Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Skawina
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Tagi
krucyfiks rzeźba religijna rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
zewnętrzna elewacja kościoła
Identyfikator
DZIELO/06630
Kategoria
krucyfiks
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek (?)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Na skrzyżowaniu ramion postać zmarłego Chrystusa, przybitego trzema gwoździami do krzyża. Ciało w delikatnym zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach i rozciągniętej, prostej sylwetce. Głowa w koronie cierniowej opada na prawe ramię. Twarz o precyzyjnie oddanych rysach, okolona zarostem; włosy w postaci pukli opadają na plecy i prawe ramię. Ciało oddane z dbałością o detale anatomiczne, z zaznaczonymi śladami męki – krwią wypływającą z miejsc przebić i z rany na prawym boku. Białe perizonium w formie tkaniny opasującej biodra, drapowanej w spływające ku ziemi fałdy, z węzłem i zwisem na prawym boku. Titulus w kształcie banderoli z napisem „INRI”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Śmierć Chrystusa na krzyżu, będąca ofiarą odkupienia ludzkich grzechów oraz późniejsze zmartwychwstanie oznaczające przezwyciężenie śmierci, określają fundament religii chrześcijańskiej. Najważniejszym symbolem wiary i śmierci ofiarnej jest krucyfiks – plastyczne przedstawienie umierającego lub umarłego Chrystusa na krzyżu. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Z punktu widzenia historii sztuki od XI wieku nacisk kładziono na pokazanie nie triumfu, lecz cierpienia Chrystusa. Zbawiciel jest ukazany w koronie cierniowej, z opuszczoną głową i śladami męki, sposób przedstawienia uwypukla jego osamotnienie w czasie męki. Omawiany zabytek został zawieszony na zewnętrznej elewacji kościoła, by stale przypominać wiernym o podstawowych prawdach wiary. Jest przykładem dzieła dobrej jakości artystycznej, w którym prawidłowo oddano proporcje ciała i które wywołuje w widzach współczucie i smutek.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia, spękania i odpryski warstwy polichromii.

Streszczenie

Nazywa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Osiemnastowieczny zabytek został zawieszony na zewnętrznej elewacji kościoła, by stale przypominać wiernym o podstawowych prawdach wiary.

Bibliografia

Künstle Karl, "Ikonographie der christlichen Kunst, Bde. 1-2", Freiburg 1928
Brandmair Kathrin, "Kruzifixe und Kreuzigungsgruppen aus dem Bereich der „Donauschule”", Petersberg 2015
"Słownik terminologiczny sztuk pięknych", Warszawa 2011

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-79

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności