Krucyfiks stanowił najpewniej część wyposażenia dawnego kościoła św. Klemensa.
Rzeźbiona figura Chrystusa Ukrzyżowanego zawieszona na prostym, późniejszym od rzeźby krzyżu. Chrustu wisi z rozłożonymi do boków rękami przybitymi gwoździami, ze stopami złożonymi razem, prawa na lewej, przybitymi jednym gwoździem; kolana lekko ugięte. Ciało wyprężone, z zaznaczonymi żebrami i muskulaturą. Głowa opada na prawe ramię, twarz pociągła, oczy przymknięte, proste, nos prosty, długi, usta rozchylone, otoczone krótkimi wąsami i dzieląca się w dwa pukle brodą. Długie, kręcone włosy opadają do przodu, na tors, na głowie masywna, złocona korona cierniowa. Figura bejcowana na kolor ciemnobrązowy. Biodra przewiązane srebrzonym, krótkim perizonium którego zwoje przeplatają się z przodu, a koniec przy prawym udzie zawija się w ekspresyjny zwój. Tkanina układa się w drobne fałdy. Chrystus wisi na drewnianym, ciemnobrązowym krzyżu, w jej górnej części titulus z napisem „I.N./R.I.”.
Śmierć Chrystusa na krzyżu będąca ofiarą odkupienia ludzkich grzechów oraz późniejsze zmartwychwstanie oznaczające przezwyciężenie śmierci określają fundament religii chrześcijańskiej. Najważniejszym symbolem wiary i śmierci ofiarnej jest krucyfiks – plastyczne przedstawienie umierającego lub umarłego Chrystusa na krzyżu, występujące samodzielne lub jako część większej grupy. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Przedstawienie zredukowane, jak w przypadku tej rzeźby, wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu, martwego Jezusa uwypukla jego osamotnienie w czasie męki i stanowi obowiązkowe wyposażenie każdego kościoła. Skłania wiernych do refleksji nad sensem cierpienia i ofiary Jezusa, które prowadzą do odkupienia ludzkości oraz nad ograniczonym czasem ludzkiego życia w perspektywie wieczności.
Z punktu widzenia historyczno-artystycznego rzeźba naśladuje postswoszowskie krucyfiksy z dekoracyjnym, ekspresyjnie udrapowanym perizonium z rozwianym, skłębionym końcem tkaniny.
Dobry.
Osiemnastowieczna rzeźba ukrzyżowanego Chrystusa powieszona na późniejszym od niej krzyżu, pochodzi z dawnego kościoła św. Klemensa i nawiązuje formą do poststwoszowskich krucyfiksów z dekoracyjnym, ekspresyjnie udrapowanym perizonium z rozwianym, skłębionym końcem tkaniny.
Agata Felczyńska, "krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-126