Pełnoplastyczna, polichromowana figura Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka zmarłego Chrystusa smukła, wychudła o naturalnej karnacji z lekko zaznaczoną muskulaturą i układem kostnym klatki piersiowej. Ramiona uniesione wysoko tworzą łuk, dłonie z wyprostowanymi palcami wskazującym i środkowym, nogi ugięte w kolanach. Głowa lekko pochylona, zwrócona w prawą stronę. Twarz podłużna, oczy zamknięte, nos długi, broda krótka rozdzielona na końcu w dwa pukle. Głowę okalają długie, kręcone włosy opadające na ramiona. Perizonium krótkie, ciasto oplatające biodra, spięte na lewym boku. Z boku, dłoni, stóp i spod korony cierniowej spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, prosty, pomalowany na ciemnobrązowy kolor. Nad głową barokowy titulus w formie kartusza z owalną płyciną w polu z napisem „INRI”, dekorowany ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
Figura lekko zabrudzona, widoczne pęknięcia przy łączeniach ramion z torsem.
Krucyfiks prawdopodobnie powstał w XVII wieku. Nad głową Chrystusa umieszczony jest barokowy titulus z napisem „INRI”, ozdobiony ornamentem małżowinowo-chrząstkowym.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-86