Veraikon

Dzieje zabytku

Rzeźbiony veraikon został wykonany prze W. Górkę w 28 października 1939 roku.

Opis

Okrągły medalion ujęty opaską z motywem korony cierniowej
oraz profilowanym pasem; wewnątrz płaskorzeźbiony wizerunek Chrystusa. Twarz ma trójkątną, o dużych, migdałowatych, zamkniętych oczach, prostym nosie, wąskich ustach; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz lekko kręconymi włosami. Na głowie ma koronę cierniową. Medalion ujęty motywem trójkątów oraz glorią złożoną z ułożonych naprzemiennie promieni strzępionych i falistych. Twarz Chrystusa polichromowana naturalistycznie z zaznaczonymi ranami na głowie; medalion i gloria złocone i srebrzone. Na odwrocie napis „Oblicze Pana Jezusa / Rzeźbił dnia 28/X. / w 1939 r. WGórka.”

Zarys problematyki artystycznej

Veraikon (chusta św. Weroniki) stanowi jeden z typów wizerunków twarzy Chrystusa, który miał powstać w nadnaturalny sposób (acheiropita) i uznany został za prawdziwy. W sztuce zachodniej veraikon ukazywany był na chuście trzymanej przez św. Weronikę lub anioły, a także jako samodzielny wizerunek twarzy Chrystusa cierpiącego w koronie cierniowej i aureoli czy glorii, jak na omawianej płaskorzeźbie.





przedstawienie twarzy Chrystusa powstałe w nadnaturalny sposób, na chuście św. Weroniki podczas drogi krzyżowej. Ukazywany jest jako

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Silne zabrudzenia; drobne odpryski i przetarcia złoceń oraz srebrzeń.

Streszczenie

Rzeźbiony veraikon został wykonany prze W. Górkę w 1939 roku. Veraikon stanowi jeden z typów wizerunków twarzy Chrystusa, który miał powstać w nadnaturalny sposób (acheiropita) i uznany został za prawdziwy. W sztuce zachodniej veraikon ukazywany był na chuście trzymanej przez św. Weronikę lub anioły, a także jako samodzielny wizerunek twarzy Chrystusa cierpiącego.

Bibliografia