Obraz Najświętszego Serca Jezusa został namalowany w pierwszej ćwierci XX wieku przez Mariana Szczurowskiego. Dzieło ufundował J. Zastawniak.
Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany w całej postaci, frontalnie, w wykroku, z uniesionymi i rozłożonymi na boki rękami, prawa dłoń w geście błogosławieństwa. Na dłoniach i stopach zaznaczone rany. Twarz ma podłużną, o wąskich, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach, okoloną krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami, sięgającymi ramion. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w białą, luźną tunikę oraz czerwony płaszcz, przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Na piersi ma gorejące serce w glorii promienistej. Chrystus ukazany na tle pejzażu, z widocznym polem pszenicy. Przed nim, pośród roślin na ziemi leży złamana szabla. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „M(arian) Szczurowski”.
Wizerunek Najświętszego Serca Jezusa ukazany jest w jednym z wariantów ikonograficznych tego przedstawienia zwanym Venite ad me (z łac. „Przyjdźcie do mnie”; „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”, Mt 11, 28). Charakteryzuje go postać Chrystusa z rozłożonymi na boki rękami i gorejącym sercem unoszącym się na jego piersi. Ten wariant ikonograficzny zainspirowany był powstałą w 1820 roku figurą Chrystusa Miłosiernego Berthela Thorvaldsena. Swój rozkwit przeżywał w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Ikonografia Najświętszego Serca Pana Jezusa kształtowała się od XVIII wieku, począwszy od zaaprobowania przez Klemensa XIII nabożeństwa do tegoż (1765) i powstania jego pierwszych wizerunków autorstwa Pompeo Batoniego. Jednak to wiek XIX był okresem największego kultu Serca Jezusowego, a za tym ukształtowania się jego jedynej dopuszczalnej ikonografii ustalonej w 1891 roku, a więc Chrystusa z unoszącym się na jego piersi gorejącym sercem.
Dobry.
Obraz Najświętszego Serca Jezusa został namalowany w pierwszej ćwierci XX wieku przez Mariana Szczurowskiego. Dzieło ufundował J. Zastawniak. Wizerunek Najświętszego Serca Jezusa ukazany jest w jednym z wariantów ikonograficznych tego przedstawienia zwanym Venite ad me (z łac. „Przyjdźcie do mnie”; „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”, Mt 11, 28).
Paulina Kluz, "Najświętsze Serce Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietsze-serce-jezusa-27