny płaszcz. W dolnej części kompozycji dwa anioły ukazane w dynamicznych pozach. Anioł z lewej strony w zielonej sukni, anioł z prawej w jasnoróżowej. Na ścianie zachodniej kościoła, na wysokości parapetu chóru muzycznego dwie prostokątne płyciny zamknięte łukiem półokrągłym. Płycina z lewej mieści przedstawienie św. Cecylii grającej na organach, płycina z prawej wizerunek króla Dawida grającego na harfie. Pasy gurtów sklepiennych w nawie dekorowane są geometryczną dekoracją z malowanymi pseudopłycinami w kształcie poziomego prostokąta o krótszych bokach zamkniętych łukiem półkolistym z uskokiem. Filary artykułujące nawę, parapet chóru muzycznego oraz gzyms na ścianie zachodniej świątyni polichromowane w odcieniach szarości z efektem marmoryzacji naśladującej kolorystykę alabastrowych elementów wyposażenia kościoła.
polichromia ścienna
Polichromia ścienna

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Maria Działo, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-62

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności