Figura mogła powstać na przełomie XIX i XX wieku. Była wymieniona w inwentarzu z 1923 roku jako Matka Boska Różańcowa.
Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem ustawiona na niskiej, ciemnobrązowej podstawie. Maria ukazana frontalnie, w wykroku, z głową lekko przechyloną w lewo; prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, w lewej trzyma złote berło. Twarz ma owalną, o młodzieńczych i regularnych rysach; oczy ma skierowane w dół, prosty, długi nos i wąskie usta. Jasnobrązowe, falowane włosy spływają jej na plecy. Na głowie ma złoconą, otwartą koronę. Jest ubrana w czerwoną suknię przewiązaną w pasie złoconym sznurem oraz niebieski płaszcz z beżową podszewką, spięty na piersi klamrą, okrywający ramiona, nogi i podtrzymywany z przodu. Dzieciątko w pozycji siedzącej, frontalnie, ze skrzyżowanymi nogami, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma niebieską kulę. Ma owalną twarz, małe oczy, wąski nos i niewielkie usta, na policzkach rumieńce, a na głowie krótkie, jasne, kręcone włosy. Jest ubrane w jasną, długą tunikę.
Rzeźba przedstawia Matkę Boską Wspomożenia Wiernych. Temat ten zyskał popularność na przełomie XIX i XX wieku, co wiązało się z szerzeniem jej kultu przez prężnie rozwijające się w tym czasie Towarzystwo św. Franciszka Salezego, popularnie nazywane salezjanami. Święty Jan Bosko, założyciel zgromadzenia, w trudnych chwilach wzywał Marię i poświęcił jej zbudowany w 1868 roku dzięki swoim staraniom macierzysty kościół zgromadzenia w Turynie.
Dobry.
Figura mogła powstać na przełomie XIX i XX wieku. Przedstawia Matkę Boską Wspomożenia Wiernych. Temat ten zyskał popularność na przełomie XIX i XX wieku dzięki Towarzystwu św. Franciszka Salezego, popularnie nazywanemu salezjanami.
Agata Felczyńska, "Matka Boża Wspomożycielka Wiernych", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boza-wspomozycielka-wiernych