Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Wniebowzięcia Marii. W centrum kompozycji, na tle nieba ukazana Maria unoszona do nieba przez trzech aniołów. Wyobrażona całopostaciowo, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo, zakomponowanym diagonalnie. Twarz Marii owalna, o regularnych rysach z prostym nosem i niewielkimi ustami. Postać ubrana jest w obszerne biało-niebieskie szaty z długimi rękawami. Na głowie ma niebieską chustę, spod której widoczne są długie, jasne włosy. Ręce Marii są skrzyżowane na piersi. Nogi, lekko ugięte w kolanach, podtrzymywane są przez jednego z aniołów. Aniołowie zostali przedstawieni jako jasnowłosi młodzieńcy ubrani w żółto-niebiesko-zielone tuniki z długimi rękawami. Mają lekko falowane włosy sięgające karku oraz owalne twarze o regularnych rysach. Skrzydła anielskie ukazano w odcieniach niebieskiego, zieleni a także oranżu przechodzącego w czerwień. Anioł z prawej strony kompozycji został przedstawiony tyłem, podtrzymuje Marię za ramiona. Drugiego z posłańców ukazano z lewej strony witraża w ujęciu z profilu. Obiema dłońmi chwyta on za szaty Marii. Ostatni z aniołów ukazany nieco niżej został przedstawiony całopostaciowo w ujęciu w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewo. Obiema rękami podtrzymuje on nogi Marii. Wokół głów wszystkich wyobrażonych na witrażu postaci umieszczono jasnoniebieskie nimby. W dolnej części witraża znajduje się krajobraz z widocznymi polami i zabudowaniami. W lewym, dolnym rogu kompozycji widnieje napis: „PROJEKT A(DAM) BUNSCH. 1959” a w prawym dolnym rogu: „KRAKÓW / WYK(ONAŁ) ZAKŁ(AD) WITRAŻÓW BR(ACIA) PACZKA”.

Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Pcim
Miejscowość
Stróża
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Pcim
Parafia
Najświętszej Marii Panny Królowej Polski
Tagi
Adam Bunsch malarstwo monumentalne malarstwo XX wieku sztuka XX wieku witraż
Miejsce przechowywania
nawa kościoła
Identyfikator
DZIELO/12815
Kategoria
witraż
Ilość
1
Czas powstania
1959-1960
Autor
Adam Bunsch
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
szkło barwione w masie, ramki ołowiane
Autor noty katalogowej
Justyna Kuska
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Zespół witraży w oknach nawy kościoła w Stróży został zaprojektowany przez krakowskiego malarza i pedagoga Adama Bunscha w latach 1959-1960. Witraże wykonano w zakładzie witrażowniczym „Bracia Paczka” w Krakowie. Na omawianym witrażu widnieje napis: „PROJEKT A(DAM) BUNSCH. 1959” oraz „KRAKÓW / WYK(ONAŁ) ZAKŁ(AD) WITRAŻÓW BR(ACIA) PACZKA”. Ponadto, na witrażu przedstawiającym scenę Bożego Narodzenia oraz na witrażu z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej umieszczono datę 1960 oraz kolejne sygnatury wskazujące na autorstwo Adama Bunscha.

Opis

Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem Wniebowzięcia Marii. W centrum kompozycji, na tle nieba ukazana Maria unoszona do nieba przez trzech aniołów. Wyobrażona całopostaciowo, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo, zakomponowanym diagonalnie. Twarz Marii owalna, o regularnych rysach z prostym nosem i niewielkimi ustami. Postać ubrana jest w obszerne biało-niebieskie szaty z długimi rękawami. Na głowie ma niebieską chustę, spod której widoczne są długie, jasne włosy. Ręce Marii są skrzyżowane na piersi. Nogi, lekko ugięte w kolanach, podtrzymywane są przez jednego z aniołów. Aniołowie zostali przedstawieni jako jasnowłosi młodzieńcy ubrani w żółto-niebiesko-zielone tuniki z długimi rękawami. Mają lekko falowane włosy sięgające karku oraz owalne twarze o regularnych rysach. Skrzydła anielskie ukazano w odcieniach niebieskiego, zieleni a także oranżu przechodzącego w czerwień. Anioł z prawej strony kompozycji został przedstawiony tyłem, podtrzymuje Marię za ramiona. Drugiego z posłańców ukazano z lewej strony witraża w ujęciu z profilu. Obiema dłońmi chwyta on za szaty Marii. Ostatni z aniołów ukazany nieco niżej został przedstawiony całopostaciowo w ujęciu w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewo. Obiema rękami podtrzymuje on nogi Marii. Wokół głów wszystkich wyobrażonych na witrażu postaci umieszczono jasnoniebieskie nimby. W dolnej części witraża znajduje się krajobraz z widocznymi polami i zabudowaniami. W lewym, dolnym rogu kompozycji widnieje napis: „PROJEKT A(DAM) BUNSCH. 1959” a w prawym dolnym rogu: „KRAKÓW / WYK(ONAŁ) ZAKŁ(AD) WITRAŻÓW BR(ACIA) PACZKA”.

Zarys problematyki artystycznej

Na zespół witraży wypełniających okna nawy kościoła w Stróży składają się sceny ilustrujące wydarzenia z życia Marii i Chrystusa. Cykl narracyjny tworzą przedstawienia: Zwiastowania, Nawiedzenia św. Elżbiety, Bożego Narodzenia, Ofiarowania Jezusa w świątyni, Odnalezienia Chrystusa w świątyni oraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Zespół uzupełniają witraże z wyobrażeniami Matki Boskiej Fatimskiej, Najświętszego Serca Jezusa, Najświętszego Serca Marii, a także witraż z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej i wyobrażenie pelikana karmiącego własną krwią pisklęta (symbol ofiary Chrystusa i Eucharystii). Witraże w Stróży wykonał krakowski malarz, pisarz i dramaturg Adam Bunsch. Urodzony w Krakowie artysta studiował w Wiedniu i następnie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera. Po ukończeniu studiów przez jakiś czas pracował jako nauczyciel w Państwowej Szkole Artystycznej w Bielsku oraz zajmował się twórczością w zakresie malarstwa, grafiki i witrażu. W czasie drugiej wojny światowej służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, łącząc służbę wojskową z działalnością artystyczną. Po powrocie do Polski zajmował się głównie sztuką sakralną. Tworzył obrazy, rysunki i grafiki, w tym drzeworyty inspirowane sztuką japońską. Jest autorem licznych witraży oraz polichromii ściennych w kościołach w całej Polsce, a także na terenie Anglii i Szkocji. Niektóre z projektów Bunscha były realizowane przez krakowski zakład witraży S. G. Żeleński. Szacuje się, że witraże projektu Bunscha zostały zrealizowane w blisko 40 kościołach. Do najważniejszych dzieł należą wykonane w czasie drugiej wojny światowej witraże dla kościoła Polskiej Misji Katolickiej w Londynie oraz witraże w kościele Mariackim w Katowicach i polichromia w prezbiterium kościoła Opatrzności Bożej w Katowicach-Zawodziu. Liczący 11 obiektów zespół witraży w kościele w Stróży również jest jedną z większych realizacji Bunscha. Witraże wykonał krakowski zakład witrażowniczy „Bracia Paczka”. Firma została założona w 1932 roku przez Karola Paczkę, do którego wkrótce dołączył jego brat Mieczysław. W okresie powojennym zakład funkcjonował pod nazwą „Bracia Paczka”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Zespół witraży w kościele w Stróży, w tym omawiany witraż przedstawiający Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, zaprojektował w latach 1959-1960 krakowski malarz i pedagog Adam Bunsch. Artysta ten jest autorem licznych witraży oraz polichromii ściennych w kościołach w całej Polsce, a także na terenie Anglii i Szkocji. Szacuje się, że witraże projektu Bunscha zostały zrealizowane w blisko 40 kościołach. Liczący 11 obiektów zespół witraży w kościele w Stróży jest jedną z większych realizacji Bunscha. Witraże wykonał krakowski zakład witrażowniczy „Bracia Paczka”.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji, na tle czerwonej kotary ukazana scena Zwiastowania. Z prawej strony znajduje się przedstawiona z profilu, w pozycji stojącej Maria ubrana w niebiesko-białe szaty. Ukazana jest jako młoda kobieta z pochyloną głową. Ręce schowane pod połami szat, złożone na piersi. Na głowie Marii jasnoniebieska chusta, wokół niej świetlisty nimb. Z prawej strony kompozycji przedstawiono archanioła Gabriela ukazanego frontalnie, w pozycji stojącej. Głowa pochylona w trzech czwartych w prawo. Archanioł ma pozbawioną zarostu twarz młodego mężczyzny i brązowe, sięgające uszu włosy. Ubrany jest w biało-zielone szaty i żółte sandały. Obie ręce, ugięte w łokciach, uniesione w geście pozdrowienia. Szeroko rozpostarte skrzydła archanioła mają pióra w odcieniach zieleni i niebieskiego. Wokół głowy postaci znajduje się niebiesko-zielony nimb. W górnej części kompozycji ukazana gołębica Ducha Świętego na tle promienia skierowanego na głowię Marii. Na drugim planie granatowe niebo. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są białe lilie.
witraż
Zwiastowanie
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji, na tle stajenki ukazana Święta Rodzina. Z lewej strony znajduje się przedstawiona z profilu, w pozycji klęczącej Maria pochylająca się nad leżącym w żłóbku Dzieciątkiem Jezus. Ukazana jest jako młoda kobieta, ubrana w niebiesko-białe szaty z białą chustą na głowie. W dłoniach podtrzymuje fragment tkaniny, którą otula Jezusa. Dzieciątko zostało przedstawione frontalnie, w pozycji siedzącej w drewnianym żłóbku o skrzyżowanych nogach. Obie rączki Jezusa ugięte w łokciach i uniesione na wysokość twarzy. Bose stopy wyciągnięte do przodu. Wokół głów Marii i Dzieciątka znajdują się świetliste nimby. Z prawej strony kompozycji przedstawiono św. Józefa ukazanego w pozycji stojącej, z ciałem skierowanym w trzech czwartych w prawo. Święty pochyla się nieco do przodu w kierunku żłóbka. Ma twarz dojrzałego mężczyzny, z krótką, brązową brodą. W ręku trzyma fragment futrzanego okrycia. Ubrany jest w biało-niebieskie, długie szaty oraz białą chustę. Stopy postaci są bose. Wokół głowy świętego znajduje się świetlisty nimb. Na drugim planie, z prawej strony przedstawiono zwierzęta: wołu oraz osła i drewnianą stajenkę, a w tle rozgwieżdżone, granatowe niebo z widoczną gwiazdą betlejemską. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są owce i barany. W prawym dolnym rogu witraża umieszczona jest sygnatura „Adam Bunsch / 1960”.
witraż
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście przedstawiający Ofiarowanie Chrystusa w świątyni. Scena rozgrywa się na stopniach świątyni jerozolimskiej. Z lewej strony kompozycji ukazana Maria trzymająca na ręku Dzieciątko Jezus oraz Józef klęczący na stopniach świątyni. Maria przedstawiona w dynamicznej pozie, w wykroku, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo, ręce wyciągnięte do przodu. Ukazana jako młoda kobieta o regularnych rysach twarzy, ubrana w biało-niebieską suknię z długimi rękawami oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Na stopach ma niebieskie buty. Dzieciątko Jezus siedzące na rękach Marii przedstawione frontalnie ze stopami wyciągniętymi do przodu i rękami uniesionymi do góry. Ubrane jest w krótką, białą tunikę. Na Marię i Jezusa z prawego, górnego rogu witraża spływają wielobarwne promienie. Ponad głową Marii ukazany miecz, nad Dzieciątkiem Jezus krzyż na tle promieni. Święty Józef został przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-fioletowe szaty. Na głowie ma niebieską chustę. Jest on zwrócony przodem do widza. Ręce świętego są skrzyżowane na piersi. Wokół głów wszystkich, wymienionych postaci znajdują się żółte nimby. Z prawej strony kompozycji, na najwyższym stopniu schodów przedstawiono stojących Symeona i prorokinię Annę. Symeona ukazanego z lewego profilu wyobrażono jako starszego mężczyznę z długą, siwą brodą. Zwraca się on do podawanego mu przez Marię Dzieciątka Jezus, wyciągając w jego kierunku obie ręce i pochylając głowę. Starzec ubrany jest w strój kapłański, na który składa się długa, jasna tunika oraz żółto-niebieski przewiązany w pasie pomarańczową szarfą kaftan bez rękawów i biało-żółta czapka. U bosych stóp kapłana ukazano klatkę z dwoma białymi gołębiami. Stojąca nieco z tyłu prorokini Anna została ukazana jako starsza kobieta o pomarszczonej twarzy ubrana w niebieskie szaty. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę.
witraż
Ofiarowanie w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście z przedstawieniem sceny Odnalezienia Jezusa w świątyni. W centrum kompozycji ukazany dwunastoletni Jezus stojący na niewysokim podwyższeniu, pośród uczonych w piśmie. Jezus zwrócony w trzech czwartych w prawo, lewą uniesioną do góry ręką wykonuje gest oratorski (wyprostowany palec wskazujący), prawą wyprostowaną dłonią powstrzymuje ukazaną z lewej kompozycji strony Marię. Chłopiec ubrany jest w biało-niebieską tunikę z długimi rękawami oraz jasnoszare buty. Ma dłuższe, ciemnobrązowe włosy. Z lewego, górnego naroża kompozycji spływają na niego wielobarwne promienie. Maria przedstawiona z prawego profilu, w dynamicznej pozie pochyla się w kierunku Jezusa, wyciągając ku niemu ręce. Ubrana jest w długą suknię w odcieniach niebieskiego oraz biało-niebieską chustę, którą ma narzuconą na głowę. Spod szat widoczne są jasnoniebieskie buty. Maria ukazana jako młoda, długowłosa kobieta o regularnych rysach twarzy. Nieco za nią stoi św. Józef przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-brązowe szaty oraz chustę w biało-brązowe pasy. Wokół głów opisanych postaci znajdują się nimby w odcieniach koloru żółtego. Kompozycję dopełniają postaci pięciu mężczyzn, do których Jezus kieruje swoje nauczanie. Dwóch z nich przedstawiono na pierwszym planie w pozycji siedzącej. Mężczyzna z lewej strony witraża ubrany w czarno-brązowe szaty pochyla się nad otwartą księgą. Drugi z mężczyzn ubrany w czerwono-pomarańczową suknię oraz niebieską chustę ma splecione dłonie i głowę skierowaną do dołu. Grupa trzech kolejnych postaci została ukazana na drugim planie, za rodzajem architektonicznej przegrody w kolorze pomarańczowo-czerwonym. Pierwszy z mężczyzn ubrany w granatowe szaty i chustę w biało-błękitne pasy pochyla się do przodu, podpierając głowę na zgiętej w łokciu ręce. Ukazana za nim postać nosi szaty w czarno-białe pasy oraz granatowo-pomarańczową chustę również z motywem pasów. Ostatni z mężczyzn ubrany w niebiesko-granatowe szaty ukazany jest z profilu. Ma zamyślony wyraz twarzy, dłonią dotyka brody.
witraż
Odnalezienie Jezusa w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji umieszczono scenę Nawiedzenia św. Elżbiety przez Marię, ukazaną na tle arkady domu Zachariasza i Elżbiety. Kobiety przedstawiono z profilu, w dynamicznych pozach; są zwrócone do siebie. Umieszczoną z lewej strony witraża Marię wyobrażono jako stojącą w wykroku młodą kobietę ubraną w niebiesko-białe, obszerne szaty oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Twarz Marii o regularnych rysach, z prostym nosem i niewielkimi ustami, oczy szeroko otwarte, skierowane na wprost. Postać wyciąga prawą rękę do przodu i kładzie ją na ramieniu św. Elżbiety. Ukazaną z prawej strony kompozycji Elżbietę przedstawiono jako starszą kobietę ubraną w długie i obszerne szaty w odcieniach fioletu. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę. Twarz świętej o regularnych rysach, z widocznymi zmarszczkami, oczy skierowane na Marię. Elżbieta prawą ręką wykonuje gest powitania, lewą wyciąga do przodu, obejmując Marię. Wokół głów obu kobiet ukazano nimby w odcieniach fioletu i czerwieni. W górnej strefie witraża przedstawieni dwaj aniołowie trzymający ponad głowami kobiet wieniec z róż. Postaci wyobrażone jako jasnowłosi młodzieńcy w jasnożółtych tunikach i sandałach; skrzydła w kolorach żółtym i zielonym. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są czerwone tulipany i droga wiodąca do domu św. Elżbiety.
witraż
Nawiedzenie św. Elżbiety

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Adam Bunsch

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Murowana i tynkowana, wolnostojąca dzwonnica o formach architektonicznych, dwuosiowa i dwukondygnacyjna. Kondygnacja pierwsza umieszczona na niewysokim cokole, dwuosiowa, zamknięta po bokach dwuspadowym, profilowanym daszkiem krytym blachą. Elewacja z dwoma półkolistymi arkadami artykułowana wysuniętą przed jej lico lizeną zwieńczoną jednospadowym daszkiem, krytym blachą. Lica arkad zdobione dekoracją w tynku naśladującą ciosy kamienne. W prześwitach arkad zawieszone dwa dzwony. Kondygnacja druga jednoosiowa, zamknięta trójkątnym przyczółkiem z dwuspadowym daszkiem krytym blachą. W prześwicie półkolistej arkady zawieszony dzwon. W zwieńczeniu kamienny krzyż równoramienny o wklęsłej linii ramion.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji, na tle stajenki ukazana Święta Rodzina. Z lewej strony znajduje się przedstawiona z profilu, w pozycji klęczącej Maria pochylająca się nad leżącym w żłóbku Dzieciątkiem Jezus. Ukazana jest jako młoda kobieta, ubrana w niebiesko-białe szaty z białą chustą na głowie. W dłoniach podtrzymuje fragment tkaniny, którą otula Jezusa. Dzieciątko zostało przedstawione frontalnie, w pozycji siedzącej w drewnianym żłóbku o skrzyżowanych nogach. Obie rączki Jezusa ugięte w łokciach i uniesione na wysokość twarzy. Bose stopy wyciągnięte do przodu. Wokół głów Marii i Dzieciątka znajdują się świetliste nimby. Z prawej strony kompozycji przedstawiono św. Józefa ukazanego w pozycji stojącej, z ciałem skierowanym w trzech czwartych w prawo. Święty pochyla się nieco do przodu w kierunku żłóbka. Ma twarz dojrzałego mężczyzny, z krótką, brązową brodą. W ręku trzyma fragment futrzanego okrycia. Ubrany jest w biało-niebieskie, długie szaty oraz białą chustę. Stopy postaci są bose. Wokół głowy świętego znajduje się świetlisty nimb. Na drugim planie, z prawej strony przedstawiono zwierzęta: wołu oraz osła i drewnianą stajenkę, a w tle rozgwieżdżone, granatowe niebo z widoczną gwiazdą betlejemską. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są owce i barany. W prawym dolnym rogu witraża umieszczona jest sygnatura „Adam Bunsch / 1960”.
witraż
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Ciało Chrystusa tworzy kształt litery „Y”, jest przybite do krzyża trzema złoconymi gwoździami. Głowa postaci oraz pasmo falowanych, brązowych włosów opada na prawe ramię. Twarz pociągła z krótką, brązową brodą, oczy zamknięte. Na głowie złota korona cierniowa. Tors nagi, wyprężony z wyraźnie zaznaczoną muskulaturą. W prawym boku postaci widoczna krwawiąca rana. Wokół bioder luźno udrapowane złocone perizonium przewiązane sznurem. Na prawym boku postaci tworzy się fałda kaskadowo opadająca w dół. Krzyż drewniany o trójlistnie zakończonych ramionach. W górnej części pionowej belki umieszczony złocony titulus z napisem „IN/RI”. Rzeźba polichromowana, perizonium oraz korona cierniowa złocone.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie granitowej płyty o kształcie stojącego prostokąta. W górnej części, pośrodku umieszczony medalion z portretem księdza Józefa Wątorka. Zmarły przedstawiony w tzw. krótkim popiersiu z głową zwróconą w prawo. Ukazany jako dojrzały mężczyzna o okrągłej twarzy pozbawionej zarostu oraz wyraźnie zaznaczonej łysinie. Usta wąskie, nos wydatny. Charakterystyczne duże uszy. Poniżej inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) † P(AMIĘCI) / Ks(iądz) JÓZEF WĄTOREK / ZAŁOŻYCIEL KOŚCIOŁA i FUNDATOR OCHRONKI / W STRÓŻY, KANONIK i SZAMBELAN OJCA ŚW(IĘTEGO) / KAWALER ORDERU „POLSKI ODRODZONEJ”. / PROFESOR 1 GIMNAZIUM, RADCA SZKOLNY, / DYR(EKTOR) GIMN(AZIUM) ŻEŃSKIEGO W TARNOWIE. / DŁUGOLETNI PREZES NAUCZ(YCIELI) SZKÓŁ WYŻSZYCH. / ZMARŁ W 66 ROKU ŻYCIA, DNIA 11 LIPCA 1930 ROKU. / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI. / WDZIĘCZNI PARAFIANIE.” W narożach płyty umieszczone śruby o formach rozetek mocujące epitafium do ściany.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Wątorka
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy z niższym i węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od północnego wschodu do prezbiterium i nawy przylega zakrystia na rzucie prostokąta, od południowego wschodu prostokątna kruchta, a od zachodu kolejna prostokątna kruchta. W nawie sklepienie kolebkowe z lunetami, na zdwojonych gurtach przechodzących w pilastry o kompozytowych kapitelach i kanelowanych trzonach; w prezbiterium kolebkowe z lunetami na pojedynczych gurtach. Prezbiterium od nawy wydziela ściana tęczowa otwierająca się do wnętrza półkolistą arkadą. W ostatnim, zachodnim przęśle nawy chór muzyczny o ażurowej balustradzie, wsparty na dwóch smukłych, żeliwnych kolumnach. Otwory okienne w nawie i prezbiterium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. W ścianie zachodniej, w osi elewacji okno okrągłe. Fasada jednokondygnacyjna, jednoosiowa zamknięta trójkątną ścianą szczytową zwieńczoną krzyżem osadzonym na niewielkim daszku. W przyziemiu kruchta z otworem wejściowym w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Drzwi drewniane, dwuskrzydłowe z nadświetlem. Elewacja kruchty zamknięta schodkową ścianą szczytową zwieńczoną kamiennym krzyżem. Powyżej duże, okrągłe okno wypełnione rozetą, ujęte w motyw półkolistej arkady zaznaczonej w tynku. W górnej części fasady fryz arkadkowy. Elewacje boczne artykułowane uskokowymi przyporami, w górnej części dekorowane fryzem arkadowym. Nad nawą dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, ponad zakrystią oraz obiema kruchtami jednospadowy. Wszystkie kryte blachą. Ponad nawą umieszczona czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, z glorietą zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Na jej szczycie ażurowy krzyż. Elewacje świątyni tynkowane w odcieniach koloru żółtego oraz bieli.
kościół
Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji umieszczono scenę Nawiedzenia św. Elżbiety przez Marię, ukazaną na tle arkady domu Zachariasza i Elżbiety. Kobiety przedstawiono z profilu, w dynamicznych pozach; są zwrócone do siebie. Umieszczoną z lewej strony witraża Marię wyobrażono jako stojącą w wykroku młodą kobietę ubraną w niebiesko-białe, obszerne szaty oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Twarz Marii o regularnych rysach, z prostym nosem i niewielkimi ustami, oczy szeroko otwarte, skierowane na wprost. Postać wyciąga prawą rękę do przodu i kładzie ją na ramieniu św. Elżbiety. Ukazaną z prawej strony kompozycji Elżbietę przedstawiono jako starszą kobietę ubraną w długie i obszerne szaty w odcieniach fioletu. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę. Twarz świętej o regularnych rysach, z widocznymi zmarszczkami, oczy skierowane na Marię. Elżbieta prawą ręką wykonuje gest powitania, lewą wyciąga do przodu, obejmując Marię. Wokół głów obu kobiet ukazano nimby w odcieniach fioletu i czerwieni. W górnej strefie witraża przedstawieni dwaj aniołowie trzymający ponad głowami kobiet wieniec z róż. Postaci wyobrażone jako jasnowłosi młodzieńcy w jasnożółtych tunikach i sandałach; skrzydła w kolorach żółtym i zielonym. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są czerwone tulipany i droga wiodąca do domu św. Elżbiety.
witraż
Nawiedzenie św. Elżbiety

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Budynek złożony z dwóch stopionych ze sobą brył, niższej o dwuspadowym dachu nakrywającym wnętrze prezbiterium i nawy oraz ostrosłupa wieży wpisanego w fasadę. Od strony prezbiterium dostawiona nieregularna bryła, niższa od kościoła, nakryta dwuspadowym dachem, mieszcząca zakrystię i kaplice Matki Boskiej. Połać dwustadowego dachu o nieregularnym, zygzakowatym konturze krawędzi, odsłaniającej przeszklone ściany, a miejscami sięgająca ziemi. Trójkątna w przekroju fasada z wieżą wpisaną w jej prawą połowę; lewa zaś w górnej połowie wypełniona witrażem, zamkniętym u dołu balkonem, nakrywającym przedsionek z wejściem do świątyni. Zewnętrzne elewacje kościoła pokryte są okładziną z wapienia pińczowskiego Trójkątne w przekroju wnętrze podzielone na trzy nawy filarami. Prezbiterium zamknięte ścianą z wydzielonym trójkątem ołtarza głównego, złożonego z dwóch ścian pokrytych okładziną ceramiczną ustawionych pod kątem rozwartym, z otworem u szczytu na okno. Po przeciwnej stronie wnętrza wejście na wieżę i parapet chóru muzycznego. Na zakończeniu lewej nawy wejście do kaplicy Matki Boskiej, na zakończeniu prawej nawy zaaranżowana kaplica bł. Anieli Salawy. Ściany boczne całkowicie przeszklone; połowę przestrzeni fasady wypełnia witraż o polu w formie trójkąta o kącie prostym. W kaplicy Matki Boskiej otwory w formie szczelin oświetlające wnętrze umieszczone nieregularnie w polu ściany.
kościół
Sanktuarium bł. Anieli Salawy
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji, na tle stajenki ukazana Święta Rodzina. Z lewej strony znajduje się przedstawiona z profilu, w pozycji klęczącej Maria pochylająca się nad leżącym w żłóbku Dzieciątkiem Jezus. Ukazana jest jako młoda kobieta, ubrana w niebiesko-białe szaty z białą chustą na głowie. W dłoniach podtrzymuje fragment tkaniny, którą otula Jezusa. Dzieciątko zostało przedstawione frontalnie, w pozycji siedzącej w drewnianym żłóbku o skrzyżowanych nogach. Obie rączki Jezusa ugięte w łokciach i uniesione na wysokość twarzy. Bose stopy wyciągnięte do przodu. Wokół głów Marii i Dzieciątka znajdują się świetliste nimby. Z prawej strony kompozycji przedstawiono św. Józefa ukazanego w pozycji stojącej, z ciałem skierowanym w trzech czwartych w prawo. Święty pochyla się nieco do przodu w kierunku żłóbka. Ma twarz dojrzałego mężczyzny, z krótką, brązową brodą. W ręku trzyma fragment futrzanego okrycia. Ubrany jest w biało-niebieskie, długie szaty oraz białą chustę. Stopy postaci są bose. Wokół głowy świętego znajduje się świetlisty nimb. Na drugim planie, z prawej strony przedstawiono zwierzęta: wołu oraz osła i drewnianą stajenkę, a w tle rozgwieżdżone, granatowe niebo z widoczną gwiazdą betlejemską. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są owce i barany. W prawym dolnym rogu witraża umieszczona jest sygnatura „Adam Bunsch / 1960”.
witraż
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście przedstawiający Ofiarowanie Chrystusa w świątyni. Scena rozgrywa się na stopniach świątyni jerozolimskiej. Z lewej strony kompozycji ukazana Maria trzymająca na ręku Dzieciątko Jezus oraz Józef klęczący na stopniach świątyni. Maria przedstawiona w dynamicznej pozie, w wykroku, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo, ręce wyciągnięte do przodu. Ukazana jako młoda kobieta o regularnych rysach twarzy, ubrana w biało-niebieską suknię z długimi rękawami oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Na stopach ma niebieskie buty. Dzieciątko Jezus siedzące na rękach Marii przedstawione frontalnie ze stopami wyciągniętymi do przodu i rękami uniesionymi do góry. Ubrane jest w krótką, białą tunikę. Na Marię i Jezusa z prawego, górnego rogu witraża spływają wielobarwne promienie. Ponad głową Marii ukazany miecz, nad Dzieciątkiem Jezus krzyż na tle promieni. Święty Józef został przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-fioletowe szaty. Na głowie ma niebieską chustę. Jest on zwrócony przodem do widza. Ręce świętego są skrzyżowane na piersi. Wokół głów wszystkich, wymienionych postaci znajdują się żółte nimby. Z prawej strony kompozycji, na najwyższym stopniu schodów przedstawiono stojących Symeona i prorokinię Annę. Symeona ukazanego z lewego profilu wyobrażono jako starszego mężczyznę z długą, siwą brodą. Zwraca się on do podawanego mu przez Marię Dzieciątka Jezus, wyciągając w jego kierunku obie ręce i pochylając głowę. Starzec ubrany jest w strój kapłański, na który składa się długa, jasna tunika oraz żółto-niebieski przewiązany w pasie pomarańczową szarfą kaftan bez rękawów i biało-żółta czapka. U bosych stóp kapłana ukazano klatkę z dwoma białymi gołębiami. Stojąca nieco z tyłu prorokini Anna została ukazana jako starsza kobieta o pomarszczonej twarzy ubrana w niebieskie szaty. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę.
witraż
Ofiarowanie w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście z przedstawieniem sceny Odnalezienia Jezusa w świątyni. W centrum kompozycji ukazany dwunastoletni Jezus stojący na niewysokim podwyższeniu, pośród uczonych w piśmie. Jezus zwrócony w trzech czwartych w prawo, lewą uniesioną do góry ręką wykonuje gest oratorski (wyprostowany palec wskazujący), prawą wyprostowaną dłonią powstrzymuje ukazaną z lewej kompozycji strony Marię. Chłopiec ubrany jest w biało-niebieską tunikę z długimi rękawami oraz jasnoszare buty. Ma dłuższe, ciemnobrązowe włosy. Z lewego, górnego naroża kompozycji spływają na niego wielobarwne promienie. Maria przedstawiona z prawego profilu, w dynamicznej pozie pochyla się w kierunku Jezusa, wyciągając ku niemu ręce. Ubrana jest w długą suknię w odcieniach niebieskiego oraz biało-niebieską chustę, którą ma narzuconą na głowę. Spod szat widoczne są jasnoniebieskie buty. Maria ukazana jako młoda, długowłosa kobieta o regularnych rysach twarzy. Nieco za nią stoi św. Józef przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-brązowe szaty oraz chustę w biało-brązowe pasy. Wokół głów opisanych postaci znajdują się nimby w odcieniach koloru żółtego. Kompozycję dopełniają postaci pięciu mężczyzn, do których Jezus kieruje swoje nauczanie. Dwóch z nich przedstawiono na pierwszym planie w pozycji siedzącej. Mężczyzna z lewej strony witraża ubrany w czarno-brązowe szaty pochyla się nad otwartą księgą. Drugi z mężczyzn ubrany w czerwono-pomarańczową suknię oraz niebieską chustę ma splecione dłonie i głowę skierowaną do dołu. Grupa trzech kolejnych postaci została ukazana na drugim planie, za rodzajem architektonicznej przegrody w kolorze pomarańczowo-czerwonym. Pierwszy z mężczyzn ubrany w granatowe szaty i chustę w biało-błękitne pasy pochyla się do przodu, podpierając głowę na zgiętej w łokciu ręce. Ukazana za nim postać nosi szaty w czarno-białe pasy oraz granatowo-pomarańczową chustę również z motywem pasów. Ostatni z mężczyzn ubrany w niebiesko-granatowe szaty ukazany jest z profilu. Ma zamyślony wyraz twarzy, dłonią dotyka brody.
witraż
Odnalezienie Jezusa w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji umieszczono scenę Nawiedzenia św. Elżbiety przez Marię, ukazaną na tle arkady domu Zachariasza i Elżbiety. Kobiety przedstawiono z profilu, w dynamicznych pozach; są zwrócone do siebie. Umieszczoną z lewej strony witraża Marię wyobrażono jako stojącą w wykroku młodą kobietę ubraną w niebiesko-białe, obszerne szaty oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Twarz Marii o regularnych rysach, z prostym nosem i niewielkimi ustami, oczy szeroko otwarte, skierowane na wprost. Postać wyciąga prawą rękę do przodu i kładzie ją na ramieniu św. Elżbiety. Ukazaną z prawej strony kompozycji Elżbietę przedstawiono jako starszą kobietę ubraną w długie i obszerne szaty w odcieniach fioletu. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę. Twarz świętej o regularnych rysach, z widocznymi zmarszczkami, oczy skierowane na Marię. Elżbieta prawą ręką wykonuje gest powitania, lewą wyciąga do przodu, obejmując Marię. Wokół głów obu kobiet ukazano nimby w odcieniach fioletu i czerwieni. W górnej strefie witraża przedstawieni dwaj aniołowie trzymający ponad głowami kobiet wieniec z róż. Postaci wyobrażone jako jasnowłosi młodzieńcy w jasnożółtych tunikach i sandałach; skrzydła w kolorach żółtym i zielonym. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są czerwone tulipany i droga wiodąca do domu św. Elżbiety.
witraż
Nawiedzenie św. Elżbiety

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na dwudzielnym, prostopadłościennym cokole, z prostokątną tablicą inskrypcyjną ujętą pilastrami o trzonach z prostokątnymi płycinami zamkniętymi trójlistnie i czworoliściami. Podpory dźwigają profilowany, wyłamany na ich osiach gzyms. Zwieńczenie zamknięte schodkowo, z tarczą z godłem herbu własnego rodziny Kube. Zwieńczenie ujmują pinakle, a wieńczy krzyż. W polu inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Optimis Parentibus / Ignatio Kube / C(esareo) R(egii) Praefecto bonorum Niepołomice / die 8vo Novembris anni 1832 aetatis 65 annorum defuncto / et / Mariae Theresae B(aronissae) de Kriegsriesen Kube / die 26 ma Aprilis 1853 aetate 75 annorum demortuae / Gratus Filius / Ludovicus Kube C(esareo) R(egii) Consularius Locumenentiae / et Circuli Czortkoviensis Capitaneus / aureae crucis meritorum insignis posuere / + / A(NNO) D(OMINI)1858".
płyta nagrobna

Epitafium Ignacego i Marii z Kriegseisenów Kube

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna

Adoracja Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Epitafium w północnej części nawy bocznej, z czarnego marmuru, w kształcie kwadratowej płyty z inskrypcją kutą majuskułą, po łacinie: D.O.M. / MARIA de REGAZZI, GHERRI / HIC QVIESCIT / OBIIT DIE 1ma MARTIJ / A.D. 1772do. Nad inskrypcją znajduje się płytko wyryty niewielki krzyż, a poniżej symbol vanitas - trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Marii de Regazzi Ghierri

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Drewniany, polichromowany na niebiesko strop, na planie ośmioboku, ujęty profilowaną ramą. W jego centrum grupa Koronacji Marii w glorii promienistej. W środku grupy figura Matki Boskiej na tle opaski dekorowanej kwiatami. Maria ukazana frontalnie, w kontrapoście, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o młodzieńczych rysach, okoloną długimi włosami, upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na ramiona i zawinięty na lewej nodze, na głowie ma koronę zamkniętą. Marię flankują dwie banderole z napisem: „FIAT”. Po jej prawej znacznie większa figura Chrystusa, ukazanego frontalnie, w pozycji siedzącej, z głową skierowaną do wewnątrz; jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawa jest ugięta i uniesiona w geście wskazującym. Twarz ma pociągłą, szczupłą, okoloną brodą skręconą w dwa pukle, oraz kręconymi włosami. Chrystus przewiązany jest w partii bioder złoconym płaszczem otaczającym postać i odsłaniającym lewą nogę. Jego ciało w odsłoniętych partiach, ma delikatnie zarysowaną muskulaturę, z zaznaczonymi śladami męki. Po lewej stronie Marii znacznie większa figura Boga Ojca, ukazanego frontalnie, w pozycji siedzącej. Lewą ręką przytrzymuje jabłko królewskie, w dłoni dzierży berło, prawą wyciąga w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, o starczych rysach, okoloną długą, kręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi włosami. Ubrany jest w obficie drapowaną srebrzoną tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz z dekoracyjną, kameryzowaną lamówką, zapięty na piersi i opadający na boki, z zawiniętym fragmentem tkaniny na lewej nodze. Nad postaciami nadlatująca gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej z banderolą z napisem: „FIAT”. Grupa na tle trzystrefowej glorii promienistej dekorowanej gwiazdami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Glorię z grupą Koronacji otacza dwunastu aniołów, ułożonych naprzemiennie w cztery pary muzykujących postaci (ze skrzypcami, wiolonczelą, gitarą, trąbką, harfą) z czterema aniołami podtrzymującymi tace z symbolicznymi przedmiotami (różaniec, wieniec laurowy, chleb (?), dyscyplina). Strop dekorowany jest w całości gwiazdami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Figury w partiach ciała polichromowane są naturalistycznie, ich szaty są złocone, srebrzone i laserowane; atrybuty są srebrzone.
rzeźba

Drewniany strop z dekoracja rzeźbiarską grupy Koronacja Marii i muzykujących aniołów

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, ujęty w złoconą, profilowaną ramę. Kompozycja wielopostaciowa, dwustrefowa. W dolnej części obrazu przedstawiona grupa dwunastu apostołów skupionych wokół pustego grobu Marii, ukazanych na tle rozległego pejzażu z widocznymi w tle zabudowaniami oraz zamkiem. W górnej strefie ukazujące się w obłokach uskrzydlone główki anielskie. Grobowiec Marii kamienny, ustawiony na dwustopniowym podwyższeniu, ukazany skrócie perspektywicznym. Na pierwszym planie ustawieni częściowo tyłem św. Piotr ukazany jako starszy, siwy mężczyzna w granatowej szacie i brązowym płaszczu oraz św. Jan Ewangelista, który został przedstawiony jako młodzieniec o twarzy pozbawionej zarostu ubrany w obszerny, czerwony płaszcz. Nieco z lewej grupa kolejnych apostołów ze św. Pawłem w czerwonym płaszczu na czele. Postaci zwracają się w kierunku grobowca, zaglądając do jego wnętrza. Na dalszym planie kolejni uczniowie Chrystusa pochylający się nad grobowcem oraz wykonujący dynamiczne gesty, m.in. wskazujący na niebo. Wszyscy apostołowie, poza św. Janem Ewangelistą zostali ukazani jako brodaci, dojrzali mężczyźni o twarzach z widocznymi zmarszczkami. Kolorystka obrazu ciemna, ciepła z dominacją brązów i czerni.
obraz

Apostołowie u grobu Najświętszej Marii Panny

Jak cytować?

Justyna Kuska, "Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wniebowziecie-najswietszej-marii-panny-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności