Figura powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XVII wieku.
Do krzyża o prostych ramionach, zwieńczonego tabliczką z napisem „I.N./R.I.”, przybita jest trzema gwoździami figura umarłego Chrystusa. Jego ciało zostało ukazane w średnim zwisie, o nieznacznie łukowatym układzie ramion, głowa opada na prawy bark, lewa noga jest ugięta w kolanie, prawa wyprostowana, stopy w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o zamkniętych oczach, okoloną krótką brodą i brązowymi, falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Jego ciało jest stosunkowo szczupłe, o szerokiej, umięśnionej klatce piersiowej z widocznym zarysem żeber oraz podkreślonej muskulaturze i ścięgnach ramion. Perizonium zawieszone na sznurze, odsłania prawe udo. Polichromia karnacji naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki, perizonium pozłacane.
Rzeźbę Chrystusa charakteryzuje realistyczny modelunek, o muskularnym, miękko rzeźbionym ciele. Epatuje spokojem, a ciało niemal pozbawione jest wyrazu cierpienia i znamion męki. Przedstawia Chrystusa martwego, ale zwycięskiego. Figura ukazana jest w typie Cristo morte, a więc Chrystusa umarłego, ilustrującym moment, kiedy Zbawiciel skonał już na krzyżu.
Spękania i ubytki materiału w partiach łączenia ramion i perizonium, liczne przetarcia polichromii i złoceń. Figura silnie zabrudzona, w całości przemalowana.
Figura powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XVII wieku. Ukazana jest w typie Cristo morte, a więc Chrystusa umarłego, ilustrującym moment, kiedy Zbawiciel skonał już na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-32