Obraz wstawiono w predellę ołtarza Ukrzyżowania, który powstał w latach około 1693-1705.
Obraz w formie owalnego medalionu, ujęty w srebrzoną ramę utworzoną z wici suchego akantu. Przedstawia leżące w grobie, na białym całunie martwe ciało Chrystusa. Prawa ręka ułożona wzdłuż ciała, lewa spoczywa na biodrze; nogi lekko ugięte w kolanach. Sylwetka o wyraźnie zaznaczonej anatomii z widocznymi śladami męki. Twarz pociągła, okolona zarostem, oczy zamknięte, włosy długie, wokół głowy złoty nimb. Przez biodra przepasane jest ściśle opinające ciało perizonium. Kolorystyka obrazu ciemna i brunatna.
Obraz przedstawiający Chrystusa w grobie jest ilustracją słów z Ewangelii św. Mateusza: „Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać. Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem do grobu zatoczył duży kamień i odszedł” (Mt 27, 58-60). Zwykle przedstawienia Chrystusa w grobie umieszczano w grobach Pańskich w liturgii w okresie Wielkiego Postu, przeważnie w formie rzeźbionej. Dlatego ukazanie tej sceny w formie malowanej na ołtarzu jest niezwykle rzadko spotykane. W kościele w Orawce jest bezpośrednio związane z tematyką pasyjną całego ołtarza. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora obrazu.
Dostateczny, liczne ubytki warstwy malarskiej i przemalowania, zabrudzenie powierzchni.
Obraz został namalowany w latach około 1693-1705. Przedstawiona scena ukazująca Chrystusa w grobie jest bezpośrednio związana z ikonografią pasyjną całego ołtarza. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora obrazu.
Maria Działo, "Chrystus w grobie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-w-grobie-2