Epitafium księdza Wojciecha Brandysiewicza
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta z kutą inskrypcją „Ś(więtej) P(amięci) / KS(IĄDZ) WOJCIECH BRANDYSIEWICZ / * 1731 R(OKU) W NOWYM TARGU /† 1781 R(OKU) W ZAKLICZYNIE / POCHOWANY POD CHÓREM / TUTEJSZEGO KOŚCIOŁA. / PROBOSZCZ W ZAKLICZYNIE / W LATACH 1762-1781. / BUDOWNICZY OBECNEGO / KOŚCIOŁA W ZAKLICZYNIE / W LATACH 1774-1775. / Z MODLITWĄ, WDZIĘCZNOŚCIĄ I PAMIĘCIĄ / W ROKU JUBILEUSZOWYM 2000: / KS(IĄDZ) STANISŁAW PAJĄK-PROBOSZCZ I WIERNI PARAFII ZAKLICZYN. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”. U góry, pomiędzy literami „Ś” i „P” łaciński krzyżyk.

Epitafium księdza Wojciecha Brandysiewicza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Siepraw
Miejscowość
Zakliczyn
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Myślenice
Parafia
Wszystkich Świętych
Tagi
ks. Stanisław Pająk ks. Wojciech Brandysiewicz tablica pamiątkowa
Miejsce przechowywania
pod amboną
Identyfikator
DZIELO/17355
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
2000 rok
Fundator
ksiądz Stanisław Pająk i parafianie
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
czarny granit szwedzki, techniki kamieniarskie
Wymiary podstawowe
szerokość – 62 cm
wysokość – 71 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Tablica pamiątkowa księdza Wojciecha Brandysiewicza została ufundowana przez proboszcza Stanisława Pająka i parafian z Zakliczyna w 2000 roku i poświęcona 21 maja 2002.

Opis

Tablica w kształcie stojącego prostokąta z kutą inskrypcją „Ś(więtej) P(amięci) / KS(IĄDZ) WOJCIECH BRANDYSIEWICZ / * 1731 R(OKU) W NOWYM TARGU /† 1781 R(OKU) W ZAKLICZYNIE / POCHOWANY POD CHÓREM / TUTEJSZEGO KOŚCIOŁA. / PROBOSZCZ W ZAKLICZYNIE / W LATACH 1762-1781. / BUDOWNICZY OBECNEGO / KOŚCIOŁA W ZAKLICZYNIE / W LATACH 1774-1775. / Z MODLITWĄ, WDZIĘCZNOŚCIĄ I PAMIĘCIĄ / W ROKU JUBILEUSZOWYM 2000: / KS(IĄDZ) STANISŁAW PAJĄK-PROBOSZCZ I WIERNI PARAFII ZAKLICZYN. / R(EQUIESCAT) I(N) P(ACE)”. U góry, pomiędzy literami „Ś” i „P” łaciński krzyżyk.

Zarys problematyki artystycznej

Tablica została poświęcona pamięci księdza Wojciecha Brandysiewicza (1731-1781), proboszcza w Zakliczynie w latach 1762-1781. Był to szczególny czas dla parafii, w którym wybudowano nowy kościół (1774-1775) i uposażono go w ołtarze i ambonę. Ksiądz Brandysiewicz był nie tylko zarządcą parafii, ale i fundatorem nowego kościoła. Był też proboszczem w Skrzydlnej i dziekanem dobczyckim. Zmarł 14 stycznia 1781 i został pochowany w kościele zakliczyńskim. Podczas prac remontowanych w świątyni w 1999 roku odkryto grób pod chórem, a odnalezione szczątki na podstawie danych ze źródeł archiwalnych przypisano księdzu Brandysiewiczowi. Prochy ponownie pochowano w urnie, pod nową posadzką. Ufundowanie tablicy ku pamięci proboszcza odbyło się w 225. rocznicę budowy świątyni w 2000 roku. Tablicę charakteryzują prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ona do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania bardzo dobry.

Streszczenie

Tablica została poświęcona pamięci księdza Wojciecha Brandysiewicza (1731-1781), proboszcza w Zakliczynie w latach 1762-1781. Był to szczególny czas dla parafii, w którym wybudowano nowy kościół i uposażono go w ołtarze i ambonę. Ufundowanie tablicy ku pamięci proboszcza odbyło się w 225. rocznicę budowy świątyni w 2000 roku. Tablicę charakteryzują prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ona do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XX wieku.

Bibliografia

Mysiński Aleksander, "Dzieje parafii pw. Wszystkich Świętych w Zakliczynie k. Myślenic", Zakliczyn 2001

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum parafialne w Zakliczynie, Inwentarz parafii Wszystkich Świętych w Zakliczynie, oprac. ks. Józef Stopka, 2018, s. 26.

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Wojciech Brandysiewicz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Drewniane ławki kolatorskie ustawione po obu stronach prezbiterium. Ławki ustawione na dwóch nóżkach, siedzisko proste w postaci prostej ławy. Zaplecek flankowany filarkami podtrzymującymi wyłamane, niepełne belkowanie, zamknięte gzymsem. Na osi filarków ustawione wazony. Zaplecek zdobiony pięcioma płycinami w kształcie stojących prostokątów o uszatych narożach. Ścianki boczne z przodu o wklęsło-wypukłym brzegu, sięgające do wysokości połowy zaplecka, na zakończeniu zdobione liśćmi stylizowanego akantu. Struktura pokryta bejcą.
ławka
Dwie ławki kolatorskie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełnoplastyczna, wolnostojąca. Chrystus ukazany jest w całej postaci, ustawiony frontalnie, w delikatnym kontrapoście; prawą, wysoko uniesioną ręką czyni gest błogosławieństwa, a w lewej trzyma chorągiew o długim drzewcu zakończonym krzyżem, na czerwonej tkaninie widnieje złoty krzyż. Chrystus ma podłużną twarz z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dal, okoloną krótką i ciemną brodą, rozdzieloną na końcu w dwa pukle oraz długie, ciemnobrązowe włosy, które opadają na plecy i ramiona. Chrystus jest ubrany w czerwony płaszcz z jasnobeżową podszewką i złoconą bordiurą, przerzucony przez lewe ramię i odsłaniający prawe ramię oraz nagi tors z drugą połą płaszcza zarzuconą na lewą rękę. Na dłoniach, stopach i boku zaznaczone są ślady męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna. Rzeźba ustawiona jest na dwóch ukośnie ustawionych, prostopadłościennych kostkach.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od zakrystii. Podwieszenie w formie odwróconego ostrosłupa o ściętym wierzchołku, na krawędziach flankowane pilastrami zakończonymi u góry wolutowo, a na ściankach zdobione płycinami. Kosz na planie kwadratu umieszczony na wybrzuszonej podstawie, dekorowanej rocaille'owymi kartuszami, o ściętych górnych narożach; ścianki wklęsłe, zwężające się ku górze, ujęte w narożach pilastrami z trzonami dekorowanymi rocaille'em i zwisami z różanych gałązek. Podpory dźwigają gzyms wyłamany na ich osi, tworzący parapet. W polu ścianek płyciny z rocaille'ami w narożach z malowanymi olejem na desce obrazami przedstawiającymi ewangelistów. Od strony lewej: św. Mateusz z aniołem, pośrodku św. Marek z lwem i św. Łukasz z wołem, a po prawej św. Jan z orłem. Ewangeliści ukazani w pozycji siedzącej z księgami w dłoniach, ubrani w różnokolorowe, powłóczyste szaty na złotym tle. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, ujęty pilastrami dekorowanymi rocaille'ami. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym z płaskorzeźbionymi tablicami dekalogu, ujętymi od dołu skrzyżowanymi gałązkami oliwnymi, związanymi wstęgą. Belkowanie nad zapleckiem o wypukłej linii, z przerwanym pośrodku gzymsem, od góry wypełnionym rocaille'em, od dołu ozdobionym podwieszonym lambrekinem z chwostami. Zwieńczenie ma formę zbliżoną do trapezu, ujęte jest wolutami spływającymi na belkowanie, na których ustawione są rokokowe wazony. W polu zwieńczenia znajduje się medalion z glorią pośród obłoków, a powyżej gołębica Ducha Świętego. Zwieńczenie flankują umocowane na ścianie, uskrzydlone główki aniołków dobrej i złej rady: po lewej o jasnej karnacji, a po prawej o czarnej karnacji. Szczyt zwieńczenia ma formę gzymsu z podwieszonym lambrekinem. Całość wieńczy zawieszona na ścianie promienista gloria z wieńcem utworzonym z obłoków. Struktura polichromowana jest w kolorze czerwonym, z czarnymi profilami oraz złoconą i srebrzoną ornamentyką.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona na niskiej, prostopadłościennej bazie, trzon na planie kwadratu o ściętych narożach, zwężający się ku górze, oddzielony od czary talerzykiem w formie sznura, czara zamknięta ośmioboczną krawędzią. Trzon zdobiony rzeźbioną dekoracją w formie skręconych wolut, a czara gałązkami z odnogami zawijającymi się na boki i opadającymi w dół. Gałązki u góry zwieńczone krzyżykami. Pokrywa w formie baniastej kopuły, na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze i zakończona kulą z krzyżykiem o trójlistnie zamkniętych ramionach. Pokrywa polichromowana na kolor czerwony, profilowania srebrzone, krzyżyk złocony.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą z motywem rocaille'owych kartuszy w narożach i jednego z profilowań ozdobionego motywem sznura. Chrystus ukazany jest w ujęciu półpostaciowym w trzech czwartych zwrócony w lewo z głową skierowaną w prawo. Zbawiciel oburącz podtrzymuje niesiony na lewym barku brązowy, prosty krzyż. Twarz podłużna o wyrazistych rysach i śniadej karnacji z krótkim i ciemnobrązowym zarostem, długim nosem i ciemnymi oczami. Włosy długie, ciemnobrązowe, falowane, opadające na plecy i ramiona. Na głowie ma dwie korony cierniowe, jedną czarną i drugą domalowaną poniżej, złoconą; wokół głowy promienisty nimb. Ubrany jest w ciemnoniebieską suknię i czerwony płaszcz odsłaniający część torsu i prawą rękę. Na szyi ma zawieszony gruby łańcuch, którego koniec przewieszony jest przez lewy nadgarstek; na ciele widoczne są strużki krwi i potu. Kolorystyka stonowana i ciemna. W tle widoczna murowana architektura z półkolistą arkadą.
obraz
Chrystus dźwigający krzyż
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełnoplastyczna, wolnostojąca, ustawiona na niskim, półkolistym cokole. Chrystus ukazany w całej postaci, ustawiony frontalnie, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewa niezachowana. Twarz podłużna, z długim nosem i małymi oczami, wysokim czołem, okolona krótką i brązową brodą, rozdzieloną na końcu w dwa małe pukle. Włosy długie, brązowe opadające na ramiona i plecy równolegle ułożonymi lokami skręconymi na końcu. Chrystus ubrany jest w czerwony płaszcz z zieloną podszewką, spięty na dekolcie złotą broszką, odsłaniający klatkę piersiową i nogi, otaczający figurę, z prawą połą przerzuconą przez lewe przedramię. Na dłoniach, stopach i boku ma delikatnie zaznaczone ślady męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna, lamówka płaszcza złocona.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu z przestawieniem św. Jadwigi, królowej Polski, przekazującej Janowi Tęczyńskiemu dokument potwierdzający darowanie kosztowności na rzecz odnowienia Uniwersytetu Krakowskiego. Młoda królowa siedzi na drewnianym, obitym purpurowym aksamitem tronie i zwraca się w stronę Jana. Ma owalną twarz o dużych, spoglądających łagodnie, ciemnych oczach i koronę na głowie, która została przestawiona na rozjaśnionym tle przywodzącym na myśl nimb. Ubrana jest w niebieską, sięgającą ziemi suknię i purpurowy, podbity białym futrem, spięty pod szyją płaszcz. W prawej ręce trzyma berło, w lewej, skierowanej w stronę poddanego, zwój dokumentu. Przy jej lewej nodze stoi na ziemi otwarta skrzyneczka wypełniona złotem. Klęczący przed nią na jednym kolanie Jan Tęczyński, przedstawiony jako starszy mężczyzna z krótkimi, siwiejącymi włosami i zarostem, skłaniając głowę, prawą rękę składa na ciele, lewą wyciąga przed siebie, aby odebrać dokument. Jest ubrany w pomarańczową koszulę oraz podbity futrem płaszcz bez rękawów, który ma przewiązany niebieskim pasem. Scena rozgrywa się we wnętrzu ciemnej, gotyckiej komnaty, z której przez ostrołukowe okna rozciąga się widok na wzgórza. Za świętą widać fragment kaplicy z ustawionym na ołtarzu krucyfiksem, pod nogami uczestników leży dywan położony na kamiennej posadzce.
obraz
Św. Jadwiga z Janem Tęczyńskim

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Maria Działo, "Epitafium księdza Wojciecha Brandysiewicza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-wojciecha-brandysiewicza

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności