Krucyfiks

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała w XIX wieku; krzyż nowy, dwudziestowieczny.

Opis

Pełnoplastyczna figura Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami. Jezus o muskularnej budowie ciała z zaznaczonymi żebrami, wisi na krzyżu, ma wyprostowane ręce, które układają się na kształt litery „Y”, prawa ręka ułożona jest pod nieco większym kątem niż lewa. Nogi ma lekko ugięte, głowę opartą na prawym ramieniu, oczy zamknięte. Ciemnobrązowe włosy spływają na prawe ramię, twarz okala krótki zarost. Na głowie ma założoną koronę cierniową w kolorze włosów i zarostu. Po czole oraz z ran na rękach, nogach i prawym boku spływają ciemnoczerwone strużki krwi. Chrystus odziany jest w białe perizonium, które zawieszone jest na podwójnym sznurze. Karnacja ciała biała, krzyż jasnobrązowy, na górze tabliczka z napisem „I.N. / R.I”. Nad krzyżem wisi półkolisty, blaszany, brązowy daszek.

Zarys problematyki artystycznej

Krucyfiks to krzyż z figurą Chrystusa, będący obowiązkowym wyposażeniem każdego kościoła. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Rzeźba stanowi interesujący przykład dziewiętnastowiecznego krucyfiksu, który naśladuje cechy rzeźby rokokowej o ekspresyjnie wygiętej sylwetce, silnie podkreślonej linii żeber i muskulaturze. Od osiemnastowiecznych dzieł rzeźbę odróżnia jednak spokojny wyraz twarzy Chrystusa niewyrażający bólu i masywna budowa ciała. Ponadto użycie masy plastycznej do wykonania figury również wskazuje na późniejsze datowanie dzieła.

Streszczenie

Rzeźba stanowi interesujący przykład dziewiętnastowiecznego krucyfiksu, który naśladuje cechy rzeźby rokokowej o ekspresyjnie wygiętej sylwetce, silnie podkreślonej linii żeber i muskulaturze.

Bibliografia