Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Zdjęcie nr 2: Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Zdjęcie nr 3: Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Zdjęcie nr 4: Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
Zdjęcie nr 5: Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.

Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Budzów
Miejscowość
Budzów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sułkowice
Parafia
Parafia Matki Boskiej Pocieszenia
Tagi
krucyfiks rzeźba XVIII wieku
Identyfikator
DZIELO/13337
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 63 cm
wysokość – 180 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion. Rzeźba pełna; figura w typie Cristo morte, ciało w dużym zwisie, o układzie bliskim literze „Y”. Głowa przechylona na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, o wyraźnych rysach, dużym nosie i pełnych ustach, okolona zarostem. Na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, ciało z zaznaczonymi silnie mięśniami rąk i nóg oraz żebrami klatki piersiowej i mostkiem. Perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające oba uda; tkanina drapowana, przerzucona przez sznur w partii podbrzusza. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Dzieło, pomimo iż posiada wysokie walory artystyczne nie jest wzmiankowane w literaturze. Posiada cechy stylistyczne charakterystyczne dla osiemnastowiecznej rzeźby: ekspresję wyrażającą się w układzie sylwetki, wąską talię oraz złocone perizonium przewiązane sznurem, które odsłania boki. Chrystus został ukazany w tzw. typie Cristo morte, ukazującym go jako zmarłego: z zamkniętymi oczami i delikatnie otwartymi ustami.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Krucyfiks reprezentuje osiemnastowieczną rzeźbę o charakterystycznym perizonium przewiązanym sznurem, odsłaniającym oba boki. Chrystus na krzyżu został ukazany w typie Cristo morte z zamkniętymi oczami i delikatnie otwartymi ustami.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zakrystii. Kosz na planie ośmioboku; ścianki wydzielone wąskimi kolumienkami, stojącymi na wspornikach; w polach płyciny w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem trójlistnym z maswerkami w przyłuczach, wewnątrz płaskorzeźbione półpostacie: św. Łukasza, św. Mateusza, Jezusa Chrystusa, św. Jana i św. Marka. Ewangeliści ukazani są frontalnie w trzech czwartych, z księgami oraz z piórami do pisania w dłoniach. Jezus z dłońmi ułożonymi w geście błogosławieństwa. Ubrani są w złote suknie i płaszcze. Wokół głów mają złote i koliste nimby; Jezus nimb krzyżowy. Ewangelistom towarzyszą ich symbole: św. Łukaszowi – byk, św. Mateuszowi – uskrzydlona główka aniołka, św. Janowi – orzeł, a św. Markowi – lew. Pod każdą płyciną znajdują się banderole z podpisami, kolejno od lewej: „Św(ięty) ŁUKASZ”, „Św(ięty) MATEUSZ”, „JEZUS CHRYSTUS”, „Św(ięty) JAN”, „Św(ięty) MAREK”. Tła płycin zapełnia kratownica, której kwadratowe pola wypełniają greckie krzyżyki. Dolna krawędź kosza zdobiona jest neogotyckim fartuchem; parapet ma formę gzymsu. Zaplecek wąski, ujęty parą kolumienek; w polu drzwi o kształcie prostokąta stojącego dekorowane dwiema płycinami z maswerkami; nad nimi prostokątna płaskorzeźba z przedstawieniem płynącej łodzi z monogramem Chrystusa na tle rozpiętego żagla. Baldachim powtarzający plan kosza, w formie podstawy dla ośmiobocznej ażurowej wieżyczki z blendami w ściankach i łukami przyporowymi, dekorowanej żabkami. Krawędź baldachimu profilowana, dekorowana sterczynami w narożach i neogotyckimi fartuchami u spodu i u góry. W podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii. Struktura w kolorze naturalnego drewna; płyciny polichromowane na niebiesko i czerwono; elementy architektoniczne, profile, kolumienki i ścianki kosza złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona na niskim cokole, na rzucie kwadratu; wsparta na półsferycznej stopie z cokolikiem, z datą wyrytą na płaszczu: „R(oku) P(ańskiego) 1869”. Trzon cylindryczny, lekko zwężający się ku górze, ozdobiony pionowymi żłobieniami. Czara w kształcie kielicha, w dolnej części puklowana, w górnej z wywiniętym silnie brzegiem. Pokrywa wysoka, w typie cylindrycznej aediculi ujętej kolumnami, podtrzymującymi wydatny gzyms. Na ściance frontowej drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte łukiem półkolistym, ozdobione motywem kratownicy wypełnionej gwiazdkami i krzyżem o trójlistnie zakończonych ramionach. Na pokrywie grupa rzeźbiarska przedstawiająca Chrzest Chrystusa pod trzema wolutowymi kabłąkami spiętymi u góry koroną w typie zamkniętym. Nad gzymsem wtórny napis: „NA MILLENIUM 966-1966 WEŹMIJ ŚWIECĘ PŁONĄCĄ I NIENAGANNIE STRZEŻ CHRZTU SWOJEGO”. Pokrywa, kanelury oraz puklowanie złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół na planie krzyża łacińskiego, jednonawowy, z transeptem, zamknięty trójbocznym prezbiterium od północy i dobudowaną do niego zakrystią; na skrzyżowaniu nawy głównej i ramion transeptu wieżyczka na sygnaturkę. Fasadę tworzy masywna wieża, zwieńczona hełmem pokrytym blachą miedzianą. Główne wejście do kościoła od strony południowej, poprzez neoromański portal; wejścia boczne zlokalizowane od wschodu i zachodu, na styku nawy głównej i transeptu poprzez niewielkie kruchty. W oknach, w nawie współczesne witraże przedstawiające tajemnice różańca świętego; w prezbiterium Chrystusa ukrzyżowanego, św. Jana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiego, a w transepcie świętych zakonników: M. M. Alacoque, brata Alberta i siostrę Faustynę oraz św. Maksymiliana Marię Kolbego i bł. księdza Jerzego Popiełuszkę.
kościół
Kościół Matki Boskiej Pocieszenia
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Dzieciątka Jezus i Anioła Stróża ustawiony na prostopadłościennej, profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia, flankowany spływami wolutowymi w formie wici roślinnej, zamknięty profilowanym gzymsem. W zwieńczeniu dekorowany rzeźbioną, stylizowaną ornamentyką roślinną z zatkniętym na szczycie krzyżykiem łacińskim. Obrazy ujęte w prostokątne ramy, zdobione fakturowaniem i ośmioma rozetkami. Na awersie obraz z przedstawieniem młodzieńczego Jezusa, ukazanego w centrum kompozycji, w pozycji stojącej, z rękami rozłożonymi na boki, którymi przytrzymuje otaczające go kwiaty lilii. Ubrany w długą, jasnoróżową sukienkę z długimi rękawami, ze złotym obszyciem przy szyi. Twarz młodzieńcza o delikatnych rysach, wzrok spuszczony w dół; włosy jasne, średniej długości, z przedziałkiem pośrodku; wokół głowy złoty, okrągły nimb. Całość ukazana na tle pejzażu górskiego, na pierwszym planie pole białych lilii. Na rewersie obraz z przedstawieniem Anioła Stróża czuwającego nad dwójką dzieci. Anioł Stróż ukazany po prawej stronie kompozycji, w postawie stojącej, zwrócony trzy czwarte w prawo, z rękami rozłożonymi nad dwójką bawiących się u jego stóp dzieci. Ubrany w żółtą, długą suknię, przewiązaną czerwonym paskiem, z błękitną szarfą zwiewnie spływającą za plecy, ze skrzydłami rozłożonymi wysoko nad głową, ze złotą przepaską we włosach. Twarz młodzieńcza o delikatnych rysach; włosy jasnobrązowe, średniej długości. Dzieci (chłopczyk i dziewczynka) ukazane podczas zabawy nad przepaścią, trzymające się za dłonie, z bukietem polnych kwiatów w rączkach. Ubrane w białe, krótkie sukienki, dziewczynka z czerwonym fartuszkiem. Całość ukazana na tle bujnej, zielonej roślinności; po lewej stronie kompozycji przepaść. Struktura feretronu złocona.
feretron
Dzieciątko Jezus oraz Anioł Stróż
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami „Ecce Homo” oraz św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, umieszczonymi na prostopadłościennej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia, stojącej na czterech esowatych nóżkach. Obrazy ujęte prostokątną ramą, zamkniętą od góry łukiem półkolistym; flankowane dwiema kolumienkami wspierającymi półkolistą arkadę z akroterionem i krzyżem łacińskim zatkniętym na kuli w zwieńczeniu. Partia cokołu i łuk arkady zdobione rzędem rozet. Pod obrazem „Ecce Homo” płaskorzeźbiony kartusz z narzędziami Męki Pańskiej w polu, pod obrazem św. Józefa kartusz z sercem przebitym mieczem, zwieńczonym krzyżykiem i dwie gałązki lauru. Na obrazie „Ecce Homo” Jezus ukazany frontalnie, w półpostaci z trzciną w prawej dłoni. Ubrany w purpurowy płaszcz, odsłaniający prawą rękę; na głowie korona cierniowa. Twarz podłużna, z długim i wąskim nosem, z dużymi oczami, ze wzrokiem skierowanym na widza; włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na plecy i ramiona. Tło jednolite, szare, wokół głowy Jezusa otok światła. Na rewersie obraz z przedstawieniem św. Józefa z Dzieciątkiem. W centrum kompozycji ukazany św. Józef, w półpostaci, zwrócony delikatnie w lewo, rękami przytrzymujący stojące na stole stolarskim Dzieciątko Jezus. Ubrany w jasnobrązowe szaty. Dzieciątko ukazane frontalnie, z szeroko rozpostartymi na boki rączkami, ze wzrokiem skierowanym w dal. Ubrane w jasnoróżową chustę, odsłaniającą ramiona. Całość ukazana we wnętrzu pracowni stolarskiej. Struktura feretronu złocona, detale czerwone, błękitne i srebrzone.
feretron
Ecce Homo oraz św. Józef
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Matki Boskiej Różańcowej oraz stygmatyzacji św. Franciszka z Asyżu umieszczonymi na prostopadłościennej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia, stojącej na czterech esowatych nóżkach. Obrazy ujęte prostokątną ramą zamkniętą łukiem półkolistym; flankowane dwiema kolumienkami wspierającymi półkolistą arkadę z akroterionem i krzyżem łacińskim zatkniętym na kuli w zwieńczeniu. Partia cokołu i łuk arkady zdobione rzędem rozet. Pod obrazem Matki Boskiej Różańcowej płaskorzeźbiony kartusz z sercem przebitym mieczem, zwieńczony krzyżem oraz dwie gałązki wawrzynu; pod obrazem stygmatyzacji św. Franciszka kartusz z godłem zakonu franciszkańskiego. Na awersie obraz Matki Boskiej Różańcowej. Kompozycja dwustrefowa, w partii wyższej ukazana Matka Boska w pozycji siedzącej na obłokach, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym boku, prawą ręką podająca różaniec św. Dominikowi. Ubrana w jasnoróżową suknię z długimi rękawami; błękitny płaszcz zwiewnie spływający do tyłu oraz biały welon wokół głowy i szyi. Twarz o delikatnych rysach, oczy przymknięte, wzrok skierowany na św. Dominika; jasne włosy. Dzieciątko ukazane frontalnie, ze skrzyżowanymi nogami, rączkami przekazujące różaniec św. Katarzynie Sieneńskiej. Ubrane w długą, białą sukienkę z krótkimi rękawami. W dolnej strefie, po lewej stronie św. Dominik, po prawej św. Katarzyna ze Sieny. Święci ukazani z profilu, zwróceni ku środkowi, z głowami wzniesionymi ku Matce Boskiej. Ubrani w habity i płaszcze dominikańskie, św. Katarzyna z gałązką białej lilii w lewej dłoni. Pomiędzy świętymi krzak jasnoróżowej róży, w górnej strefie chmury. Na rewersie obraz z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Święty ukazany w centrum kompozycji zwrócony w trzech czwartych w prawo, w pozycji klęczącej, z rękami rozłożonymi na boki. Ubrany w habit franciszkański, przewiązany sznurem, na głowie tonsura. Twarz pociągła, z długim i prostym nosem, wzrokiem skierowanym na Chrystusa. W górnym lewym narożu obrazu ukrzyżowany Chrystus jako serafin, otoczony promienistą aureolą, z którego ran odchodzą wiązki promieni tworzące stygmaty na dłoniach i stopach św. Franciszka. Poniżej na pniu drzewa otwarta księga. Całość kompozycji ukazana na tle pejzażu z kościołem w oddali. Struktura feretronu złocona; detale czerwone, błękitne i srebrzone.
feretron
Matka Boska Różańcowa oraz św. Franciszek

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do belki krzyża trzema gwoździami, w typie Christo morte. Ciało w głębokim zwisie, ramiona ułożone w kształt litery „Y”. Głowa opadająca na klatkę piersiową, przechylona na prawe ramię. Twarz szeroka, okolona krótką brodą i włosami opadającymi na prawe ramię. Oczy zamknięte, nos niewielki, prosty, usta rozchylone. Na głowie korona cierniowa. Sylwetka ciała smukła o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze, zwłaszcza w partii klatki piersiowej i ramion. Dłonie o zaciśniętych palcach. Wokół bioder perizonium układające się w głębokie poprzeczne fałdy, z rozwianym zwisem przy lewym boku. Stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą. Karnacja ciała w jasnoszarym odcieniu z zaznaczonymi czerwoną farbą śladami męki. Włosy i zarost ciemnobrązowe, perizonium i korona cierniowa złote. Nad głową srebrny titulus w formie banderoli.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita jest do krzyża o prostych ramionach czterema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, głowa bezwładnie opada na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, skierowane w prawo. Twarz Chrystusa jest pociągła, o zamkniętych oczach, prostym, długim nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach, okolona krótką brodą oraz delikatnie kręconymi włosami opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało wychudzone, o silnie zaznaczonej muskulaturze rąk i nóg, wyraźnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej i zapadłym brzuchu. Biodra przepasane są krótkim perizonium zawieszonym na sznurze, z rozwianym zwisem tkaniny przy lewym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita do krzyża o prostych ramionach trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, głowie opadającej bezwładnie w prawą stronę, z lekko ugiętymi w kolanach nogami oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła, pociągła, z zamkniętymi oczami, długim, wąskim nosem i otwartymi ustami, okolona krótką brodą skręconą w regularne pukle oraz falowanymi włosami opadającymi na plecy i prawe ramię. Na głowie ma zieloną koronę cierniową w formie kołpaka. Sylwetka smukła, proporcjonalnie wydłużona, ciało silnie wychudzone o podkreślonych mięśniach, żebrach i mostku klatki piersiowej oraz ścięgnach nóg i rąk. W boku zaznaczona rana z rzeźbionymi kroplami krwi. Perizonium białe, krótkie, ściśle przylegające do ciała, silnie drapowane, odwinięte i osuwające się w partii podbrzusza, z kaskadowym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Do górnej belki krzyża przybita płaskorzeźbiona tabliczka z inskrypcją „INRI”.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa pełnoplastyczna przybita do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka delikatnie wygięta, ciało zawieszone w dużym zwisie z wyraźnie zaznaczoną anatomią, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą, głowa pochylona do przodu. Twarz szczupła, z delikatnie rozchylonymi ustami, długim i prostym nosem, otwartymi oczami, okolona średniej długości brodą zwiniętą na końcu w dwa pukle. Włosy długie, brązowe, z przedziałkiem pośrodku opadające na plecy i do przodu z prawej strony, rzeźbione w równoległe fale. Na ciele widoczne ślady męki. Białe perizonium zawieszone na sznurze, zdobione na brzegach złotą lamówką z jednym końcem rozwianym wzdłuż lewego uda, odsłaniające nagie, lewe biodro. Krzyż prosty, w kolorze naturalnego drewna. U szczytu pionowej belki titulus w formie banderoli z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Christo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo; z prawej strony spływające kaskadowo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, wystające kości policzkowe; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, korona cierniowa i perizonium złocone.
rzeźba

Krucyfiks

Jak cytować?

Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-8

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności