Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami na silnie wyprostowanych ramionach. Sylwetka o mocno podkreślonej muskulaturze, kolana delikatnie ugięte, stopy w układzie prawa na lewą. Chrystus ma głowę przechyloną na prawe ramię. Twarz podłużna z szerokim i długim nosem, zamkniętymi oczami, na wpół otwartymi ustami, okolona krótką brodą. Włosy długie i ciemnobrązowe, spływające na prawe ramię, na głowie szeroka i złocona korona cierniowa. Perizonium złocone, ciasno oplatające biodra, przewiązane na prawym boku, z jednym końcem dłuższym i zwisającym wzdłuż prawego uda. Z boku, dłoni, stóp i spod korony cierniowej spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, prosty, pomalowany na czarno; nad głową Chrystusa titulus z napisem „IN / RI”.
Rzeźba z XIX wieku o nieustalonej atrybucji i dokładnym czasie powstania przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa. Nawiązuje do zapoczątkowanego już w średniowieczu sposobu ukazywania martwego ciała Zbawiciela podkreślającego cierpienie i śmierć poprzez eksponowanie ran i opuszczonej bezwładnie głowy. Krucyfiks to krzyż z figurą Chrystusa, będący obowiązkowym wyposażeniem każdego kościoła. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Rzeźba w kościele w Zakliczynie powstała w XIX wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, na którego śmierć wskazują zamknięte oczy i na wpół otwarte usta. Ekspresja przedstawienia jest wyrażona zwłaszcza w wyrazie bólu ukazanym na twarzy Chrystusa. Nad jego głową znajduje się titulus, czyli tabliczka z napisem winy, skróconym do liter INRI (łac. Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum), czyli Jezus Nazarejczyk Król Żydów. Zgodnie z opisem w Ewangelii św. Jana: „Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: «Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski». Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: «Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim». Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem»” (J 19, 19-22).
Rzeźba z XIX wieku o nieustalonej atrybucji i dokładnym czasie powstania przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa. Nawiązuje do zapoczątkowanego już w średniowieczu sposobu ukazywania martwego ciała Zbawiciela podkreślającego cierpienie i śmierć poprzez eksponowanie ran i opuszczonej bezwładnie głowy. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-142