Epitafium Jacentego Bylicy
Zdjęcie nr 1: Epitafium marmurowe w formie kwadratu z rytowanymi rozetami w czterech narożach. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Jacentemu Bylicy, / Nieodżałowaney straty Mężowi, / który przeżywszy lat 54. / dnia 5. Grudnia 1828 Roku, / rozstał się z tym Swiatem. / Żona i Syn, / w dowód nigdy niewygasłego / Żalu i przywiązania, / Pomnik ten, z prośbą o westchnienie, położyli.”

Epitafium Jacentego Bylicy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Stryszów
Miejscowość
Stryszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Parafia Św. Jana Kantego
Tagi
Bylica Jacenty
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/08317
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
około 1828 roku
Technika i materiał
marmur dębnicki, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Epitafium Jacentego Bylicy zostało wystawione w kościele stryszowskim około 1828 roku przez żonę i syna zmarłego.

Opis

Epitafium marmurowe w formie kwadratu z rytowanymi rozetami w czterech narożach. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Jacentemu Bylicy, / Nieodżałowaney straty Mężowi, / który przeżywszy lat 54. / dnia 5. Grudnia 1828 Roku, / rozstał się z tym Swiatem. / Żona i Syn, / w dowód nigdy niewygasłego / Żalu i przywiązania, / Pomnik ten, z prośbą o westchnienie, położyli.”

Zarys problematyki artystycznej

Jacenty Bylica urodził się około 1774 roku, zmarł 5 grudnia 1828, w wieku 54 lat.
Epitafium pełniące funkcję kommemoratywną ma formę zupełnie prostej tablicy udekorowanej w narożach, w partii mocowania, rytowanymi rozetami.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia złoceń, uszkodzenia krawędzi, zabrudzenia.

Streszczenie

Epitafium Jacentego Bylicy zostało wystawione w kościele stryszowskim około 1828 roku przez żonę i syna zmarłego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii. Kosz na rzucie prostokąta z wypukłą ścianką frontową, z dodatkowym podestem od strony prezbiterium, ustawiony na niewielkiej podstawie dekorowanej muszlą, z podwieszeniem w formie zwężającego się cokołu ozdobionego ornamentem roślinnym, zakończonym szyszką. Ścianki kosza dekorowane płycinami w kształcie kwadratu o wklęsłych narożach wypełnionymi dekoracją złożoną z akantu, rozet i kratki regencyjnej. Naroża ścianki przedniej zdobione zwisami utworzonymi z wstęgi i kratki regencyjnej oraz ornamentu roślinnego. Parapet w formie gzymsu. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta, dekorowany w polu profilowaną płyciną z ornamentem roślinnym i płaskorzeźbioną figurą św. Stanisława. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty niepełnym belkowaniem, dekorowanym z trzech stron szczytami, z fragmentami zwróconego na zewnątrz przerwanego, wolutowego przyczółka, stanowiący podstawę dla figury anioła. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym ze złoconymi i srebrzonymi profilami oraz ornamentyką. Figura anioła pełnoplastyczna, zwrócona jest w trzech czwartych w prawo, w silnym kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, z głową skierowaną w górę. Obiema rękami obejmuje trąbę, na której gra. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach skierowanych w górę, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną silnie kręconymi włosami. Anioł ubrany jest w zapinaną z przodu na guziki, obcisłą kamizelkę z bufiastymi, krótkimi rękawami i wysokim kołnierzem, w pludry i pończochy, wokół bioder ma zawieszony płaszcz, podwiązany po bokach. Skrzydła duże, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna, strój złocony, ze srebrzonymi detalami. Po wewnętrznej stronie fragmentu lewego przerwanego przyczółka napis: „odnowiono 1841. / ołtarze 3. tęcę i ambonę / przez Malarza z Tar/nawy Andrzeja / Wierzch[…]”.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz
Apoteoza św. Jana Kantego
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kamienna, ustawiona na dwustopniowej podstawie, na planie półkola. Stopa na planie koła, na wysokim cokole, gładka. Trzon prosty, nodus gruszkowaty, ujęty dwoma pierścieniami. Podstawa czary wklęsło-wypukła. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wyodrębnionym brzegiem. Pokrywa drewniana, profilowana, z sześcioma kabłąkami podtrzymującymi cokół, na którym stoi grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na prostej podstawie o nieregularnym kształcie oraz na niewielkim, rzeźbionym fragmencie skały. Chrystus zwrócony jest frontalnie, z uniesioną głową, skierowaną w prawo, stoi w kontrapoście z wypchniętym w bok lewym biodrem i wysuniętą do przodu prawą nogą. W lewej ręce trzyma drzewce zakończone krzyżem z czerwoną chorągwią ze złoconym krzyżem, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma kwadratową o wysokim czole, dużych oczach skierowanych do góry, krótkim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi włosami opadającymi na plecy. Z jego głowy wychodzą trzy wiązki złoconych promieni. Ciało ma szczupłe o delikatnym modelunku mięśni, z zaznaczonymi śladami męki. Biodra przewiązane są ściśle przylegającym, srebrzonym perizonium oraz złoconym płaszczem zarzuconym na prawą nogę i opadającym z tyłu postaci. Między stopami Chrystusa wije się wąż. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / FRANCISZKOWI ŁUBIEŃSKIEMU / DOKTOROWI FILOZOFII, DZIEDZICOWI STRYSZOWA I DĄBRÓWKI / NAJLEPSZEMU I NAJCZULSZEMU MĘŻOWI, OJCU i DZIADKOWI / NAJZACNIEJSZEMU OBYWATELOWI / GORĄCEMU KATOLIKOWI i PATRYOCIE / DOBRODZIEJOWI TEGO KOŚCIOŁA i LUDZKOŚCI / UR(ODZONEMU) 2 PAŹDZIER(NIKA) 1859 ZM(ARŁEMU) 10 PAŹDZIER(NIKA) 1915. / WDZIĘCZNA ŻONA Z DZIEĆMI / PROSI O GORĄCĄ MODLITWĘ ZA JEGO DUSZĘ.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Łubieńskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „WYZNAIE TO IZEM BYŁ GRZESNIKIEM MOY BOZE / [O]DNAJCZE MIŁOSIERDZIE [SWO]IE NIECH PRZEMOZ[E] / CIEBIE ZAS CZYTELNIKU O PACIERZY PROSZĘ / FRANCISZEK WILKOŃSKI SUPPLIKE WNOSZE”.
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Wilkońskiego

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie zbliżonym do kwadratu z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Stanisław Loskow/ski Lat 11. mający / umarł dnia 24 go / Listopada 1828 R(oku) / prosi o westchnie[nie]”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Loskowskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, składa się z nawy i zwróconego na południe prezbiterium, do którego przylega zakrystia, nad którą znajduje się skarbiec; od północy wieża. Prezbiterium jest węższe od nawy, o zaokrąglonych narożach, oddzielone od prostokątnej nawy łukiem tęczowym. Ściany kościoła gładkie, przeprute półkolistymi oknami – dwoma w prezbiterium, sześcioma w nawie. Od zachodu chór wsparty na dwóch kolumnach, z balustradą wyłamaną na środku, dekorowaną u spodu lambrekinem. Ściany kościoła gładkie, w dolnej partii osłonięte drewnianą boazerią, z wnęką na chrzcielnicę po lewej i drugą na drzwi z prawej strony. Wnętrze przekrywają stropy – zwierciadlany w prezbiterium i płaski z fasetami w nawie. Na nich oraz w górnej partii ścian polichromia. Nad prezbiterium wizerunek zmartwychwstałego Chrystusa, nad nawą zakomponowana w kole scena adoracji Najświętszej Marii Panny przez apostołów, poniżej, na ścianach medaliony z postaciami ważnych osobistości, świętych i aniołów. Główne drzwi od północy, boczne od zachodu. Kościół posadowiony na cokole. Elewacja frontowa ze zdwojonym ryzalitem, którego środek odpowiada szerokości wieży; podziały poziome przeprowadzone przy pomocy gzymsów. Na osi wejście i okno, oba w boniowanym obramieniu. Okno ujmuje polichromowana scena Zwiastowania. Ryzalit wieńczy trójkątny fronton. Cofnięty ryzalit w dolnej partii boniowany, wyżej gładki, zwieńczony ćwierćkolistymi fragmentami przerwanego przyczółka. Boki elewacji frontowej gładkie, zwieńczone frontonem przerwanym na masyw czworobocznej wieży przeprutej z każdej strony oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Elewacje boczne gładkie, przeprute półkolistymi oknami. Od wschodu poniżej okien szare płyciny, od południa, w kapliczkowej oprawie grupa Ukrzyżowania. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójspadowy, dach wieńczy baniasty hełm z latarnią zakończony krzyżem, na kalenicy barokowa wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół Imienia Najświętszej Marii Panny i Michała Archanioła w Harbutowicach
Zdjęcie nr 1: Orientowany, jednonawowy, ścienno- filarowy, z jednoprzęsłowym trójbocznie zamkniętym prezbiterium, po którego bokach zakrystia i kruchta. Od zachodu czworoboczna wieża wtopiona w korpus. Sklepienia kolebkowe, w korpusie na gurtach. Elewacje na cokole, potynkowane. Fasada trójosiowa, pośrodku z płytkim ryzalitem, w którym prostokątny portal, nad nim półkoliste okno, wyżej elewacja wieży ujęta półszczytami.
kościół
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela, obecnie filialny
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie koła otoczony kolumnami korynckimi posadowionymi na cokołach i podtrzymującymi belkowanie wyłamane na ich linii. Podwieszenie w formie stożka zakończonego dużą szyszką, dekorowanego plakietami skomponowanymi z elementów floralnych oraz podwieszonymi szyszkami. Ścianki dekorowane malowanymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Baldachim powtarza pomniejszony plan kosza; dekorowany szyszkami, w podniebieniu lampa w kształcie szyszki. W jego zwieńczeniu umieszczono figurą Chrystusa Zbawiciela Świata (Salvator Mundi) na dwustopniowym cokole. Chrystus stoi w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie i wspartą na kamieniu. Lewą ręką podtrzymuje kulę ziemską zwieńczoną krzyżem, prawą unosi do góry, czyniąc gest błogosławieństwa. Spogląda do góry, ma ciemną brodę i falowane włosy spływające na ramiona i plecy. Z trzech stron głowy odchodzą wiązki promieni. Chrystus ubrany jest w długą, złotą suknię oraz tego samego koloru płaszcz owinięty wokół prawego biodra i przerzucony przez lewą rękę.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ustawiona na niewysokim cokole pełnoplastyczna figura anioła przytrzymującego baldachim w zwieńczeniu ołtarza głównego. Anioł spogląda w dół, stoi w lekkim kontrapoście z lewą nogą wysuniętą do przodu; lewą ręką przytrzymuje materiał baldachimu, prawą fragment swojego płaszcza. Ma owalną, pełną twarz, małe oczy, zadarty nos oraz niewielkie usta. Długie, jasnobrązowe, kręcone włosy spływają mu na plecy. Ubrany jest w długą, złotą suknię przewiązaną w pasie i spływającą w dół wąskimi fałdami; rękawy podciągnięte; na nogach sandały sięgające do połowy łydki. Skrzydła rozłożone, w górnych partiach złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Prostokątna tablica z czarnego wapienia w otoku z rytych i złoconych liści dębu. W jej polu napis wykonany kursywą „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pod tą swiętych przeznaczeń smiertelną odzieżą / Maciey, wraz z Tadeuszem, Kwapiszewscy! leżą / Dla których tkliwa Matka, przywiązana Żona, / Smutny ten napis kładzie, żalem ucisniona / Grób Ich pokrywszy łzami, pomnik zbudowała, / Żeby, tak drogiey straty pamięć, wiecznie trwała. / Przechodniu! gdy Cię czułość wstrzyma nad tym głazem, / Uczciy, obecne zwłoki, pobożnym wyrazem, / I westchniy, za te duszę: by Pan! Nieba Ziemi, / Złączył je wsród Swej Chwały z Aniołami swemi. / Roku 1828.”
płyta nagrobna
Epitafium Macieja i Tadeusza Kwapiszewskich

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium Jacentego Bylicy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jacentego-bylicy

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności