Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.
Zdjęcie nr 2: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.
Zdjęcie nr 3: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.
Zdjęcie nr 4: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.

Ołtarz boczny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Zawoja
Miejscowość
Skawica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/06599
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1959-1960
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Ołtarz boczny został wykonany w 1959 roku według projektu Józefa Machwitza. W 1960 roku wykonano do niego figurę św. Józefa zaprojektowaną przez tego samego artystę. Ołtarz został poświęcony 10 lipca 1960 przez biskupa Karola Wojtyłę. W 1963 roku wyłożono ołtarz płytami marmurowymi.

Opis

Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium
wyłożone kamiennymi płytami o wzorze geometrycznym. Nastawa na wysokim cokole, z wyłamanymi prostopadłościanami, w środkowej części wprawione tabernakulum. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dwuskrzydłowe, obite blachą z wzorem roślinnym. Nastawa w formie niszy ujętej lizenami, zwieńczonej płaskim baldachimem z krzyżem na wysokim cokole. Nisza flankowana dwiema parami niższych lizen. W polu niszy figura św. Józefa. Nastawa obłożona płytami kamiennymi.

Zarys problematyki artystycznej

Modernistyczna nastawa charakteryzuje się uproszczoną, minimalistyczną, zgeometryzowaną formą, nawiązującą do tradycyjnej architektury ołtarzowej. Szara kamienna wykładzina nadaje nastawie prosty i surowy, acz elegancki charakter.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz boczny został wykonany w 1959 roku według projektu Józefa Machwitza. W 1960 roku wykonano do niego figurę św. Józefa zaprojektowaną przez tego samego artystę. Modernistyczna nastawa charakteryzuje się uproszczoną, minimalistyczną, zgeometryzowaną formą, nawiązującą do tradycyjnej architektury ołtarzowej.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula, "Dzieje parafii i kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej w Skawicy" , [w:] "Królewska wieś. Monografia Skawicy" , red.Harasimczyk Jerzy , Skawica-Kraków 2009 , s. 217-228

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Skawicy, Kronika parafialna, s. 48, 54; Monografia parafii Skawica 1951, s. 2; Inwentarz kościoła parafialnego w Skawicy sporządzony w roku 1961, s. 2; Inwentarz kościoła parafialnego w Skawicy sporządzony i odnowiony w roku 1972, kwiecień, bs.; Inwentarz kościoła parafialnego w Skawicy sporządzony w roku 1976. czerwiec, bs.

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Józef Machwitz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa niearchitektoniczna. Ołtarz prostopadłościenny, kamienny, z drewnianą mensą. Antepedium dekorowane trzema kwadratowymi polami wypełnionymi geometryczną mozaiką w formie krzyży o rozszerzających się ramionach. Na ołtarzu tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, obitej blachą, o zaokrąglonych narożach. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z przedstawieniem kielicha z hostią w glorii. Na ściance frontowej aplikowana dekoracja w postaci kłosów zbóż i winnego grona. Tron wystawienia w formie baldachimu podtrzymywanego na czterech tralkach. Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w kształcie stojącego prostokąta, ujęty grubą, złoconą ramą dekorowaną ornamentem z lilii heraldycznych. Dzieło flankowane jest dwiema postaciami klęczących aniołów, podtrzymujących je obiema rękami. Anioły ukazane z profilu, lewy z głową skierowaną frontalnie. Ubrane są w luźne tuniki przepasane w talii. Skrzydła mają duże, złożone, wygięte na kształt litery „C”. Nad obrazem monogram Marii, flankowany przez dwa putta podtrzymujące nad nim koronę otwartą. Postacie polichromowane są na biało, o złoconych skrzydłach.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, na kamiennym podmurowaniu, jednonawowy, na planie krzyża. Nawa na rzucie wydłużonego prostokąta, z węższym, jednoprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, flankowanym dwoma kwadratowymi aneksami – zakrystią i kaplicą. Od południowego-zachodu dostawiona wieża na planie kwadratu z uskokowym zwężeniem ostatniej kondygnacji, z kruchtą w przyziemiu, ujęta dwiema wieżyczkami na planie ściętego koła, w południowej kręcone schody, w północnej schowek oraz dwoma otwartymi na zewnątrz arkadą aneksami na planie kwadratu z wejściami bocznymi do świątyni. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z dwoma gurtami opadającymi na cztery półfilary. Otwór tęczowy w formie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W południowo-zachodniej części nawy zawieszony parapet chóru muzycznego o wybrzuszonej części środkowej balustrady. Posadzka betonowa, pokryta płytami kamiennymi. Fasada wieżowa, bez podziału na kondygnacje, w narożach ujęta kamiennymi szkarpami. Na osi portal wejściowy w formie kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym, z dwuskrzydłowymi drzwiami, nakryty daszkiem okapowym. Nad nim okno witrażowe w formie koła. Wieża przepruta z trzech stron oknami w formie wydłużonego prostokąta zamkniętego półkoliście oraz w najwyższej części z czterech stron potrójnymi, arkadkowymi oknami. Wieżyczki przeprute niewielkimi, okrągłymi okienkami. Elewacje północna i południowa, ujęte we frontowych narożach kamiennymi szkarpami, przeprute trzema oknami witrażowymi w formie wydłużonego prostokąta zamkniętego półkoliście. Kaplica i zakrystia z jednym oknem o kształcie kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym. Elewacja północno-wschodnia z dwoma oknami. Wieża nakryta dachem wieżowym kopulastym z latarnią zakończoną krzyżem, wieżyczki daszkami stożkowymi, a aneksy pulpitowymi. Dach nad nawą dwuspadowy z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę nakrytą daszkiem wieżowym, prezbiterium niższe, przykryte dachem wielospadowym, kaplica i zakrystia dwuspadowym.
kościół
Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Budynek złożony z dwóch stopionych ze sobą brył, niższej o dwuspadowym dachu nakrywającym wnętrze prezbiterium i nawy oraz ostrosłupa wieży wpisanego w fasadę. Od strony prezbiterium dostawiona nieregularna bryła, niższa od kościoła, nakryta dwuspadowym dachem, mieszcząca zakrystię i kaplice Matki Boskiej. Połać dwustadowego dachu o nieregularnym, zygzakowatym konturze krawędzi, odsłaniającej przeszklone ściany, a miejscami sięgająca ziemi. Trójkątna w przekroju fasada z wieżą wpisaną w jej prawą połowę; lewa zaś w górnej połowie wypełniona witrażem, zamkniętym u dołu balkonem, nakrywającym przedsionek z wejściem do świątyni. Zewnętrzne elewacje kościoła pokryte są okładziną z wapienia pińczowskiego Trójkątne w przekroju wnętrze podzielone na trzy nawy filarami. Prezbiterium zamknięte ścianą z wydzielonym trójkątem ołtarza głównego, złożonego z dwóch ścian pokrytych okładziną ceramiczną ustawionych pod kątem rozwartym, z otworem u szczytu na okno. Po przeciwnej stronie wnętrza wejście na wieżę i parapet chóru muzycznego. Na zakończeniu lewej nawy wejście do kaplicy Matki Boskiej, na zakończeniu prawej nawy zaaranżowana kaplica bł. Anieli Salawy. Ściany boczne całkowicie przeszklone; połowę przestrzeni fasady wypełnia witraż o polu w formie trójkąta o kącie prostym. W kaplicy Matki Boskiej otwory w formie szczelin oświetlające wnętrze umieszczone nieregularnie w polu ściany.
kościół
Sanktuarium bł. Anieli Salawy
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji, na tle stajenki ukazana Święta Rodzina. Z lewej strony znajduje się przedstawiona z profilu, w pozycji klęczącej Maria pochylająca się nad leżącym w żłóbku Dzieciątkiem Jezus. Ukazana jest jako młoda kobieta, ubrana w niebiesko-białe szaty z białą chustą na głowie. W dłoniach podtrzymuje fragment tkaniny, którą otula Jezusa. Dzieciątko zostało przedstawione frontalnie, w pozycji siedzącej w drewnianym żłóbku o skrzyżowanych nogach. Obie rączki Jezusa ugięte w łokciach i uniesione na wysokość twarzy. Bose stopy wyciągnięte do przodu. Wokół głów Marii i Dzieciątka znajdują się świetliste nimby. Z prawej strony kompozycji przedstawiono św. Józefa ukazanego w pozycji stojącej, z ciałem skierowanym w trzech czwartych w prawo. Święty pochyla się nieco do przodu w kierunku żłóbka. Ma twarz dojrzałego mężczyzny, z krótką, brązową brodą. W ręku trzyma fragment futrzanego okrycia. Ubrany jest w biało-niebieskie, długie szaty oraz białą chustę. Stopy postaci są bose. Wokół głowy świętego znajduje się świetlisty nimb. Na drugim planie, z prawej strony przedstawiono zwierzęta: wołu oraz osła i drewnianą stajenkę, a w tle rozgwieżdżone, granatowe niebo z widoczną gwiazdą betlejemską. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są owce i barany. W prawym dolnym rogu witraża umieszczona jest sygnatura „Adam Bunsch / 1960”.
witraż
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście przedstawiający Ofiarowanie Chrystusa w świątyni. Scena rozgrywa się na stopniach świątyni jerozolimskiej. Z lewej strony kompozycji ukazana Maria trzymająca na ręku Dzieciątko Jezus oraz Józef klęczący na stopniach świątyni. Maria przedstawiona w dynamicznej pozie, w wykroku, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo, ręce wyciągnięte do przodu. Ukazana jako młoda kobieta o regularnych rysach twarzy, ubrana w biało-niebieską suknię z długimi rękawami oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Na stopach ma niebieskie buty. Dzieciątko Jezus siedzące na rękach Marii przedstawione frontalnie ze stopami wyciągniętymi do przodu i rękami uniesionymi do góry. Ubrane jest w krótką, białą tunikę. Na Marię i Jezusa z prawego, górnego rogu witraża spływają wielobarwne promienie. Ponad głową Marii ukazany miecz, nad Dzieciątkiem Jezus krzyż na tle promieni. Święty Józef został przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-fioletowe szaty. Na głowie ma niebieską chustę. Jest on zwrócony przodem do widza. Ręce świętego są skrzyżowane na piersi. Wokół głów wszystkich, wymienionych postaci znajdują się żółte nimby. Z prawej strony kompozycji, na najwyższym stopniu schodów przedstawiono stojących Symeona i prorokinię Annę. Symeona ukazanego z lewego profilu wyobrażono jako starszego mężczyznę z długą, siwą brodą. Zwraca się on do podawanego mu przez Marię Dzieciątka Jezus, wyciągając w jego kierunku obie ręce i pochylając głowę. Starzec ubrany jest w strój kapłański, na który składa się długa, jasna tunika oraz żółto-niebieski przewiązany w pasie pomarańczową szarfą kaftan bez rękawów i biało-żółta czapka. U bosych stóp kapłana ukazano klatkę z dwoma białymi gołębiami. Stojąca nieco z tyłu prorokini Anna została ukazana jako starsza kobieta o pomarszczonej twarzy ubrana w niebieskie szaty. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę.
witraż
Ofiarowanie w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście z przedstawieniem sceny Odnalezienia Jezusa w świątyni. W centrum kompozycji ukazany dwunastoletni Jezus stojący na niewysokim podwyższeniu, pośród uczonych w piśmie. Jezus zwrócony w trzech czwartych w prawo, lewą uniesioną do góry ręką wykonuje gest oratorski (wyprostowany palec wskazujący), prawą wyprostowaną dłonią powstrzymuje ukazaną z lewej kompozycji strony Marię. Chłopiec ubrany jest w biało-niebieską tunikę z długimi rękawami oraz jasnoszare buty. Ma dłuższe, ciemnobrązowe włosy. Z lewego, górnego naroża kompozycji spływają na niego wielobarwne promienie. Maria przedstawiona z prawego profilu, w dynamicznej pozie pochyla się w kierunku Jezusa, wyciągając ku niemu ręce. Ubrana jest w długą suknię w odcieniach niebieskiego oraz biało-niebieską chustę, którą ma narzuconą na głowę. Spod szat widoczne są jasnoniebieskie buty. Maria ukazana jako młoda, długowłosa kobieta o regularnych rysach twarzy. Nieco za nią stoi św. Józef przedstawiony jako dojrzały, brodaty mężczyzna ubrany w czerwono-brązowe szaty oraz chustę w biało-brązowe pasy. Wokół głów opisanych postaci znajdują się nimby w odcieniach koloru żółtego. Kompozycję dopełniają postaci pięciu mężczyzn, do których Jezus kieruje swoje nauczanie. Dwóch z nich przedstawiono na pierwszym planie w pozycji siedzącej. Mężczyzna z lewej strony witraża ubrany w czarno-brązowe szaty pochyla się nad otwartą księgą. Drugi z mężczyzn ubrany w czerwono-pomarańczową suknię oraz niebieską chustę ma splecione dłonie i głowę skierowaną do dołu. Grupa trzech kolejnych postaci została ukazana na drugim planie, za rodzajem architektonicznej przegrody w kolorze pomarańczowo-czerwonym. Pierwszy z mężczyzn ubrany w granatowe szaty i chustę w biało-błękitne pasy pochyla się do przodu, podpierając głowę na zgiętej w łokciu ręce. Ukazana za nim postać nosi szaty w czarno-białe pasy oraz granatowo-pomarańczową chustę również z motywem pasów. Ostatni z mężczyzn ubrany w niebiesko-granatowe szaty ukazany jest z profilu. Ma zamyślony wyraz twarzy, dłonią dotyka brody.
witraż
Odnalezienie Jezusa w świątyni
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji umieszczono scenę Nawiedzenia św. Elżbiety przez Marię, ukazaną na tle arkady domu Zachariasza i Elżbiety. Kobiety przedstawiono z profilu, w dynamicznych pozach; są zwrócone do siebie. Umieszczoną z lewej strony witraża Marię wyobrażono jako stojącą w wykroku młodą kobietę ubraną w niebiesko-białe, obszerne szaty oraz chustę w tych samych kolorach zarzuconą na głowę. Twarz Marii o regularnych rysach, z prostym nosem i niewielkimi ustami, oczy szeroko otwarte, skierowane na wprost. Postać wyciąga prawą rękę do przodu i kładzie ją na ramieniu św. Elżbiety. Ukazaną z prawej strony kompozycji Elżbietę przedstawiono jako starszą kobietę ubraną w długie i obszerne szaty w odcieniach fioletu. Na głowie ma zarzuconą niebieską chustę. Twarz świętej o regularnych rysach, z widocznymi zmarszczkami, oczy skierowane na Marię. Elżbieta prawą ręką wykonuje gest powitania, lewą wyciąga do przodu, obejmując Marię. Wokół głów obu kobiet ukazano nimby w odcieniach fioletu i czerwieni. W górnej strefie witraża przedstawieni dwaj aniołowie trzymający ponad głowami kobiet wieniec z róż. Postaci wyobrażone jako jasnowłosi młodzieńcy w jasnożółtych tunikach i sandałach; skrzydła w kolorach żółtym i zielonym. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie ukazane są czerwone tulipany i droga wiodąca do domu św. Elżbiety.
witraż
Nawiedzenie św. Elżbiety
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum św. Stanisław Kostka ukazany do pasa, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową oraz dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, o młodzieńczych rysach, oczach skierowanych w górę, małym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Wokół głowy ma nimb. W partii tułowia zakryty jest metalową, srebrzoną sukienką w postaci tuniki o kwiatowym wzorze, przepasanej w talii, na ramiona ma narzucony płaszcz o kwiatowym wzorze, z kołnierzykiem. Święty ukazany na cieniowanym, zielono-niebiesko-brązowym tle. W lewym dolnym rogu sygnatura „M. Sabatowicz / 1959”.
obraz
Św. Stanisław Kostka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-85

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności