Kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Zdjęcie nr 1: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 2: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 3: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 4: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 5: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 6: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 7: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 8: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 9: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 10: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 11: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 12: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 13: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 14: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 15: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 16: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 17: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 18: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 19: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 20: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 21: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 22: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 23: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 24: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 25: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 26: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 27: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.
Zdjęcie nr 28: Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia. Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.

Kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Spytkowice
Miejscowość
Spytkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Kościół
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Tagi
architektura barokowa Spytkowice
Identyfikator
DZIELO/13333
Kategoria
kościół
Ilość
1
Czas powstania
1632-1645
Fundator
Mikołaj Myszkowski, Łukasz Opaliński
Technika i materiał
kamień, cegła tynkowana
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Parafia w Spytkowicach powstała przed 1326 rokiem. Od początku istniał drewniany kościół, który w okresie reformacji został sprofanowany przez protestanów. Budowę obecnej murowanej świątyni rozpoczęto z inicjatywy biskupa warmińskiego Mikołaja Szyszkowskiego w 1632 roku, a ukończono dzięki Łukaszowi Opalińskiemu, podkomorzemu poznańskiemu w 1645 roku. Opaliński ufundował ołtarz główny wzniesiony przez Georga Zimmermanna, snycerza pochodzącego z Gdańska, zatrudnionego przez paulinów na Jasnej Górze (jego projekt być może wykonał Giovanni Battista Gisleni). Od początku w kościele znajdowały się jeszcze dwa boczne ołtarze, Chrystusa Ukrzyżowanego i Matki Boskiej. W dekrecie reformującym z 1663 roku nakazano naprawę dachu świątyni, gdyż woda zalewała wnętrze; wówczas przy kościele nie było jeszcze dzwonnicy. W 1670 roku kościół nie był w całości ukończony. Nowy dach na kościele położył w 1681 roku Krzysztof Młynarski z Radoczy; w 1695 roku dach naprawiano i być może wieżyczkę na sygnaturkę także. Świątynię konsekrował biskup Mikołaj Oborski 12 września 1683. Niedługo po tej dacie wybudowano chór muzyczny i zakupiono z fundacji wikarego Wojciecha Peczonowicza i proboszcza Wojciecha Ochowskiego prospekt organowy u krakowskiego organmistrza Bartłomiej Juszkiewicza (zastąpiony w 1883 obecnym instrumentem). W 1688 roku powstał ołtarz św. Wojciecha wykonany przez Błażeja Zawilskiego z Zembrzyc, który ostatecznie stanął w osobnej kaplicy dobudowanej od północy do kościoła w 1698 roku. Nie zachowały się do naszych czasów namalowane w 1710 roku na obu ścianach w prezbiterium wizerunki czterech doktorów kościoła: Grzegorza, Ambrożego, Augustyna i Hieronima. W 1748 roku w kościele stały cztery ołtarze, główny autorstwa Georga Zimmermanna oraz dwa boczne Jezusa Ukrzyżowanego z obrazem św. Jana Nepomucena i Matki Boskiej. Oba zostały zastąpione nowymi nastawami w latach 1753-1754 autorstwa krakowskiego snycerza Michała Dobkowskiego. Najprawdopodobniej wówczas powstała grupa rzeźbiarska na belce tęczowej z Chrystusem na krzyżu w asystencji Marii i św. Jana Ewangelisty. W połowie XVIII wieku na wyposażeniu świątyni była ambona (powstała na przełomie XVII i XVIII w.), dwa konfesjonały oraz chrzcielnica z marmuru dębnickiego (powstała po 1644, przed 1663 rokiem). Ze względu na zupełny brak źródeł archiwalnych dzieje kościoła i jego stanu zachowania od drugiej połowy XVIII do lat osiemdziesiątych XIX wieku są nam nieznane. Dopiero dzięki wpisom w kronice kościoła zapoczątkowanej przez księdza Michała Zajączka w 1882 roku jest możliwa rekonstrukcja przebiegu zmian w substancji zabytkowej świątyni. Ksiądz Zajączek rozpoczął swoją kronikę od opisania złego stanu zachowania świątyni a następnie skrupulatnego odnotowywania swoich zasług w przywróceniu jej świetności. Zaczął od restauracji obrazu głównego (w zasadzie jego przemalowania) i wymiany prospektu organowego (1882), sprawienia balustrady przed wielkim ołtarzem (1883), wymiany posadzki w prezbiterium (1886), położenia nowej kamiennej posadzki w kościele (1886), restauracji ołtarza Matki Boskiej i (1887) i zakupu w Wiedniu trzech żyrandoli (1887). Poważnym, trwającym trzy lata przedsięwzięciem przy kościele (1889-1892) była wymiana pokrycia dachu z dachówki na blachę cynkową. Z zapisów w kronice wiadomo, że w kościele istniały wówczas dwa nowe ołtarze, powstałe pomiędzy drugą połową XVIII a przed 1882 rokiem – pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jana (odnowione odpowiednio w latach 1893 i 1995), ale do dzisiaj niezachowane. Do drugiej wojny światowej kościół utrzymany był w dobrym stanie. Zaraz po wojnie pokryto go nową blachą i skanalizowano. W 1970 roku założono akumulacyjno-elektryczne ogrzewanie oraz wymieniono wszystkie drzwi. Gruntowną renowację świątyni przeprowadzono w ostatnich kilkudziesięciu latach (ok. 2002-2018).

Opis

Kościół jest położony w centrum wsi, na wschód od głównej drogi, na placu otoczonym kamiennym murem przykrytym dachówką, z kilkoma drzewami. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez szerokie schody i bramę od zachodu i bramkę od północy. Kościół jest budowlą założoną na planie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy z węższym, dwuprzęsłowym prezbiterium z apsydą. Do nawy przylegają od zachodu i północy dwie kruchty na planie kwadratu i wieża w narożu południowo-zachodnim fasady. Do prezbiterium od północy jest dostawiona kaplica na rzucie prostokąta otwierająca się półkolistymi arkadami, a od południa zakrystia.
Artykulacja ścian jest przeprowadzona za pomocą zdwojonych pilastrów toskańskich stojących na wysokich postumentach i podtrzymujących wydatne, przełamujące się, pełne belkowanie z fryzem tryglifowym oraz wysuniętym gzymsem, obiegającym całe wnętrze świątyni. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe na gurtach z lunetami; w kluczach sklepienia znajdują się tarcze herbowe, Złota Pilawa oraz Ostoja. W lunetach umieszczone są okna prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym; takie same okna znajdują się w apsydzie prezbiterium, poniżej belkowania. W kaplicy znajdują się dwa prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Zakrystia jest jednoprzestrzenna, nakryta sklepieniem krzyżowym. Prowadzi do niej kamienny portal profilowany z uszakami, z podwieszonymi wolutami, zwieńczony wydatnym gzymsem. W partii fryzu umieszczono polichromowany kartusz z herbem Ostoja. W ścianach środkowego przęsła korpusu nawowego po obu stronach kościoła znajdują się głębokie, prostokątne nisze zamknięte łukami odcinkowymi. W niszy północnej umieszczono drzwi prowadzące do niewielkiej kruchty przykrytej stropem, z dwoma małymi, okrągłymi oknami po bokach. Również po zachodniej stronie korpusu znajduje się wejście do kruchty. Ponadto na ścianach nawy oraz prezbiterium widnieją płyciny ujęte ramą profilowaną w tynku. W pierwszym od strony fasady przęśle znajduje się murowany chór muzyczny, trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian, sklepiony krzyżowo.
Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem, z czterokondygnacyjną wieżą, nakrytą cebulastym hełmem z krzyżem. Boczne elewacje ujęte uskokowymi przyporami, zakończone gzymsem. Dachy dwuspadowe nad nawą i kruchtami, trójspadowe nad prezbiterium, półsferyczne nad apsydą, pulpitowe nad kaplicą i zakrystią, kryte blachą. Nad granicy nawy i prezbiterium wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z prześwitami, zakończona kopułą, sterczyną i kulą z krzyżem.

Zarys problematyki artystycznej

Kościół w Spytkowicach jest budowlą o skromnych formach architektonicznych. Szeroka nawa i węższe prezbiterium z apsydą rozczłonkowane są na zewnętrz masywnymi przyporami, uwagę zwracają nieproporcjonalnie wysokie wnęki okienne, dostarczające do wnętrza dużą ilość światła. Sugerowane w literaturze autorstwo Giovanniego Trevano, jednego z autorów kościoła św. św. Piotra i Pawła w Krakowie, wydaje się mało prawdopodobne, choć niewykluczony udział jednego z warsztatów wznoszących jezuicką świątynię. Świadczyć by mógł o tym zbliżony do krakowskiej świątyni sposób kształtowania uskokowych przypór i apsydy z konchowym sklepieniem wyraźnie odcinającej się od ściany prostokątnego prezbiterium.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Kościół zachowany w dobrym stanie. W ostatnich latach poddany gruntownej restauracji.

Streszczenie

Kościół w Spytkowicach jest budowlą o skromnych formach architektonicznych, z trójprzęsłową nawą i dwuprzęsłowym, węższym prezbiterium, o artykulacji pilastrowej we wnętrzu i masywnych przyporach na zewnątrz. Całkowity brak podziałów na fasadzie świadczy o prowincjonalnym charakterze dzieła. Z tym kontrastuje jego wyposażenie z imponującym ołtarzem głównym z fundacji Łukasza Opalińskiego, wykazującym związki z małą architekturą Rzymu, być może zaprojektowanym przez Giovanniego Battistę Gisleniego a wykonanym przez znanego snycerza Georga Zimmermana w 1645 roku. Ołtarze boczne w swojej obecnej formie powstały w 1753 i 1754 roku, a wykonał je krakowski snycerz Michał Dobkowski. Uwagę zwracają obrazy: w ołtarzu po prawej stronie otoczony kultem obraz Matki Boskiej zw. Spytkowicką, w typie ikonograficznym Matki Boskiej Śnieżnej i usytuowany w zwieńczeniu obraz "Św. Maria Magdalena", w ołtarzu po lewej obraz "Chrystus Ukrzyżowany", będący swobodną trawestacją słynnego dzieła Antoniego van Dycka i nowszy od niego obraz ukazujący Upadającego pod krzyżem Jezusa z Marią. W kaplicy bocznej, wybudowanej w 1698 roku, obecnie pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej, stoi ołtarz pierwotnie poświęcony św. Wojciechowi, wykonany przez snycerza Błażeja Zawislkiego z Zembrzyc w 1688 roku. Na belce tęczowej znajdują się grupa Ukrzyżowania autorstwa, być może Michała Dobkowskiego. Na wyposażenie kościoła składa się również ambona powstała na przełomie XVII i XVIII wieku oraz chrzcielnica z marmuru dębnickiego przywieziona z Dębnika pod Krakowem przed 1663 rokiem.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Łukasz Opaliński

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, umieszczona na ścianie łuku tęczowego, z parapetem dziś nieistniejących schodów od strony prezbiterium i usytuowanej przy nim kaplicy. Kosz ambony założony na rzucie trójliścia z trójkątnymi występami, wsparty na puklowanej konsoli z podwieszoną szyszką. Dolna część ambony wybrzuszona, pokryta rozłożystymi liśćmi akantu, kosz prosty na rzucie odcinków koła z prostokątnymi płycinami wypełnionymi liśćmi akantu, zakończony profilowanym gzymsem. Zaplecek z profilowaną płyciną zakończoną łukiem półkolistym nadwieszonym. Nad koszem baldachim powielający rzut kosza, zwieńczony silnie wystającym gzymsem, z podwieszoną w podniebieniu gołębicą Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Nad baldachimem kabłąki w formie spływów wolutowych opatrzonych liśćmi akantu, podtrzymujące koronę zamkniętą z kulą i krzyżem. Parapet schodów z dekoracją w postaci trzech płycin w kształcie równoległoboku obwiedzionych profilowanymi ramami. Płycina w polu łączącym parapet schodów z podestem przed amboną w formie stojącego prostokąta z uszakami, ujętego motywami roślinnymi. Ambona w kolorze czarnym, z zielonymi i czerwonymi imitacjami marmoryzacji, ze złoconymi ornamentami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Umieszczone na przyczółku całopostaciowe rzeźby aniołów, ułożonych przeciwstawnie, w pozycji półleżącej, zwróconych w kierunku osi ołtarza. Ich nogi bezpośrednio stykające się z gzymsem są ugięte w kolanach, natomiast zewnętrzne – wyprostowane. Ramiona aniołów są szeroko rozłożone, a dłonie z ugiętymi palcami. Głowy lekko pochylone do przodu skłaniają się delikatnie w stronę centrum ołtarza. Ich twarze są owalne, pełne, z głęboko osadzonymi dużymi oczami, przysłonięte do połowy powiekami. Nosy proste, wyraźnie zaznaczone, usta wąskie, lekko rozchylone. Głowy okolone pofalowanymi puklami włosów sięgającymi ramion. Skrzydła aniołów są rozłożone, z głęboko rzeźbionymi piórami. Każdy z aniołów ubrany jest w tunikę, sięgającą kostek z opracowaną lamówką wokół dekoltu oraz w krótszą, wierzchnią szatę, przewiązaną w pasie, z wykrojem pod szyją w kształcie litery „V” i z podwiniętymi rękawami, a także w sandały sięgające do połowy łydki. W opracowaniu wierzchniej szaty dominują pionowe, równoległe, rurkowate fałdy. W szacie spodniej tkanina nad zewnętrzną stopą układa się w formę węzła. Karnacja ciała aniołów kremowa, włosy brązowe, szaty i skrzydła złote.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia błogosławiącego Boga Ojca w półpostaci, z prawą ręką wyciągniętą w geście błogosławieństwa, a lewą wspartą na globie z krzyżem. Głowę ma lekko pochyloną i skierowaną w prawo. Jego twarz jest pociągła, zakończona spiczastą brodą. Brwi mocno opadają w dół po zewnętrznej stronie, oczy, głęboko osadzone rozdzielone są wydatnym, prostym nosem. Zamknięte usta są otoczone obfitymi wąsami i gęstą brodą. Włosy, długie i pofalowane miękko spływają pojedynczymi pasmami na ramiona. Bóg Ojciec ubrany jest w tunikę i płaszcz, przerzucony przez lewe ramię. W opracowaniu tuniki dominują pionowe żłobkowania, a w przypadku płaszcza koncentryczne, rurkowate fałdy. Karnacja ciała Boga Ojca kremowa, włosy szare, szaty złote.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Na belce tęczowej o zarysie łuku wklęsło-wypukłego z uskokiem usytuowano krzyż z figurą Chrystusa i figury Marii i św. Jana Ewangelisty. Chrystus został przedstawiony frontalnie, w lekkim zwisie, z głową na wysokości dłoni, z nogami lekko ugiętymi w kolanach, skrzyżowanymi stopami, prawa na lewej, przybitymi do krzyża jednym gwoździem. Ręce rozłożone szeroko na ramionach krzyża, dłonie z lekko zgiętymi palcami są przebite gwoździami. Sylwetka Chrystusa jest delikatnie wygięta, głowa bezwładnie opada na prawe ramię. Jego twarz jest pociągła, nos prosty, wąski, oczy małe, zamknięte. Twarz okala szpiczasta, brązowa, krótka broda. Głowę przykrywają gęste, ciemne włosy o falistych, długich puklach zakrywające ucho i opadające na szyję oraz złota korona cierniowa. Ciało opracowane poprawnie pod względem anatomii, ale modelowane delikatnie, z lekko zarysowaną muskulaturą. Na biodrach krótkie perizonium, ze swobodnie opadającym wzdłuż prawego uda końcem materiału. W prawym boku Chrystusa widoczna jest rana od włóczni, z której wypływa krew, podobnie, jak z ran powstałych przez koronę cierniową, czy w miejscach przebitych gwoździami. Belka łuku tęczowego w kolorze brązowym, z fragmentami profilowania złoconymi. Rzeźba Chrystusa polichromowana naturalistycznie, ze złoconym perizonium oraz koroną cierniową i czerwonymi strużkami krwi.
rzeźba
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz znajduje się w niszy ujętej profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta z lekko wklęśniętymi dłuższymi bokami, zamkniętego od góry trójlistnie. Obraz nie powiela kształtu wnęki. Ukrzyżowany Chrystus ukazany jest w typie Cristo morte, w silnym zwisie, przybity do krzyża trzema gwoździami. Jego sylwetka jest lekko wygięta w lewą stronę, głowę opiera na prawym ramieniu. Na wysokości bioder jest przepasany białym, silnie fałdowanym i częściowo rozwianym perizonium. Na głowie dźwiga koronę cierniową, wokół niej świetlisty nimb. Jego twarz jest pociągła, okolona krótką brodą, podobnie jak włosy lekko falowane, spływające na ramiona. Oczy duże, zamknięte, podkreślone silnie zarysowanymi brwiami. Nos długi, prosty, z rozszerzonymi nozdrzami, usta zamknięte. Korpus mocno umięśniony z wyraźnym modelunkiem anatomicznym. Nogi również umięśnione, złączone na całej długości, stopy skrzyżowane prawa na lewą. Całe ciało Chrystusa bardzo jasne w odcieniach ugru. W ciemnym tle, w górnej części kompozycji rozstępujące się obłoki. Ponad jego głową, do pionowej belki krzyża przytwierdzony titulus z pełnym opisem winy Chrystusa w języku hebrajskim, greckim i łacińskim: „ישוע הנצרת מלך היהודים / IHCOVC O NA/ZAPAIOC O BA/CILEYC TΩN/IOYΑAIΩN / IESVS NAZA/RENVS REX / IUDEORVM (Jezus Nazareński Król Żydowski)”.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-sw-katarzyny-aleksandryjskiej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności