Krucyfiks

Dzieje zabytku

Krucyfiks powstał w drugiej połowie XVII wieku. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora rzeźby.

Opis

Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami. Chrystus został ukazany w typie Cristo morte, w delikatnym zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, z głową skłonioną na prawe ramię, stopami założonymi prawa na lewą. Biodra ma przepasane złotym perizonium przewiązanym grubym sznurem, z jednym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda, a powyżej tego fałdu ze sporym węzłem uformowanym z draperii powyżej sznura. Chrystus ma podłużną twarz, długi i wąski nos, zamknięte oczy, krótką brodę; włosy długie, ułożone w grube pukle, spływające na plecy i prawe ramię. Na głowie ma założoną szeroką koronę cierniową. Jego ciało jest szczupłe, o wyraźnie podkreślonej linii żeber, wąskiej talii. Nad głową Chrystusa umieszczona jest tabliczka z napisem „INRI” ujęta kartuszową ramą. Krzyż prosty, gładki, malowany na kolor ciemnobrązowy. Polichromia ciała naturalistyczna. Kartusz złocony i srebrzony.

Zarys problematyki artystycznej

Krucyfiks powstał w drugiej połowie XVII wieku. Został wykonany w epoce baroku, zapewne w prowincjonalnym warsztacie snycerskim. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Chrystus na krucyfiksie w Biórkowie Wielkim został ukazany w tzw. typie Cristo morte widocznym poprzez opuszczoną bezwładnie głowę i zamknięte oczy. Przedstawienie Ukrzyżowania zredukowane wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu, martwego Chrystusa ma uzmysłowić oglądającym Jego osamotnienie w czasie męki.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły, odpryski warstwy malarskiej, przetarta polichromia, widoczne ubytki w części perizonium, uszkodzenia mechaniczne, ułamany palec u prawej ręki. Krzyż prawdopodobnie wymieniony na nowy.

Streszczenie

Krucyfiks powstał w drugiej połowie XVII wieku. Został wykonany w epoce baroku, zapewne w prowincjonalnym warsztacie snycerskim.

Bibliografia